Katalog

• olmuştur yazara göre. Sanat emeğineözgü olan “Amaç nedir?” sorusu ise oldukçaikircikli bir sorudur.Resim,boya pigmentlcrinden ve malzeme taşıvıcısından(“support”) ibaretolmadığınagöre. bu maddeselliğin içerdiğiolanaldarm “öz- gül bir biçimde edimselleştirilmesi kanıtlanmasını“nı gereklikilacaktır. Çünkü resim yüzeyi iki görevi karşilar:0, yalnızca “kendisi”dir ve “öyle olduğunun kamtı”dır (5.75). 0 halde salt bir “medium” değildirresim.Her şeyin ötesinde de sanatın “anti-teknik” olduğu gerçeğinin kanıtıdır aynızamanda. Bir viizeyüzerinde yayılan malzemenin “sanat” olduğunu “göstermek”gerekir. Yazara göre altı çizilmesi gereken,şu olacaktır: “Sanat, kendisini “sanat”olarak gören bir bakış olmaksızınyoktur.” (Burada yazar,yaygınbir kavram olarak “mimesis“e, bilinenin aksine farklı bir işlevyükler: “Miınesis,kopya ile model arasındaki ilişki olarak anlaşıldığıbiçimiyle,benzerlik değil, yapma tarzları, söz kipleri, görülebilirlikformları ve anlaşılabiirlik protokolleri arasındaki ilişkiler kümesininbağrında benzerlikleri işler kılmanın bir tarzıdır” (s.77). Resmin yeni bir rejim dönemine girmeside figürasyonunbirakılmasıvladoğrudan ilgilideğil.Yazar, bu bölümde Hollandaresmine yeniden itibar kazandıranHegel ile birlikte bu sanat dönemininkarakterini nesnel bir bakışla yorumlar, Greenberg formalizminin ya da Kandinskv spiritüalizminin, resimdeki“çehre bozumu” ile ilgili olduğunubelirtir. “Metindeki resim” sorununu incelerken19. yüzyıla ait ikieleştiri (yorum)metni üzerinde görüşlerini somutlaştırıvoı-yazar: Bunlardan biri Goncourt Kardeşler’in 1864 tarihli Chardin monografisi.diğeriise Albert Aurier’nin Gauguin’inbir tablosu üzerinekaleme aldığı 1890 tarihli metindir. Birincisindegörünür olanın dokunsal olana, figüratifolanın “figüral” olana dönüştürülmesinintescilidir, böylece “yeni bir resimsel pratik”olanaklı hale gelmiştir.Ikincisi ise, “fikirleri simgelere tercüme eden bir resminmanifestosu” anlamıtaşır. Ancak bu manifesto,“polemik akıl yürütme usulüyle” işlemez,“defigüratit” betimlemeusulüyle işler. Betimleme, aslında bir “ikame”dir;bir söz sabnesmi bir başkasınınyerine koymaktır. “Design’ınyüzeyi” başlıklı bölümde bu kavramla ilgiliolarak “özerkbir safhk”tan söz edilemeyeceğine vurgu yapılıyor, siıngecişair ile endüstri tasarımcısı arasındaki ortaklığı mümkün kılanşeyin “baıller ile formlarm harmanlanması”olduğu yargısına vardıyor(s.108). Kitabın sonraki bölümlerinde, sana- un ana kavramlarmdan biri olan temsiiyleilgili formiar irdeleniyor, temsiliyetöncesinde simgesel sanat varken, içerik ile formun birbirinden koparılmasıyla“yenisimgesel sanat”ın devreyegirdiği üzerinde duruluyor (s. 136). Estetik ve siyaset ilişkisi, sanat rejimleriylemodernite kavramının zayıf bağlantısı, bunun yanı sıra sanat ve emek sorununun ele alındığı “Duvularınpaylaşımı” başlıklı bölüm, kitabınana konusuyla dolaylı bir bağlanı açısmdan okunabilir. Sanırım bu nedenleolacak, kitabm kapağmda bu ikinci başlığa yer yenmemiş. Görüntükavrammın değişkenve dönüşümlü “yazgısı” (“destin ve üzerindedüşünmek isteyenler, kitapta avdınlatıcı ipuçları bulacak. • Görüntülerin Yazgısı/ Jacques Ranciere. Çeviren: Aziz UluL-Kılıç/ Versus Kitap’ 1S9 s. 4W NewyorlcMetropoiitan Müzesi(üstte). AlbertoGiacomettiden değefl milyonianbulan bronz birbüst (altta). + www.dogankitap.com.tr -- -- CUMHURİYET KİTAP SAYI 1070 SAYFA 11