Katalog

Bildiğinîz vebîlmediğiniz Nilüfer, Bircan Usallı Silanmn kaleminden 'Hepsi Bu'da 'içim hiç büyümedi, hep çocuk kaldı' Can dostu Bircan Silan Usallı'nın kaleme aldığı Hepsi BuadU kitapta tüm yaşamöyküsüyle, okurlar- la buluşuyor Nilüfer, bu- ğulu sesiyle en güzel şar- kılarından nağmeleri du- + yurarak zihnimize. çok fazla röportaj vermediği bilinir Nilüferin, o nedenle hakkında billnenler hayli azdır emsallerine göre. Saygındır, işinde ustadır, dünya tatlısı eviatlık kızı Ayşe Nazlı'sı vardır, unu- tulmaz şarkıları malum- dur. Ama hepsi o kadar değildir. Bu kitapta bilinen ve bilinmeyen Nflüfer'i an- latıyor Bircan Silan usallı. Usallı ve Nilüfer lle Hepsi Bu üzerine konuştuk. a GamzeAKDEMlR | *m "r ilüfer ile dostlu- j^k I ğunuzun başla- mm J ^ 1 ması nasıl oldu; JL yl nasıl tanıştmız? BÎRCAN SİLAN USALLI- 80'li yıllarda Güneş gazetesinde çalışır- ken, Çanakkale Seramik Evleri'ne kendisiyle röportaj için gittiğimde tanıştık. Nasıl kar yağıyordu anlata- mam. Dönüşte neredeyse mahsur kalı- yordum onun için o günü hiç unuta- mam. - Nilüfer Hanım öyle her şeyini anla- tan, hayatım kitlelerle kolay paylaşan bir sanatçı olmadığını biliyoruz. Röpor- taj vermeyi dc öyle çok sevmediği bili- nir. Nasd karar verildi kitaba bu nokta- da? SÎLAN USALLI- Birincisi aynı döne- min insanlarıyız, birbirimizi çok iyi anlı- yoruz, ikincisi gerçekten can dostuz. Birbirimizin hayatını yakından biliyo- SAYFA 1 8 ruz. Bana karşı kitabı yazarken çok ha- kiki, samimi davrandı; hani şu olmasın bu olmasın asla demedi. Yoksa bu ka- dar derinlere giremez, açamazdım. NlLÜFER- Bircan yıllardır bana böyle bir kitap yapma düşüncesinden bahsediyordu. Ben dur bakalım, biraz daha bekleyelim diyordum. Ama herke- sin bir patlama noktası var tabii, içini dökmek ihtiyacı da. Ben de artık anlata- yım da beni seven insanlar beni daha iyi tanısın isteği var. Kafalarda pek çok ko- nuyla ilgili soru işareti de kalmasın, neyi neden yaptığımı daha iyi anlasınlar, ar- tık zamanıdır diye sonunda kitaba "evet" dedim. "İÇİNE DOĞRU AĞLAYAN KADIN" - Çocukluğunuzu okuduğumuzda özellikle babanızı kaybedişinizi... Ashn- da sizin için kolay ohnasa gerek onlart anlatmak. NlLÜFER- Yorucu tabii ama bir yan- dan da terapi gibi. Kitap çıktığından beri kendimi daha özgür hissettiğimi fark ediyorum. SÎLAN- Arka bahçeler temizlendi, ra- hatlama oldu tabii. NlLÜFER- Dilerim ki bu kitabı çok insan okusun ki amaç da bu zaten. Ken- dimi tanıtmak, anlatmak, derdim o. Ki- tap hem çok riskliydi hem de çok doğru bir karardı. Ama sonunda Bircan'ın ba- şanlı kalemiyle de çok tath, roman ta- dında bir şey çıktı ortaya. - Evet öykü gibi, biyograû sınthna so- kulamaz rahathkla... SlLAN- Nehir söyleşi olmasını ne Ni- lüfer istedi ne de ben. Nilüfer duygula- rını çok rahat anlatan bir kadın değil, ağlarken biraz daha içine doğru ağlayan bir kadın. Böyle olunca yazarken da- ha özgürleştim o içe ka- panmaları açarken, rol çaldım da biraz. Bir de yıl- lardır yakından tanıdığım için Nilüfer'i roman kah- ramanı gibi ele almayı is- tedim, Nilüfer de bunu onayladı. - Ama öyle torpilyok... SÎLAN- Yok, kesinlikle. Onu hem bir insan hem de bir star gözüyle yansı- tabilmek istedim. Tabii ben şanslıyım; onu her ha- liyle çok iyi tanıyorum. Son derece yakın, doğal bir insandır. Bazen öyle sı- radan davranır ki dayana- mam ya Nilüfer dudağına bir ruj sür, günlük kıyafet- leri çıkar, sen Nilüfer'sin derim. Gider alışveriş merkezlerinde alışverişini yapar, öyle maiyetle dolaş- maz, bazı sanatçıların ter- sine. Kibir nedir bilmez. - Kitabın sonunda mek- tuplar bölümü var... SÎLAN-Nilüfer babası- nın mektuplanndan söz ettiğinde çok etkilendim. Çünkü ben de babama çok düşkündüm ve kaybının verdiği acıyı, babaya duyulan özlemi iyi biliyorum. Mektuplardan bahsedince bunlar mut- laka kitapta yer almalı dedim. - AyşeNazh'nın mektubu da sıcacık... SİLAN- Değil mi? Onda da ben çok ısrar ettim. Nilüfer bu anlamda Ayşe - Nazlı'yı yormak istemedi ama mektup okunduğunda nasıl muhteşem bir sevgi- leri ve iletişimleri olduğu açıkça görülü- yor. - AyşeNazh'yı evlat edindiğinizde sanki Türkiye bir çocuk evlat edinmiş gibi sevinmişti, çok güzel bir örnek ol- muştunuz anne-kız. NÎLÜFER- Bu dcstek hiç eksilmedi. Mesela bugün bir taksiye bindim, şoför beni tanıdı, bebek nasıl diye sordu. De- dim ki bebek artık 10 yaşında. Ama bü- tün Türkiye'nin gözünde o hep bebek olarak kaldı, sahip çıktılar Ayşe Nazh'ya da, benim sevgime de. Bir yere gidiyo- ruz beni tanımıyorlar, Ayşe Nazlı'yı ta- nıyorlar. O da çok mutlu oluyor, böyle hafif şımanyor falan. Çocukluk ne gü- zel... - Çocuklarla ileüşiminizin bu kadar iyi ohnasmda kendi çocukluğunuzun da payı vardır muhakkak. - Şöyle, Bircan'ın da yazdığı gibi ço- cukluğum anavatanım gibi, vazgeçe- mem. Göztepe'de çok güzel, bahçeli, ağaçlar içinde iki katlı evimizi hatırlıyo- rum mesela. Incir ağaçlarını, o özgürlük duygusunu hatırlıyorum. Sığınağım gi- biydi o bahçe. Incir ağaçlan, hercaime- nekşeler, papatyalar, sardunyalarla çev- riliydi. Şimdi oturduğum ev de öyle. Ayşe Nazlı da bu duyguları yaşasın isti- yorum. Koşup oynasm... Ama itiraf et- meliyim sadece Ayşe Nazlı için değil kendim için de, şimdi de aynısını istiyo- rum. Çocukluğumun o bahçelerini as- lında nasıl hiç unutmadığımı, içimde hep o bahçelerde koşturduğum günleri nasıl sakladığımı bu kitapla daha iyi an- ladım. Bilinçaltında ne varsa su yüzüne çıktı yani. Hep bahçe der dururum, de- niz göreyim diye hiç düşünmedim me- sela ev alırken. Çengelköy'de oturdu- ğum evin bahçesinde de erik ağaçları var, incir ağaçları, kiraz ağaçları var. Be- ni çocukluğuma götürüyor. Aslında an- lıyorum ki içim hiç büyümedi hep ço- cuk kaldı. "ÇEKİNCENLİĞİMİİLERLEYEN YAŞLARDA ÜSTÜMDEN ATTIM" - Kitapta yalnız bir çocuk olduğunuz imlemesi var. NlLÜFER- Ayşe Nazh hiç öyle değil mesela, tenis kursuna, bale kursuna, pi- yano kursuna gidiyor. Son derece sosyal bir çocuk, pek çok arkadaşı var. Yoğun ve mutlu bir çocuk, öğretmenleri de çok memnun; derslerinde gayet başarıh olduğunu söylüyorlar hatta matematikte de aşama kaydettiğini düşünüyorlar. Bi- raz konsantrasyon problemi olan, hipe- raktifliğe yakın bir çocuktu Ayşe Nazlı. Bana gelince, evet yahıız bir çocuktum. Yazın yazlığa gidildiğinde yine arkadaş- lar ediniyorum falan ama kışın Cihan- gir'deki evimizin beşinci katında kala- kahyordum yani. Asla tabii sokağa bıra- kılmıyorum. O zaman da kendi kendi- me oyunlar icat ediyordum, hayal gü- cüm ahp başını gidiyordu yani. Ilaçları topluyordum, eczane yapıyordum. En çok da tezgâhtar olduğumu hayal ediyordum, bibloları paketliyor- E9j C U M H U R İ Y E T K İ T A P SAYI 1 0 6 3