Katalog

? Yoksa medya dünyamızda, bu ayıp, bu rezillik en sık uygulanan, çok rağbet edilen yollardan biridir. Benim bakışım budur. Şimdi Hasan Cemal "Cumhuriyet’i Çok Sevmiştim" adlı kitabını tuttuğu günlüklerden yola çıkarak yazdığını söylüyor. O konuda şunu söyleyeyim, bir kere başkasına saygısı olmayan insanın kendisine de saygısı yoktur, imkânsızdır. Yoksa günlük tutmak çok güzel bir şey, çok imrenirim günlük tutmaya. Kitabınızda "Günlük tutmak yerine, günü yaşamayı yeğledim…" diyorsunuz. Ayrıca kitap ifşaat içermiyor. Kesinlikle ben burada ne medya dünyasının içyüzünü, ne herhangi bir olayın perde arkasını, ne sosyoekonomikpolitik bir analizini yapıyorum ne de basın dünyasıyla ilgili yalan yanlış ifşaatlarda bulunuyorum. Böyle şeylerle asla ilgilenmiyorum. Günlük tutmadım ama tutsaydım da yazmazdım. Açıkçası hangi gazetenin sahibi kimdir, genel yayın yönetmeni kimdir, onları da çok bilmezdim. Hiçbir zaman ilgimi çekmedi, insanların titrleri değil, ne yaptıkları benim çok ilgimi çekiyor. Nasıl bir insan oldukları ilgimi çekiyor. Medya bunu aşabiliyor mu sizce? Kesinlikle hayır. KÖŞEYİ DÖN DE... ne. O nedenle birçok büyük gazeteci ismi çok faşist olarak nitelendiriyorum. Müthiş bir hoyratlık içinde biz her istediğimizi yaptırırız havasındalar. Yaptırabiliyorlar mı? Maalesef yaptırabiliyorlar, bu utanç verici. Basın tamam, dördüncü güç diyoruz, tamam ama bu anlamda olmamalı. Kimi gazetelerin sürmanşetleri hedef bile gösterebiliyor. Sürmanşetlerin yanı sıra en tehlikelisi sağduyusuz köşe yazarları. Dünya değişti biz neden değişmeyelim zihniyeti dönekliğe en yaygın gerekçe. OKUMA TEMBELLİĞİ Geçmişte nasıldı? İnsan ilişkileri çok daha hassas, çok daha özenli, daha birbirini kollayıcı, daha vakit ayırıcı, birbirini dinlemeye yönelikti. Şimdi benmerkezcilik korkunç, vakit ayırmak söz konusu değil. Bütün o değişen düşünce ? biçimi içinde bir an evvel köşeyi dön de ne olursa olsun anlayışı makbul sayılıyor artık. Tüm bunların özünde bir iktidar savaşı var. Eskiden iktidar demek, güç demek belki daha üstü kapalı yönetmekle ilgili bir olaydı. Şimdi iktidar sahibi olmak bambaşka bir hale büründü. Güç ölçüleri değişti. Değer ölçüleri o kadar kaypaklaştı ki, mafya lideri olarak ta iktidar sahibi olubiliniyor, hırsızlıkla da iktidar sahibi olunabiliyor, yalanla da iktidar sahibi olunabiliyor. Gazetecilerin politikadan çok fazla anlaması gerektiğine inanıyor musunuz? Anlamak derken yazmak, yorumlamak anlamında değil elbette, meslek içi ya da dışı ilişkilerin kurulması ve yürütülmesi anlamında soruyorum. Kesinlikle hayır. Gazeteciliği öldürüyorlar böyle böyle. Ama şimdi anladığımız başkasını politikacı olmakla suçlarken asıl politikayı kendilerinin yaptıkları. Rahatlıkla dönebildikleri. Evet hem dönebiliyorlar, Şimdi benmerkezcilik korkunç, vakit ayırmak söz konusu hem de takıyye yapıp dudeğil. Bütün o değişen düşünce biçimi içinde bir an evvel rumdan vazife çıkarıyorlar, köşeyi dön de ne olursa olsun anlayışı makbul sayılıyor pay çıkarıyorlar kendileriartık. Tüm bunların özünde bir iktidar savaşı var. CUMHURİYET KİTAP SAYI 852 Köşeyazarlığı kimi çevrelerce serbest atış poligonu haline mi getirildi sizce? Aynen öyle. Mesnetsiz savlar, atıp tutmalar gırla. Ne yazarsam mübahtır anlayışının sonucu bunlar. Tabii o payenin sadece okunurluluktan alındığını sanmıyorum çünkü diyelim bir striptiz sanatçısı şu anda çok daha fazla ilgili çeker herhangi bir haberden, yazardan, ya da herhangi bir sıradan sanatçıdan, ressamdan ya da. İlgi çekmenin sonu yok ama köşe yazarının misyonu ve gücü, ne onun okurundan ne uyandırdığı ilgiden ne de yaptırım gücünden olmalı. Bence köşe yazarının gücü doğruyu, ilkelerini, doğru bildiğini savunmaktan gelmeli. Halka da bu dikte edildi. Niye bu kadar köşe yazarı var? Çünkü okuma tembelliği olan halkımızın da tercihi neredeyse sadece köşe yazarlarını okumak yönünde. Haberi okuyup kendi yorumunu getirmektense SAYFA 5