Katalog

Geraldine McCaughrean ile 'Peter Pan' ‘Bizler büyürken Peter Pan büyümedi’ Çocukbüyük herkesin zihninde özel bir yeri ve çağrışımı bulunan “Peter Pan” maceraya devam ediyor… İş Bankası Kültür Yayınları bu kez bir klasiği dünyadaki 34 yayınevi ile birlikte yayımlıyor. Peter Pan, yayımlanışından tam 100 yıl sonra yeni macerasıyla aramıza katılıyor. James Matthew Barrie tarafından yazılan “Peter Pan”, önce bir oyundu, sonra kitap oldu. Peter Pan, 20. yüzyılın ilk yıllarında James Matthew Barrie’yi birdenbire Britanya’nın en çok kazanan yazarı yaptı. Barrie 1929’da Peter Pan üzerindeki tüm haklarını bir çocuk hastanesine (Great Ormond Street Hospital for Sick Children) devretti. Bu, Peter Pan adlı kitabı satın alan herkesin, Barrie yerine hastaneyi daha varlıklı kılması demekti. Geçen yıllar, bunun, Barrie’nin asla hayal edemeyeceği kadar değerli bir armağan olduğunu gösterdi. Great Ormond Street Hospital, 2004 yılında Peter Pan kitabının devamının yazılmasına karar verdi ve dünyanın her yerinden isteyen her yazarın bu yarışmaya katılabileceği duyuruldu. Geraldine McCaughrean, düşündüğü serüvenin özeti ve örnek bir bölümü ile katıldığı bu yarışmayı kazandı. İş Bankası Kültür Yayınları tarafından Candan Baysan’ın özenli çevirisiyle yayımlandı kitap. Kitap üzerine Geraldine McCaughrean'le yapılmış ve The Guardian'da yayımlanmış bir söyleşiyi sunuyoruz. SAYFA 26 birçok işim vardı. Birden hayatımın en önemli kitabı için bir oda düzenlemeliydim. Fakat bu eğlenceliydi. Sadece masamı temizledim ve çalışmaya koyuldum. Allahtan sonrasına kadar bu kitabın ne kadar büyük olacağını, dünyanın dört bir yanındaki insanların alacağını, dizinin bu kadar büyük haber olacağını fark etmemiştim. Bu mücadelede zor olan neydi? Çalışmaya başladığımda bazı gizli engellerle karşılaştım. The darling children ve kayıp çocuklar “Peter Pan ve Wendy”nin sonunda Londra’ya geri dönmüşlerdi. Düşler Ülkesi’nde sadece Peter Pan kalmıştı, yani diğerleri büyürken Peter Pan büyümemişti. Yirmi yıl geçmişti. Düşler ülkesine geri gitmeden önce çocukluklarını yeniden keşfetmenin bir yolunu bulmalıydılar; çünkü düşler ülkesine sadece çocuklar gidebilirdi. En kötüsü de kaptan kancanın en son bir timsahın gırtlağında görünmesiydi. Ben hayaletlerle ilgili şeyler yazmam. Hayaletleri onaylamıyorum. Ve periler ne kadar yaşayabilir? Bilmiyorum ya siz? Ben onları hep kelebekler gibi kısa ömürlü olarak düşünmüşümdür. “KİMİN İÇİN YAZMALIYIM?” İnsanlar Peter Pan hakkında güçlü hislere sahip. Kitap basıldığında bu sorun yaratacaktır. Çünkü hepsi farklı yönlerini seviyor. Eğer Barrie’nin Peter’ini koruduysam, düşüncesiz, kalpsiz, düşüncesiz küçük kahraman… fakat sonra okuyucu onu tamamıyla yanlış anladığımı düşünecek; çünkü o Jeremy Sumpter veya bir çizgi kahraman ya da sevimli bir kız çocuğu değil. Onun daha sevgi dolu veya farklı bir yaşta ya da kırmızı saçlı olması gerektiğini düşünüyorlar. Yine de kızacaklar çünkü en sevdikleri kahraman Nibs’dir veya Michael ya da Kaptan Kanca’dır; peki ama onlar nerede? Kimin için yazmalıyım? Barrie? Sekiz yaşındaki bir okuyucu? On bir yaşındaki bir okuyucu? Bir kız çocuğu? Bir erkek çocuğu? Ne kadar uğraşsam da herkesi mutlu edemeyeceğim! Kendi hikâyenizi yazmak mı daha zor yoksa ünlü bir hikâyeye yeni serüvenler yazmak mı? Bu biraz farklı bir zorluk. 27 yıllık yazım hayatından sonra yeni bir ? KİTAP SAYI 870 eter Pan’ı ilk keşfettiğinizde kaç yaşındaydınız? Hikâyeyi bilmediğim bir zaman hatırlamıyorum ki. Yatak odasındaki rafın üzerinde kitabın nasıl durduğu, içindeki resimlerin renkleri dün gibi aklımda. Sanırım ben onu okuyacak yaşa gelmeden önce annem bize okurdu. İlk izlediğim oyun oydu. Sahnelerden o kadar etkilenmiştim ki Peter izleyicilerden alkışlamalarını istediğinde ve Tinker Bell’i kurtardığında çok çok sinirlenmiştim. Bu hikâyenin içinde olmaktan vazgeçmem anlamına geliyordu. Peter’ı sevimli, tapılası, küçük bir karikatür olmaktansa bir anarşist olduğu için bilhassa ilginç bulmuşumdur. Eğer bahçenize girerse, ona kek ikram etmek yerine muhtemelen üzerine tuğla fırlatmak ya da polis çağırmak istersiniz. P “EĞLENCE OLSUN DİYE...” Hasta çocuklara hizmet eden Büyük Ormond Caddesi Hastanesi şanslı yazarı bulmak için dünya çapında bir yarışma düzenledi. Katılımcıların eseri yayınmlanmış bir yazar olmaları ve hem özeti hem de bir macera bölümü yollamaları gerekiyordu. Ben bu işe eğlence olsun diye girdim, kazanabileceğimi aklıma bile getirmemiştim. İlk bölümün yarısını ve olay akışının devamını göstermek için kitabın ortasından bir bölümün bir kısmını yazdım. Yazarlar genelde özet yazmamalarına rağmen özette yazdım. Daha başlamadan her şeyin nasıl sonlanacağını bilmek bir utançtır! Sanırım yaklaşık 200 katılımcı vardı fakat ben kim olduklarını biliyordum. Editörüm bana kazandığımı söylediğinde vurgun yemiş gibi oldum. Çoktan bitmiş olması gereken CUMHURİYET