Katalog

? met Nuri Yardım, gerçekte önemli bir görevi en iyi şekilde yapmaya çalışıyor. Bir bakıma toplumsal belleğimizi uyandırıyor. Edebiyatta var olması gereken ustaçırak ilişkisini hatırlatarak bugünün ünlü yazarlarının dünkü ustalarına uzanıyor. Gerek üniversitelerde eski yazar ve şairlerle ilgili giderek artan tezler, ge rekse yayınevlerinin düne kadar umursamadığı birçok edebiyatçının kitaplarını yeniden yayımlamaya başlaması, Kayıp İstasyon’un artık bilindiğini, anlaşıldığını ve görevini tam anlamıyla yerine getirdiğini gösteriyor. ? Kayıp İstasyon/ Mehmet Nuri Yardım/ Şule Yay./ 264 s. Çok Güldük Ağlamayalım mak basan oldukça acıklı reklamlar var. Ağlaya ağlaya koşup gofret almamız bekleniyor belki…” (s.23) “HAFİF HAYAT” ? Hasan AKARSU K ürşat Başar, 1963 İstanbul doğumlu. Felsefe eğitimi görüp gazetecilik, radyoculuk yapan yazarın önceki yapıtları: Kış İkindisinin Evinde (öykü), Konuştuğumuz Gibi Uzaklara (roman), Sen Olsaydın Yapmazdın Biliyorum (roman), Aşkı Bulmanın ve Korumanın Yolları (roman), İğreti Yaşamlar (yazılar/denemeler), Başucumda Müzik (roman). Yazarın “Çok Güldük Ağlamayalım” adlı yapıtında elli denemesi yer alıyor. Tüm denemelerde, ince alayın ustaca kullanıldığı gözleniyor. Gazetelerin İkitelli’ye taşınmasından sonra yaşananlar, yurdumuzda yedi bin hastaya bir doktorun, bin kişiye bir köşe yazarının düşmesinin çağrıştırdıkları, her önüne gelenin yazar olması, herkesin bir dikili kitabının bulunması, anıları yazma salgınının yaşanması, üzerinde durulan konulardan birkaçı. Kürşat Başar, gazetelerde, yayın yönetmenlerinin yazarlığa soyunmalarını, yazarları yönlendirmelerini, televizyonlarda alt yazıların yanlış yazılmasını, ekranların çok yönlü yazılarla, görüntülerle doldurulmasını eleştiriyor. Reklamlardaki ayrıntıların sıkıcı olduğunu, reklam izlemenin ruh sağlığını bozduğunu belirtiyor: “…Bazı reklamlarda olay abartılıyor, bir annenin çocuğuna, ekmeğin üzerine sürülen yağla anlatılan göz yaşartıcı sevgisi, çocuğun babasına fedakârane bir bakışla yoğurdun kaymağını vermesiyle içimizin fena olması filan bir yana, yaşlılık ve yalnızlık gibi insanlık durumlarına parKİTAP SAYI Yazar, “Light Hayat”ın, “hafif hayatın” 1980’li yıllarda nasıl gündeme yerleştiğini anlatıyor: “…Medya kendi yarattığı bu kahramanları yere göğe koyamıyor, onları dünya çapında yıldızlar olarak bize anlatıyor. Birbirine benzeyenler birbirine ödüller dağıtıyor…” (s.26) Mankenleri de eleştiren yazar, magazin dünyasının içyüzünü alaylı bir dille sergiliyor. “Az Şekerli Domates” adlı denemesinde, sebzelerin, meyvelerin yararları, zararları üzerine basında çıkan haberlere yer vererek nasıl bir yol izleneceğinde kararsız kalındığını vurguluyor; çünkü bir gün yumurtada kolesterol olduğu yazılırken, bir başka gün bu haber yalanlanıyor. Cinsel gücü arttırıcı bitkiler için de çoğu kez çelişkili haberlere yer veriliyor. Sağlıklı yaşam için de abartılı uygulamalar öneriliyor ki, kahve yerine domates suyu bunlardan bir tanesi: “…Geçenlerde sabah kahvemi içip gazete okuyorum, şöyle bir başlık gördüm: ‘Kahve yerine domates!’ Hoppala! Bu ne demek. Uyku mu bastırıyor. Konsantre mi olamıyorsunuz. Kahve içmeye paydos. Bir domates yiyin…” (s.35) Lokantalardaki Çin, Japon, İtalyan mutfakları da yazarın eleştirisinden payını alıyor. İtalyan mutfağında, ekşi, acı, tatlı karışımı yiyecekler, Japon mutfağında “sushi”, küçük çiğ balıkların soslu olarak yenilmesi vb. Yazar, yurdumuzda “sağlıklı beslenme terörü” olduğunu savunuyor. Belediyelerde yönetim değiştikçe, kaldırım taşlarının da değiştiğine kim tanık olmuyor ki? Kaldırımlara park eden arabalardan yayalara geçit olmadığı da biliniyor. Yazar da kaldırımların kaldırılacağını düşünüyor haklı olarak: “…Yakında belki de kaldırımları tümden kaldırırlar. Yolun kenarına asılmış halatlara asılarak geçeriz.” (s.52) Toplum olarak arabaya düşkünlüğümüz ortada. Neredeyse yatak odasına da arabayla gideceğimizi sezdiriyor yazar. Hafta sonlarında arabayla gezintiler, düğünlerde korna çalınması 883 ? SAYFA 19 CUMHURİYET