Katalog

konusu aktörleri İran’ın engellenmesi konusunda kendi çizgisine çektiği yolunda belirtiler de var. Rusya Federasyonu’nun Buşehr nükleer reaktörüne göndermesi gereken yakıt çubuklarını gönderme konusunda geri adım atmış olması ve bunu, İran’ın ödemesi gereken parayı ödemediğine bağlaması akla çeşitli olasılıkları getiriyor. Rusya’nın bu konuda, ya ABD’nin baskısıyla bu nükleer malzemeyi vermekten vazgeçti veya yakın gelecekte Buşehr’e bir saldırı olur ve bundan vermiş olduğu nükleer çubuklar zarar görürse parasını alamama ve İran’a karşı onu ABD saldırısından korumada görevini yerine getirememiş olma gibi sorunlarla karşılaşabileceği çekinceleriyle geri adım attığı düşünülebilir. Başka bir olasılık ise, İran’ın ödemesi gereken paranın peşin olması durumunda, İran’a bir saldırı olursa satın almış olacağı nükleer malzemenin çevreye zarar vermesi veya ödeyeceği paranın boşa gidebileceği endişeleri de olabilir. Yani her halükarda ABD’nin İran’a karşı kararlı bir tutum içinde olduğu ve Rusya’yı ikna edecek veya engelleyecek nedenleri ortaya koyduğu açık. Ancak ABD’nin İran’a olası saldırısı konusunda her halde en büyük nedeni İsrail’in ve ABD’deki İsrail yanlısı politikacıların, lobilerin baskısı olacak. İran Cumhurbaşkanı Ahmedinecad’ın İsrail’e karşı savurduğu tehditleri ciddiye alan veya bunu kullanan İsrail lobileri ve hükümeti, İran sorununu şöyle veya böyle, ABD ile veya ABD’siz çözme amacından vazgeçmiş gibi gözükmüyorlar. AB ülkelerinin Rusya ile beraber İran’ı uranyum zenginleştirme faaliyetlerinden vazgeçirme girişimlerinin sonuç vermemesi ve İran’ın amaçlarından kesinlikle vazgeçmeyeceğini göstermesi, hatta son haftalarda gövde gösterisi yaparak çok büyük askeri tatbikatlarla onlarca roketi atarak gövde gösterisinde bulunması da sorunun pek de diplomatik kanallardan çözümlenmeyeceğinin ayrı bir göstergesi. Mart ayının ortasında ABD ile İranlı yetkililerin ilk kez Irak konusunda aynı masaya oturmuş olması da, her iki ülkenin de üçüncü ülkelere karşı barıştan yana oldukları konusunda gösteri yapmalarından başka bir şey değildi. Kaldı ki son zamanlarda iki önemli İranlı görevlinin Batı’ya sığınmış olması ve CIA ve/veya MOSSAD tarafından kaçırılmış olduklarına dair yazılanlar ile ABD’nin Irak’ta bazı İranlı görevlileri ele geçirdiğine ve İran temsilciliklerine baskınlar yapmış olduğuna dair haberler de yumuşama bir yana gerginliğin giderek arttığını gösteriyor. Kaldı ki yine, Tel Aviv’in Güneyinde Tel Nof ve Negev Çölü’nde, Hatzerim’deki iki üste konuşlandırılmış İsrail Hava Kuvvetleri’ne ait iki filonun, İran’a yapılacak bir saldırı provası olarak, Cebelitarık yakınlarına kadar yaklaşık 3 bin kilometre uçup geri döndükleri ve hatta Güney Kıbrıs Rum Kesimi açıklarında bomba atma tatbikatları yaptıkları da yaklaşan olası askeri ön alıcı vuruşun işaretleri. İran’a karşı olası saldırılarla ilgili İsrailli ve ABD’li yetkililerin son aylarda birçok kez görüştüğü C S TRATEJİ İran, nükleer çalışmalarını durdurmuyor... bombaların atılacağı da tahmin ediliyor. Bu nükleer bombaların her birinin Hiroşima ve Nagazaki’ye atılanların 15 de biri kadar güce sahip olacağı da söylenmekte. 7 NASIL BİR SALDIRI PLANI? İran’a karşı, bu ülkenin nükleer çalışmalarını hedefleyen bir harekât için dört değişik saldırı şekli düşünülebilir. Bunlar siyasi gelişmelere bağlı ve güncel yaklaşımlarla belirlenebilir ve şöyle ortaya çıkabilir: ABD tarafından nükleer tesislere yönelik hava saldırısı ve belli noktalara yapılacak Özel Kuvvet operasyonları, İsrail tarafından girişilecek salt bir hava harekatı, Her iki ülkenin açıkça girişecekleri müşterek saldırı, ABD’nin açık saldırısının İsrail tarafından askeri olarak gayri resmi şekilde desteklenmesi. Bunlar içinde dördüncü şık günün gerçekleri bakımından daha olası gözükmektedir. Çünkü Ortadoğu’da bir ada durumunda çoğu kendine hasım ülkelerce ve Hizbullah ile Hamas gibi gerektiğinde kendisine zarar verecek asimetrik güçlerce kuşatılmış İsrail’in, İran’a açıkça girişeceği bir harekâtın sonuçları kendisine zarar verebilir. Bu bakımdan gizli operasyonla ABD’ye destek vermesi beklenen İsrail’in, bu konuda son yaptığı tatbikatlar da bu hazırlıkların belirtileridir. Ayrıca ABD’nin, İran’ın 70’in üzerinde olduğu tahmin edilen tesislerini tek başına vurması, hava gücü açısından maddeten olanaksızdır. Bu bakımdan ABD’nin İsrail’in ek deneyim ve desteğine gereksinimi vardır. Kaldı ki geçtiğimiz yıl ABD’nin İsrail’e vermiş olduğu söylenen derine nüfuz edebilen yüksek güçte ve lazer güdümlü 1000 kadar bombanın bu hazırlıklarla ilgili olduğu ve ABD’nin İsrail Hava Gücü desteğini açık veya gizli bir şekilde kullanabileceği de söylenebilir. ABD’de Bush’un görev süresi dolmadan İran’a yönelik bir harekat olasılıkları tartışılıyor. Olası harekatta İsrail’in olanaklarıyla ABD’ye yardım edeceği savunuluyor. İran’ın nükleer tesislerine yönelik saldırılarda istenen sonuç alınamayabilir. söyleniyor. İsrail’in ABD’siz de yapmayı planladığı söylenen saldırıların özellikle Tahran’ın güneyindeki önemli üç nükleer tesise karşı olacağı şeklinde. Bunlar; Uranyum zenginleştirmek için binlerce santrifüjün kurulduğu iddia edilen Natanz tesisleri, Isfahan yakınlarında zenginleştirmede kullanılan 250 ton kadar gazın depo edildiği tüneller, Arak’ta plütonyum üretebileceği söylenen ağır su tesisleri. İsrailli yetkililer özellikle bu üç tesisin kalıcı bir şekilde tahribinin İran’ın nükleer programını süresiz erteleyebileceğini söylüyorlar. Ancak iş göründüğü kadar kolay değil, çünkü İran’ın birçok tesisin aynısını değişik yerlerde de inşa edip yedeklediği ve toplam olarak 70’in üzerinde nükleer tesise sahip olduğu ve hatta bunların tahmin edilen sayı olduğu, bunun daha da fazla olmasının söz konusu olduğu da iddia edilmekte. Kaldı ki, İran’a ait bu tesislerin çoğunun, yerin 20 metre kadar altında veya tünellerde olduğu ve çoğunun betonarme olarak inşa edildiği hususu da söylentiler arasında. Olası bir saldırıda bu beton ve kayaları delme konusunda öncelikle konvansiyonel, lazer yönlendirilmiş bombaların kullanılacağı ve gerekirse bunların açacağı deliklere küçük güçte taktik nükleer Mottaki