Katalog

? larla işbirliğine girdi. Dördüncüsü de bu. Yalan söylediler, sonra çıkıp özür dilemek yetmez. Koskoca bir ülke savaşa sürükleniyor; dolayısıyla burada Amerikan demokrasisi açısından bir aşağıya eğri oldu. Amerika’da sadece 11 Eylül sıraları değil Irak savaşı başlarında da blogları izlemediyseniz hiçbir şekilde doğru bilgi almanız mümkün değildi. Burada belirtmeliyim ki bence ikinci devrim özellikle gençlerin favorisi bloglarda başlayacak. Bütün bunlar bir araya geldi, halk doğru bilgilenmedi, yönetim her bahaneyle alarm verdi, tehdit altındasınız dedi, karşı çıkanları da vatan haini ilan etti, farklı görüşleri duymak istemedi. Nihayetinde demokrasi çöktü. Kitapta var, yönetim Columbia Üniversitesi Öğretim Üyesi Raşid Halidi gibilere kulak vermedi, sakıncalı listesine aldı. Halidi çok önce bunların olacağını söylemiş, kitabını bile yazmıştı. Böyle olursa; ayrıca muhalefetin susturulması çok muazzam bir felaket tabi. Muhalefettekiler cephesinde ise hem vatan haini damgasını yemek korkusuyla susuldu hem de bazılarının da işine öyle geldi. Ciddi bir demokrasi sınavı oldu Irak savaşı. EVANGELİSTLER İTİCİ GÜÇ Amerika’da bu yaratma ve etkileme, hatta baskı altına alma olayı çok etkin, satış ve pazarlama… Çok ustaca yaratılıyor. Ama unutmayın ki marketing de oradan doğmuştur. Onu çok iyi biliyorlar. Peki ya siyasi alanda yaratılan bu boşluğu dinle mi doldurdu yönetim? Fethullahçılar gibi Evangelistler malum. İyi yakaladınız, her zaman mevcut olan birtakım gruplar ki bunlar çok daha mücadeleci insanlar dediğiniz o boşlukları doldurmak üzere sahneye girdiler. Ama sadece Evangelistler değil, Kongre’yi neredeyse dışarıda bırakarak, thinkthank’ler aracılığıyla Washington’u etkisi altına alan bazı etnik gruplar da devreye girdi. Bu arada 80’lerden itibaren de Reagan döneminde başlayan Amerika’da yeni sağın şekillenmesi olayı var ki orada Evangelistler doğrudan bir aktör değilse de itici güç oldular. 90’larda Huntington’ın tesadüf dışı olarak "Uygarlıklar Çatışması"nı ilan etmesiyle ben dehşete kapılmıştım, Amerikalılar ise yadsımamışlardı, Avrupa’da ise bu teze alay edilerek bakılıyordu. Ama bugün görüyorum ki Amerika’dan Avrupa’ya da ihraç edilmekte. Soğuk Savaş bittikten sonra o düşülen entelektüel boyutta dine sarıldı insanlar. Clinton döneminde de dine yatırım yapıldı, Dışişleri Bakanlığı’nda dinleri teşvik edici bir bölüm kuruldu, başına bir büyükelçi getirildi. Yani dine dayalı politikalar o kadar rahatsız edici bir unsur olarak görülmemeye başladı. Bütün bunlar ortaya gelince toplumun tepkisizliğini anlamak zor değil. Demokratlarla konuştum "Evet ama.." diyor. "Evet ama.."yla hiçbir şey çözülmez, üstü kapalı destektir susmak, mazeret sıralamak. Siyaset bilimi harcandı, hiçe sayıldı. Yani tarih bitmedi de siyaset bilimi mi bitti? Bitmediyse de çok büyük bir kısırlık içinde. Amerika’da 90’lardan itibaren bütün parlak beyinler ekonomi ve finans alanına yöneldiler. Soğuk Savaş bittikten sonra 89’da yeni bir dünya düzeni kuruluyordu. Batı, 2. Dünya CUMHURİYET KİTAP SAYI Savaşı döneminde kurumları yaratmak üzere yola çıkmıştı. Şimdi ise sadece tahribat yapılıyor, BM azımsanıyor, uluslararası hukuk göz ardı ediliyor fakat yerine ne koyuyor Amerika? Şu anda tahribat döneminde ve bu dönemde yeni dünya düzenine ilişkin hiçbir ciddi, siyasi bir fikir, bir düzen ortaya çıkmıyor. Kitabınızdaki tahlillerinizden yola çıkarak kamuoyu tepkisine dönersek Amerikan kamuoyu bu kadar saf mı, medya, gazeteciler bu kadar yönlendirilebiliyor mu? Şimdi saf mı şöyle, her toplum bir noktadan sonra kendine sürekli söylenene inanıyor. Bir toplantıda bir İngiliz öğretim üyesi gençlere dedi ki ‘CNN’i izlemeyin gidin Guardian’ın sitesine girin, bir de dünyaya oradan bakın.’ Ama insanlar korkmuşlar bir kere, korkuya yatırım yaptığın zaman bundan çıkış çok zor. Muhalefet görevini yapmış olsaydı belki medya muhalefetin söylediklerini de yazmak için öyle ya da böyle farklı bir şeyleri dile getirecekti. Ama sustu muhalefet. Bakın 2004’te niçin Howard Dean değil de John Kerry aday oldu. Çünkü Dean açıkça Irak savaşına karşıydı, Kerry değildi. Kerry, demokratların bu savaşı daha iyi yöneteceğini söylüyordu. Demokratik Parti Dean’i aday göstermedi, gösterseydi belki demokratlar açısından farklı bir seçim kampanyası olacaktı. Kerry, Irak savaşı konusunda son derece kafa karıştırıcı mesajlar verdi. "Vietnam’da savaştım" dedi, hep kahramanlık, savaş öyküleri üzerine gitti. Dean eğer seçime aday olsaydı, aday gösterilseydi medya da Dean’i takip ederken o diğer söylemi de takip edecekti. Ben Amerika’da yaşayan bir insan olarak bu konularda çok fazla entelektüel bağlamda düşünüldüğünü, meselenin belli bir derinlikte ele alındığını görmedim. O bakımdan da belki de bu çöküşün başladığını düşünenler haksız değiller. Çünkü çöküş bence asıl entelektüel boşluk yani düşünme melekelerinin yok olduğu noktada başlar. BİR GARİP YÜKSELİŞ... Biraz önce ikinci devrimin gerçekleşeceğini ifade ettiğiniz söz konusu bloglarda ise öyle entelektüel bir alışveriş, bir fikir trafiği filan da söz konusu değil öte yandan. Fakat gelişiyorlar. Azımsanamayacak bir kitle oradan doğru bilgiler alabilecek. Gazeteciliğin temel ilkeleri, meslek değerleri o blog alanına monte edilebilirse, orası daha bir sistemli hale gelirse gerçek gazeteciliğin yeşereceği yer orasıdır. Tüm dünyada muhafazakârlık bir garip yükselişte. Bu ‘bir garip’ yükselişi sormak istiyorum. Maddi manevi canlarına okunuyor, sömürülüyorlar ama yine de gidip onlara oy veriyorlar. Muhafazakârlığın yükselişi 80’lerden itibaren en çok Amerika’da belirgin. Amerika’da globalleşmenin getireceği huzursuzluklar konusu da var. Amerika hem globalleşmenin lideri hem de aynı zamanda globalleşmenin şoklarını yaşayan bir ülke, böyle garip bir çelişki de var. Her dakika sayısız Amerikalı işini kaybediyor. Amerika’nın büyük şirketleri globalleşmenin efendisi ama Tennessee’deki gariban adam değil. Maddi manevi dediniz, çok doğru. Tüm bu gerilimleri kendisini daha çok dine vererek ifade etmeye de yöneliyor insanlar. Ayrıca tekno878 ? SAYFA 5