Katalog

tirmesi söz konusu olabilmektedir. Ancak, yine de Amerika’nın beyaz olmaktan giderek uzaklaştığına tanıklık edilen bu son süreçte yeni bir ırk bilincinin oluşumu ihtimali belirmektedir. 1 ABD’de 2004’te ekonomik büyüme devam etmesine rağmen, 1.1 milyon vatandaş daha fakir hanesine yazılmış, resmi rakamlara göre fakirlerin sayısı 37 milyona çıkmıştır. Toplam gelirin % 50.1’i, toplumun zirvesindeki % 20’sine akmıştır. Ceyda Karan, "Fidel’in Savurduğu Kasırga Bush’u Vurdu", Radikal, 05/09/2005; Yıldırım Türker, "Katrina", Radikal, 05/09/2005; Ali H. Aslan, "Kasırga Sonrası Siyasi Tufan", Zaman, 05/09/2005. 2 Samuel P . Huntington, "Biz Kimiz?: Amerika’nın Ulusal Kimlik Arayışı", GSA Global Yayın Ajansı, 2004. 3 Siyahbeyaz ikiliğinin bulanıklaşmasına ayak uydurmak isteyen siyah liderler, 1988 yılında "siyah" yerine "AfricanAmerican" (Afrika kökenli Amerikalı) gibi bir tanımı yeğlediklerini dile getirmişlerdir; çünkü bu tanım ırkı geri plana alıp kültür ve etnik kökene odaklanıyordu. C S TRATEJİ ÇİZGİLİ DÜNYA? Katrina çevre sorunları duyarsızlığını gündeme getirdi 7 Le Monde 7 Eylül reysel düzeyde daha yaygın biçimde kabul gören bir norm olarak karşımız çıkmaktadır3. 3 Bireysel kimliğin diğer bileşenleriyle karşılaştırıldığında, ırka verilen önem, toplamda azalır görünmektedir. Böylelikle, ırklar arasındaki sosyoekonomik farklılıklar sürse de ırk faktörünün bulanıklaşması ve gücünü yi The Guardian 9 Eylül Beyaz yerlicilik Beyaz elitler belli başlı tüm Amerikan kurumlarına egemen olurken; elitler arasında bulunmayan milyonlarca beyaz, onlardan çok farklı bir tavır içinde; elitlerin sahip olduğu güvenceden yoksun, elitler tarafından sevilip korunan ve hükümet politikalarıyla desteklenen diğer gruplar karşısında, ırksal rekabette kaybeden taraf olduklarını düşünmüşlerdir. Ayrıca, beyaz Amerikalıların büyük bir bölümü de kendilerini siyahlardan daha yoksul ya da siyahları kendilerinden daha varlıklı bulmuşlardır. Dolayısıyla, ABD ırkçılık tarihinde tüm bilinen tartışmaların yanı sıra ara ara beyaz yerlici hareketler de kendini hissettirmiştir. Bu bağlamda, 1990’lı yıllarda, Michigan ve birkaç Batı eyaletinde bir süre için güç kazanan milis hareketlerine ya da özellikle Musevi ve siyah karşıtı olan ve Ku Klux Klan’dan miras kalan önyargıyı yansıtan "nefret grupları"na zaman zaman rastlanmaktadır. Bu gruplar; Amerika’da "Siyonistlerin işgal ettiği bir yönetim"in var olduğu ya da ABD’nin gizli bir Birleşmiş Milletler entrikasıyla ele geçirildiği gibi komplo teorileri üretmişlerdir. Amerikan toplumunun aşırı uçlarında bu tür gruplar her zaman var olurken; sayıları ve güçleri döneme bağlı olarak değişmiştir. Sosyal, etnik, ırksal ya da ekonomik bir grubun sürekli olarak nüfuz ve statü kaybetmesi ve sayıca küçülmesi ya da böyle bir olasılığın hissedilmesi, hemen her zaman bu grupların söz konusu kayıpları durduracak ya da tersine çevirecek çabalar içine girmesine neden olabilmektedir. Ortaya çıkabilecek geniş çaplı yerlici hareketler Amerikan toplumunun yeni gerçekleri karşısındaki tepkileri simgelemektedir. Lakin bu tarz hareketlerin liderleri, aşırı uçlardaki grupların liderleriyle çok az ortak yöne sahiptir. Yerlici liderlerin çoğu "yeni beyaz ulusçular"dır. Beyaz ırkın üstünlüğünü savunmazken, onlara göre, ırk kültürün kaynağını oluşturmakta; bir kişinin ırkı kesin ve değişmez olduğu için, kültürü de kesin ve değişmez olarak kabul edilmektedir. Böylelikle, ABD’de ırksal dengelerin değişmesi, Amerika’yı "harika" (!) kılan beyaz kültürün yerini, bu kültürden farklı ve onlara göre entellektüel ve ahlaki açıdan daha zayıf olan siyah (kahverengi) kültürlerin alması anlamına gelmektedir. Irkların ve ırklara bağlı olarak kültürlerin karışması ulusal yozlaşmaya zemin hazırlamaktadır. Onlara göre, Amerika’nın Amerika olarak kalmasını sağlamak için, Amerika’nın beyaz kalmasını sağlamak gerekmektedir. The Guardian 8 Eylül The Guardian 8 Eylül The Inependent 12 Eylül