Katalog

Hazırlayanlar: Mavisel Yener, Nilay Yılmaz, Aytül Akal, Çiğdem Gündeş, Mustafa Delioğlu. [email protected] ÇOCUKGENÇLİK Ne zamandır bir kitapçının kapısını aralamamıştık. Bugüne dek Ankara, Eskişehir, İstanbul ve İzmir’den birkaç kitapçı dostumuzu konuk ettik sayfalarımızda. Kitapçılar, “az kitap okunan bir ülkede,” para kazanmak için inatla kitap satmaya çalıştığı sürece biz de onları aramaya, bulmaya, tanıtmaya devam edeceğiz. Kapı kapı dolaşırken biraz uzağa gitmişiz; kendimizi Kitapsan’ın Adana şubesinde buluverdik. Kitapsan’dan Seval Pulak’a birkaç kısa soru sorduk. KİTAPLARA AÇILAN KAPILAR ‘Kitap bakarak değil inceleyerek alınmalı!’ gösteriyoruz. Çünkü kitap bakarak değil incelenerek alınmalıdır. Birçok kitap okuyucusu da böyle düşünüyor. Çocuk kitaplarında okura yardımcı olabilecek yeterlilikte elemanlarınız var mı? Çocuk ve kültür kitapları olarak ayırdığımız kitaplara iki arkadaş bakıyoruz. Biz de yeterli bilgi ve donanıma sahip olmak için kendimizi geliştirmeye çalışıyoruz. “Sahip olmaya çalışıyoruz” derken her gün pek çok yeni kitap çıkıyor. Bazen okuyarak bazen inceleyerek okuyucularımıza yeterli bilgiyi vermeye çalışıyoruz. Çocuk kitaplarını düzenlerken neye önem veriyorsunuz? Daha çok yaş gruplarına ve kategorilerine önem vererek düzenliyoruz. Çocuklar ve aileler, kitabevimize geldiklerinde yaş gruplarına ve kategorilerine baktıkları için bu düzen önemli. Vitrininizde çocuk ve gençlik kitaplarını sergiliyor musunuz? Yeni çıkan, ilgi gören, zaman zaman da raflarda saklanmış “beni oku” diyen kitapları sergiliyoruz. Gazete ve dergilerin tanıtımlarını dikkate alıyor musunuz? Tanıtımlar bize bilgi verdiği için çok önemli. Bu nedenle hepsini izliyoruz. Müşterilerinizin gazete ve dergilerdeki kitap tanıtımlarından etkilendiğini söyleyebilir misiniz? Kitap tanıtımlarının okuyucular üzerindeki etkisini yadsıyamayız. Dergilerde ve gazetelerde söz edilen kitapları gören okuyucu merak edip kitabı almaya geliyor. Bu da okuyan sayısının artmasını sağlıyor. Sizce müşterileriniz, aldıkları kitabın yaş grubuna uygun olup olmadığına dikkat ediyor mu? Evet, çünkü 9 yaşın okuyacağı kitapla 15 yaşın okuyacağı kitap farklıdır. Bir çocuk eğer yaş grubuna uygun kitabı okursa anlayabilir. Her yaş grubunun algı dünyası farklı olduğu için bu konuda önem gösterilmeli. Dikkat ettim, konuşurken “Müşteri” değil, “Okur, okuyucu” diyorsunuz. Neden? Evet, aslında ticaret yapıyoruz, mal alıp satıyoruz. Ama farklı bir mal, yaptığımız iş doğrudan okur yaratmaya da yarayabilir, mevcut okuru kaybetmeye de. Bunu da istemeyiz. Hep az kitap okunduğundan yakınıyoruz. Bu durumu düzeltecek önemli noktalardan biri de biz kitapçılarız. Buna inanıyoruz. Buna göre çalışıyoruz. Bilgisunar siteniz var mı? Bilgisunar üzerinden satış yapıyor musunuz? Evet, internet satışımız var. www.kitapsan.com.tr adresinden alışveriş edebilir, hem de bizi daha yakından tanıyabilirsiniz. Söyleşimizi yaparken, küçük bir kız ile babası geliyor. Kız, doğruca yetişebildiği sergenlere uzanıyor, uzanmak ne kelime; atlıyor resmen. Heyecanla; “Babaaa baaaak!” diye sevinçle sesleniyor. Kucağına sığdırabildiği kitapları yere seriyor. Merakla izliyorum. Birini bırakıyor birini alıyor. Babası hiç karışmadan, izliyor. Küçük kız, dilediğince kurcalıyor kitapları. Ben birkaç soru sormak istiyorum, “Merhaba adın ne? Tanışabilir miyiz?” diyorum. Yanıt yok. Hatta hiç oralı bile olmuyor. Öyle dalmış işine. Babasına yönelip kendimi tanıtıyorum. Küçük kız kitapçı sergenlerinde dolanmayı sürdürürken Seval Hanım yeni gelen birkaç kitabı göstermek için Zeynep’in yanına gidiyor. Benimle konuşmadı ama Seval Hanım ile arası iyi anlaşılan. Ne güzel! Onlar kitapların arasında kaybolunca Zeynep’in babası İlker Oruç ile sohbet ediyoruz. Sık sık gelirlermiş kitapçıya. Zeynep uzun uzun inceler, dilediği kitapları alır çıkarmış. Dört yaşında olduğu için şimdilik anne ya da babası okuyormuş kitaplarını. Zeynep de neredeyse her birini satır satır ezberlemiş. İlker Bey, her alışverişe çıktıklarında mutlaka kitapçıya uğradıklarını, almasalar bile mağazada dolandıklarını, bazen de evden özellikle “Kitapçıya gitmek için” çıktıklarını söylüyor. Zeynep çok zevk alıyormuş bu gezilerden. Hatta neredeyse “vazgeçilmezlerinden biri” olmuş. O günde çoğunluğun akşam yemeğini yiyip televizyonun karşısına kurulmak üzere olduğu bir saatte “Haydi, kitapçıya gidelim” diye çıkmışlar evden. Ne güzel! Zeynep’in kitapların arasında dolanırken bir fotoğrafını çekmek için izin istiyorum, Zeynep yanaşmıyor. Üstelemiyorum; keyfini bozmanın sırası değil. İyi akşamlar, iyi okumalar deyip ayrılıyoruz. Zeynep zıplaya zıplaya iniyor merdivenlerden; bir an önce eve gidip kitaplara dalacak besbelli. Umutlanıyoruz, bir kez daha… Hazırlayan: Çiğdem GÜNDEŞ itapçı mağazanız ne zaman açıldı? Bu işi seçmenizdeki etken nedir? Neden kitapçı oldunuz? Kitapsan, 1987 yılında Mersin’de kuruldu. 1993 yılından sonra da şirketleşerek Adana’da beş, Mersin’de üç, Konya’da bir ve İzmir’de de iki mağaza açtı. Kuşkusuz başka bir meslek de seçebilirdim ama kitaplara duyduğum sevgi ve ilgi beni kitapçı yaptı. Kitaplarla aramda farklı bir bağ olduğunu düşünüyorum. Mağazanızda çocuk kitapları için ayrılmış özel bir bölüm var mı? Evet, çocuk okuyucularımıza kitapları inceleyecekleri rahat bir ortam sunmaya özen K Çıkartmalı Spor Kitabım, Kate Davies, Resimleyen: Patrick Morize, T. İş Bankası Kültür Yayınları, 25 s, 2011, 4+ Çocukların yaratıcılıklarını ortaya çıkarmak için hazırlanmış bir oyun kitabı. Kitaptaki karakterler dünyanın en bilinen sporlarını yapmaya hazır durumdalar, ama önce giydirilmeleri gerekiyor. Tenis, eskrim, atletizm, kayak, buz hokeyi, bisiklet, basketbol, kayak, araba yarışı, beyzbol, kriket, buz hokeyi gibi sporları yapabilmeleri için, çıkartmaları kullanarak karakterleri yarışlara hazırlayacağız. Eğlendirirken öğreten kitabın spor danışmanlığını, üniversitede öğretim üyesi olan Alan Baimer yapmış. Annem Neden Çıldırdı, Aytül Akal, Resimleyen: Erden Dedeleroğlu, Uçanbalık Yayınları, 71 s, 2011, 8+ Aytül Akal’ın yedi güzel öyküsünün yer aldığı Annem Neden Çıldırdı, Mavisel Yener’in “Öğretmen Neden Çıldırdı” adlı kitabına gönderme yapıyor. Kitabın ilk öyküsü kitaba adını veriyor. “Zemin kata taşındığımızdan beri evimizin ziyaretçisi arttı” diyor öykü kahramanı. Bu ziyaretçiler hortlak mı, hayalet mi derken, şaşırtıcı gerçek ortaya çıkıyor. Ne yaparlarsa yapsınlar bu davetsiz konukların gözü korkmuyor. Anne gerçekten de çıldırmış gibi, elinde su tabancasıyla ne yapıyor acaba? Vampir Saatleri adlı öyküde böcek koleksiyonu yapan çocukla tanışıyoruz. Evdeki tuhaf saatlerin böceklerle ne ilgisi var, kahkahalar içinde öğreniyoruz yanıtı. Müdür Beyin Kahvesi’nde, herkes işsizlikten kıvranırken iş bulabilme sevincini yaşayan Emel Hanım’ın ilk işgününde yaşadıklarını okurken hem gülüSAYFA 24 31 MART 2011 KİTAPÇI yor, hem düşünüyoruz. Emel Hanım’ın şirketteki ilk işgünü son iş günü mü olacak yoksa… Kitabın dördüncü öyküsü Otel Macerası’nda Kerim Bey’in düştüğü komik durum ona neler neler öğretiyor. Psikolog Yarısı öyküsü, torunlarını çok özleyen Neriman Hanım’ı davet ediyor sayfalarına. Neriman Hanım’ın sorununa eşi nasıl çözümler bulacak bir bilseniz. Hızlı Tren, yaşamın içinden koparılıp alınmış eğlenceli bir yolculuk öyküsü. Kitabın son öyküsü olan Soğan Çiçeği, iletişim kazalarının bazen ne tür gülünçlüklere yol açabileceğinin kanıtı gibi. Öykülerin bütününe baktığımızda kahramanların birbiriyle bir biçimde ilişkili olduğunu görüyoruz; eğlenceli bir keşif yapmış gibi oluyoruz. Bir de muzip kedi var ki, bütün öykülerde hınzırca bize bakıyor. Aytül Akal’ın öykülerini özlemiş olan çocukların gözü aydın! İyi okumalar. Parktaki Gergedanlar, Mehmet Atilla, T. İş Bankası Kültür Yayınları, 149 s, 2010, 12+ Hepimizin çocukluğunda oynadığı bir oyun var kitapta: Tanımadığımız kişilerin mesleğini, yaşamını tahmin etmek. Dilek, Okan ve Şenay da çocuk parkında oynarken karşılarına gelip oturan yaşlı adamın mesleğini tahmin etmeye çalışırlar. Üç çocuğun üçü de adama farklı kimlikler uydururlar: Albay, Aktör, Avukat. Bu oyunu bazen yetişkinlerin de oynadığını bilmezler. Çünkü tam da o sırada, parktaki adam da çocukların gelecekteki mesleklerini tahmin etmeye çalışmaktadır: Mimar Okan, Ressam Dilek, Doktor Şenay. Bireylerin imgeleminde üretilen bu düşsel kahramanların ete kemiğe bürünüp de yaşadıklarının anlatılmaya başlanmasıyla roman fantastik kimliğine bürünür. Gergedan bunun neresinde, diye sorarsanız; sizi Küçük Prens’in içinde koyun saklı olan kutusuna göndermek zorunda kalırız. Aykırı Oyuncaklar, Ekrem Güneş, Resimler: Ömer Çam, Tudem Yayınları, 2010, 70 s, 8+ Erkek çocukların silahla oynaması normal görülüp kimi çevrelerce destekleniyor olabilir. Oysa yazar, ilk öyküdeki dede aracılığıyla, bu hassas konuya gerçekçi bir bakışla parmak basıyor: “Her şey oyunla başlar, sonra gerçeğe dönüşür,” diyor ve devam ediyor: “Şimdi oyuncaklara alışan eller yarın gerçeklerini ister.” Annesi polis olan Başak’ın öyküsünde de aynı konuya vurgu yapılıyor. Annesinin taşıdığı tabanca, Başak’ı korkutur, görmek, ona dokunmak bile istemez. İki öykü de aynı kitapta yer alarak, silahın çocuk oyunlarında bile onaylanamayacağının vurgusunu yaparken, ancak polislerin kullanabileceği bir araç olduğunun da altını çiziyor. Kristin, Rus bir annenin kızı. Çocuklar, ona takılır ve bozuk diliyle alay ederler, ama bu oyunu fazla ileriye götürürse neler olur? Kalbi kırılan Kristin, artık o okula gitmek istemez. Anne baba ayrılığı ile ilgili iki öykü, olaya iki ayrı yönden bakmaya yönlendiriyor okurları. Bir öyküde çocuklar anne ve babalarına kavga ettikleri için kızıp, çocuk haklarından yararlanarak onları yola getirirken, öteki öykünün kahramanı, annesine, neden babasından ayrılmadığını sorar. Acaba neden? Kardeşi olacağını öğrenen kızın üzüntüsü, okuya yazar geldiğinde kitap almak isteyen ama parası olmayan bir çocuk, anneanne ile dedenin kavgası… Öykülerin her biri, yaşamın içinden çekip çıkarılmış kısacık anları içtenlikle aktarıyor okula. CUMHURİYET KİTAP SAYI 1102