Katalog

Fatma Tülin’den bir Enis Batur portresi. Kız Kalesi’nde Bir Hortumu Gözlerken Sahiplenilemez bir duygu, denizi gökle birleştiren, geçiyor zarifçe otel balkonumun önünden. ¥ İnzivaya çekilmiş uçuk pembe taştan kuşağında Kız Kalesi duruyor sakin ve bir başına. Sessizce, gördüm, bir Mevlana içre dönen gelinim için bürünmüş eşsiz bir mucizeye. (Galata’dan, aynı zamanda bir yetkin çevirmenin varlığını muştuluyor.) 2195 Başlığı kışkırtıcı, cildi albenili diye sahaflardan kitap edindiğim oldu. Biten (İki) Yüzyıl’ı ise Selim İleri, “Sevgili Mürşit beni affet” diyerek imzalamış olduğu için aldım. (Yazarlar ve şairler gerektiğinde özür dilemeyi bilmeli. Onun yazılı olarak yapılması yazarını küçültmez.) 2196 Kitap imzalamak zorundaysam, “İçtenlikle, dostlukla, en iyi dileklerle” diyerek geçiştiririm. Ama, “Sayın Selçuk Altun’a Saygılarla” diye gelen bir kitaba biraz küserim. k.İskender bir doğaçlama ithaf uzmanıdır. Örneğin; “Selçuk Altun’a, Bu lokantanın menüsünde bize ait bir kara parçası yok!” “Lezzetli Tümörler Lokantası” Selçuk Altun’a, Bu bisikletin yoluna ancak tanrı olunursa çıkılır!” “Lucifer’in Bisikleti” Selçuk Altun’a! Gittiğimiz otobanda hayat bizi ezse de yola saçılanlar arasında bulamayacaklar gövdemizi.” “Underground Otopark” 2197 Michael Foot (19132010) İngiltere İşçi Partisi’ni seçim zaferine taşıyamamış bir genel başkandı. Yirmi beş seçime katılmış olmasına rağmen yıpranmamıştı. Bir centilmen, polymath (çok bilen), bibliyofil, hatip, yazar, editör ve antifaşistti. Politikadan çekildikten sonra kendisine önerilen soyluluk ünvanlarını reddetti. Üçüncü futbol liginin garip takımı Plymouth Argyle’ın ateşli taraftarıydı. (Ölümünden sonra takımı 4. kümeye düştü.) 28.10.1996 günü Londra’daki sahafımdan (Beaumont Travel Books) onun kütüphanesinden çıkma “Kemal Atatürk – Hanns Froembgen” kitabını 50 sterline almışım. Şimdi de onun kütüphanesinin müzayedeye çıkması beklenecek. 2198 11.03.2010, C.A.M. Galerisinde Fatma Tülin Sergisini Gezerken: Fatma Tülin’in (F.T.) resimlerinde tek dizesi sarkmayan bir şiir çekiciliği vardır. İşleri bir başka sanatçınınkilerini anımsatmaz. Zor renklerle symbiosis mayalar. Yapıtları Batı’da sergilenmek üzere yaşayan 10 Türk ressamı seç deseler, F.T.’yi o listeye alırım. (Kendime not: Sergiyle birlikte piyasaya sunulan mükemmel Fatma Tülin retrospektif kataloğunda neden Selçuk Altun koleksiyonunda bulunan üç resimden hiç biri milli olamamıştır? Bu konuda ressamın eşi Enis Batur’un katkısını araştır. Önce onun bir gizli GS’li olup olmadığından başla.) 2199 Mart/Nisan’dan kitap önerileri: Fazladan Bir Hayat – Metin Celâl, Everest / Fatma Tülin – Tasarım Hakkı Mısırlıoğlu, MAS / Karikatürler 2 – Yiğit Özgür, Mürekkep / Soğuk Kazı – Birhan Keskin, Metis / Sonuncu – Tahsin Yücel, CAN / Tanzimattan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi, Üçüncü Baskı (Genişletilmiş ) YKY / Siyah Beyaz Denizatları – k.İskender, SEL / Evler Sokaklar Kitabı – Adil İzci, Yitik Ülke / Hobart Paşa’nın Anıları – Charles Hobart Hampden, Çev. Derin Türkömer, Haz.Kansu Şarman, İş Kültür… 1Tahsin Yücel’in tüm romanlarını okumadım. Sonuncu, okuduklarımın içindeki en doyurucusuydu. Kitabın gizli kahramanının Serencam nam, 27 bin sayfalık bir kitap olması, onun çok satanlar listesine girmesini engellemiş olabilir mi? 2 Metin Celâl’den Fazladan Bir Hayat, beni ilk beş ay içinde en çok saran yerli yapıttı. (İngilizcede Andre Aciman’dan Eight White Nights.) Anlatıcısı hem kahraman, hem antikahraman olan romanda, bir Nuri Bilge Ceylan senaryosu çekiciliği vardı. Kitaptaki erotik pasajlar ayrı bir maddeyi hak ediyor. 2200 31/101/11 hafta sonunun Referans gazetesi başlığı: “Banka destekli iki yayınevi arasında fark yaratan öykü.” Başlığın üstündeki satırda olayın ezcümle özeti: “Yapı Kredi Yayınları Krizde Zarar Ederken İş Kültür kârını artırdı.” Bahadır Özgür (B.Ö.) imzalı yazıda iki yayınevinin izlediği politikalar özetlenirken, Yapı Kredi Yayınları’nın son beş yıl kâr/zarar rakamları da açıklanmıştı. Anılan iki yayınevi nitelikli kitaplar yayımlayarak, kitabistanın sığlık katsayısının yükselmesine meydan okurlar. B.Ö. yazısında genelde doğru teşhislerde bulunurken işine geldiğinde bardağın dolu, gelmediğinde boş kısmını görmüştü. Bu maddenin amacı, o görüşlerin detayına inmek değildir. (Yazıda 1990’ların başından itibaren Yapı Kredi Yayınları’nın (YKY) altın yıllarını yaşadığı ileri sürülmüş. O dönemlerde Selçuk Altun önce Yönetim Kurulu Başkanvekili, sonra Yönetim Kurulu Başkanı, Enis Batur ise Murahhas Yönetim Kurulu Üyesiydi.) Benim; YKY’nin 5 Yıllık Karnesi’nin sunulma yöntemiyle ilgili eleştirilerim var: Yıl Kâr/Zarar (TL) 2004 453,000 2005 3,603,000 2006 431,000 2007 806,000 2008/6 187,000 2009/3 416,000 2009/6 718,000 2008’in haziranında YKY’nin 187,000 TL. zarar ettiği gösterilmişken, nedense 2008 sonu rakamı listelenmemiştir. Oysa 2008’de şirket 759,000 TL kâr etmiştir. 2008 sonu rakamı konulsaydı YKY’nin zarar etmediği görülecek, bu durum herhalde B.Ö.’ nün işine gelmeyecekti. 2009’un Mart ve Haziran aylarında da YKY kâr/zarar tablosunda zarar göstermiştir. Ama 2009 sonu itibarıyla YKY’nin brüt kârı 1,018,000 TL, net kârı 808,000 TL’dir. Dolayısıyla YKY’nin zarar ettiği haberi doğru değildir. Ara dönemlerde gösterilen zararlar şirketin faaliyet özelliğiyle ilgilidir. Bazı faturaların yıl sonunda kesilmesiyle ancak gerçek faaliyet sonucu ortaya çıkmaktadır. Bir Doğan Grubu gazetesi olan Referans’ın ana başlığa taşıdığı gerçek dışı haberle, kim bilir hangi gizemli amaca hizmet ediyordu diye düşünmeden edemedim. Gazetenin ön sayfasında iki haber daha vardı: Referans başlığının üzerindeki haberde bir iş adamı, “Doğan Grubu’na kesilen vergi cezası keyfi uygulama” diyordu. O haberin altındaki bir diğer başlıkla, Doğan Grubu’na reklâm vermeyen bir dev şirketle iş yapanlar ürkütülmek isteniyordu; “Baz istasyonu taktırana vergi takibatı geliyor.” Referans ha! Kurumsal çıkarlara mı referans? ? SAYFA 11 CUMHURİYET KİTAP SAYI 1059