Katalog

Varsın kınasınlar, onun yolıında tııketelım gunleıı Dıyorlar kı benım i(,ın kotıı şeyler dıyor Cıuıcu lere daır ,ıçıkça bu duşmanlık değd mı bu gı^lemıvoı kotu mu/u dıvor budalalar Kuşkusuz saf bır yurek bıle hemen anlar, sovledıkleıımde ne buyuk bır sevda olduğunu Fkım 1861 ÇİFTÇİ Kocabaş ım, aynı yazgı altındavız Kara toprak duşmuş pavıını/a Omuz omıi7a çekelım zelveleıı(*) sevmmeclen tukensın gunlcrımı/, Yan yana yatıralım topurları yağsın alın teıımız topraga Durma oyle mah?un senın bovundurugun daha ağıı değd benımkınden Benım de toprağı goruyor gozum senın gıbı, zorla alınalı berı go&um Bır kurban gıbı beklıvor toprak benı de bıınlar ancalc ıınutulabılır olunce Sen soz bdmez, ben soz ehlı mıyım> Kocabaş ım bunu kıskanma sakın Neyleyım oyle kdıci, keskın bıle olsa, doğruya gelın(e korelıyorsa Ya ne der şu saban bıze, saçıyorsa toprağı bos yeıe, eğer sokemıyorsa kokunden otları, engelleyen nlıze durmasını tohumların Sen bdmezsın soz ehlının bııngunluğunu, yureğınde gerçeğın sozu olduğu zaman Benım boyunduruğum, bana ınan bunda Kocabaş'ım, daha ağır senın boyunduruğundan Neden huzunlenıyorsun o zaman? asd zelvene, sonuna dek çek sabanı Umarsız koyma şu kadım dosrunu, o senı yaşatsın, sen yaşat onu 4 Hazıran 1858 (*) Okuzun boynuna geçen kelepçelı kısım Can karardı, dort yanım karanhk, yureğımde soğuk yurtlanıyor şımdı Artık, ruhumu yuceltecek bır şey yok ne kınde ne sevgıde Uzun sure savaştım, alçaklıkla, duşmanlıkla ve yetkın kıldım toy kolıımu Yenddım de, ama kımsenın onunde, hıç eğmedım gururlu başımı Kımle savaştıysam değmezmış savaştığıma, geç anladım bunda yanddığımı Basıt ve çığ duşmanlığına onların, ne guluyorum ne uzuîuyorum şımdı Can karardı, dort yanım karanlık, yureğımde soğuk yurtlanıyor şımdı Artık, ruhumu yuceltecek bır şey yok ne kınde ne sevgıde 25 Aralık 1860 AYYAŞIN OĞÜTLERÎ Kardeşlerım1 Beldemekle tuketmeyın omrunuzu, her şey boş yeryuzunde Dunya varlığını ve s>altanatmı, daha neler ıçın çırpınıp dııruyorsa ınsan değışmem opuşunu arzulu bır kadının ve Dir boynuz dolusu Kahetı(*) şarabına Şu ıkı dunyalıya değer vermelısınız haylaz Amour'a ve neşelı Dıonysos'a Bana guvenın, onların başınıza orduğu taçla, omrunuzu kuşlar gıbı aşarsınız guluşlerle Sız guvenmeyın o sevımsız usunuza, duyguları yargdarken her zaman kor, gonul sesıne hep hazır olmazları Bundan daha îyı ne olabdır'' Amoıır'un koluyla sardsan sevgdıye, şarabını yudumlasan Dıonysos'un elıyle Veya, şarabın ateşıyle yanarken ne guzel oper senı, ışın demetı Aurora'nın Haylaz bır askla uyanırken, dolanmış kolların sevgdıne Kendını yoklayıp sorusuna şımdı Var mı boyle uyanmaktan lyısı? / Ağustos 1858 (*) Gurcıstan'da uzumu ve şarabıyla unlu bolge SAYFA 19 Bir kez daha sel oldu insanlık uğrunda /kutsal kanı ezilmislerin Toplumsalgerçekçı durcu ^ıın'nın oncusudur Erken ştırlennı romantızmın etknınde yazmıştır Şıırlerı nın ba^lıta tetnasım eioğa, toplum, ulus ve tarıh bılınu oluşturur Şıırlerınde tarıh onemlı bır yer tutma sına rağmen monarşıye, geçmışte yaşayan tarıhı kijilen hayranlık hesleyen bır yaklujimdan ozellıkle ka çınır Kışıler ve olaylar kurgusaldır Üzun poetnalarında lırık motıflere de yer vermıstır llalk şıırının dogal soyleyışını esas alırken, hıçbır dızesınde stradan bır anlatıma rastlanmaz Ulusalsorunlar mz konmu oldugunaa ıhanete savsaklamaya tahammulu yoktur Bu turden bır davramş ıçınde gorduğu yonetenlen, aydtnlart hatta çok onemsedığı halkı sarsıcı ve abartıh eleştırılerde hulunur MUM Oturmus, yanan bır muma bakıyorum, guçlu ışıklar saçıyordu demın, ışığıyla odamı donatıyordu ve aydınlatıyordu gecemı Kararmak uzere, artık tukenıyor, fersız ışıyor yuvasında şamdanın, bazı sonuyor, bazı ışıyor zar zor, bazı aşağıya eğıyor başını Mumum benım, olumle penceleşıyor fakat kım ustun gelebdır o kargınmışa, lauverde donen cılız ışık, yığıldı şamdanın zıfın kuyusuna Bır alaca karanlık saıdı odamı, olu bır üjik dııvara vuruyor usul, ışte mum olgun artık şamdanda, nc kaldı bana ondan'' yanmış bır fıtıl Ijıklı kışı boyle sonuyor ışte Olum neden buluyor onları, yazık1 Onun gu/el aydınlığından kalan bıze, bır tutam kurumuş tozu 16 Ekım 1857 Bu cansız yaşamı, goksel bır edım sanma topraktan gelıyoı yaşam ve sonlu olan ne varsa Yaşamı bılınç aydınlatıyor, bır de ınsan, yaptıklanyla Insan sonrasızdır, can ufleyen gıbı cansıza Kım guzel ışlerıyle taclandırıyorsa omrıınıı, bıırada başlar i(,meye, olumsu/luk pınarından 1X60 ŞARKI Nereye surukluyorsun benı nehır, huzunlc dolıı bır omur gıbir* Kıi(,uk kayığımı neden orselıyorsun, şu yalan dıınya gıbı, hırçın dalgalanan^ Ne getırırsın başıma, kım bılebılır senın serın suyunun ereğıni'' îyı şeyler duşunmuyoı bılıyorum (je(,mi!ji onun onaylıyor kaygılarını Hep ışıyorsa da umudun yuuızı, uzaklarda şımdı, gorunme? Bııyuk denıze gıreceksın sezıyorum Ve orada yutacaksın kayığımı Sonsu/a kadar sılecektıı yarars>ız ızımı, senın suların Buysa eğer kaçınılmaz yazgın, lanetlıyorum uoğduğum anı CUMHURİYET KİTAP SAYI 679 Neme lazımmış dunyaya gelmek, sonıımun boyleyse gerçeklığı Kım boyle suruklenıyorsa, acımak gerek ona, şu ıkı ok^uzce yuzene Ku<,uk kayığıma ve bana Hey nehırım medet bıze, karıştırma bı/ı ulıı denıze1 4llazıran 1858 23MAYKİ871 (KOMUNUN DUŞTUĞU GUN) Yoksulları ve emekçılerı ozgurleştıren gorklu bayrak dağıldı Bır kez daha, ycryuzunu sındıren zorbalık ındırdı yere o bayrağı O şaşılası ınsanlaı ulusu bır kez daha ezddı karde^lık uğrunda, gıvındı gorkemlı tatını o buyuk dırenışın Bır kez daha sel oldu insanlık uğrunda kutsal kanı ezdmışlerın, bır kez daha yenılgıye uğradı davası her acıya umar olan sevgının Bır kez daha aldılar ayaklar altına dunyayı ozgur kdmanın ılkelerını tanrıydı o ılkelerde kenddeu ışkenceye uğrayanlar ve çarmıha gerdenler Bır kez daha durakladı tarıh, yıne dırdttder kudretlerını, bayram edıyorlar bır kez daha ııtkularıyla esrık tıranlar 29 Mayıs 1871 'sanmam kt bır ruh akrabalıfcı olsun ' Lcrmontov Katılım1 Bılıyorum, bdıyoııım oyle (,ok gorkemlı değdsın kı, daha senı ılk goruşte hayret etsın umursuz halk Ama sende oyle bır şey var o devındırıyor yureğı ozlemle Şımdı anlıyorum, akrabaymış meğer, bııtun ruhlar bırbırıne A&mtos 1860 Kalemım, guzelım benım, alkış gerekmez bıze Yıne bız tek yurek surdurelım ışımızı, korkmadan kutlu sozler serelım halkın onune, haınlere zehır olsun, seyredelım can cekışlerını Insanlar anlamıyorsa, tanrı bdıyor ya yureğımızı Kutsal kı oyle ereğımız, toyluğumuzdan berı, peşınden surukluyor bızı ulusun yazgısı # Cavcavadze/ Şıırler/ Çeviren: Hüseyin Uygun