Katalog

/O Andre Belıy ve Innokentiy Annenskiy'den şiirler / Çevirenler: Kanşaubıy MizıevAhmet Necdet Sıtem, ısyan, olum Yazık Ocu ahnmayan acılar tekmıl, (^nlar hastaya yenı defiıl artık, Inkâr edene yabancı aeğıl ^ nıve, ben n eylevım o yerı? Ateşı kalbımden sokup aldılar Yazın hrtına bulutları Lrıverek solar ve donarlar (1907, Hazıran, Petrovskove) 1 Boşuna adanır bulvara, Yapraklaı duşup olurken Kor talıh buluşturdu bızı Buluşur muvu/, vıne orda 1 Bılsen Ezeceğımızı 1 Olu yaprakları Laharda (1903) İki Rus Şairden şiirler ANDRE BELIY ,Srf/r vc yazaı A ndrey Belıy (gerçek adı Borts Nıkolaevıç Bugaev dır) 26 Ekım 1880 dc Muskova'da doğdu îyı bır ev eğıtımt gordu Lne çağında edebıyat ve/ehefe alamnda dıkkat çek/ı 1903 te Moskova Unıversıteu nın Matematık Fakultesı Do^a Büımlen Bolumu'nu bttırdı Darvtn teorısını ıncelemesının yanı \ıra dın fcliefesı, Solovyov'un dın felsefesı ve şıırı, Nıetzche'nın felse/ı sıırı uzerınde çaltştı Iktntt Dcı/ga' Rus ımgeahğı kuramalanndan ve yenı estetık dunya goruşunun ku ruadaundan olan Belıy (Belıy 'beyaz demcktn), A Blok, S Solovyov, V îvanov la bırhkte 'kuçuk nesıl' ınıgecıler grubuna dahıldı Sanatın ana luru olarak muzığı \a yan şaıı, muzık yasalarına uyarak, Rus dınıfehtft dusuncesını ve buyu ımgeıılıg'unn ana ftkıilaım ı<,ınn dorl ' senjonı" sıırını yazdı Severnoye/ Kuzey (1901) Dramatı çeskaya/ Dramatık (1902), Vozvrat/ lade (1902), Kubok Meteley/ hpılen kupası (1907) 1904'te ılk kıtabt olan Zolotov Lazurı (Cıok Mavısı nde AltınYyı yayımladı Daha sonra Pepel/ Kul (1909), Urna/ Kul Kabt adlı (1909) kttapları hasılan Belıy 19121916'larda îtvıçre de bır antroposofı merkezınde mtstısızm ıntelemelennde bulundu Rusya ya donusundc kendınıduzyazıyaverdı, Petersburg(1913 1914) (duzeltılnnşbas kısı 1922) adlı romanım Kotık Letaev (1922), Kresconıy Kıtayets/ Vafiızlı (ın(l 922) adlı uzun hıkâyeleunı, Na Rubeje Dvuh Stoletıy/ tkı Yuzyılın Sınınnda (1930), Na çalo Veka Vospomınamya/ Yuzyılın Ba^ı Anılar (193 i), Mevdu Dvuh Revolutsıy/İki Devrım Arasında (1934) baslıklı amlannı yayımladı Andrey Belıy 8 Ocak 1934'te Moskova'da hayata veda ettı İNNOKENTİY ANNENSKÎY 1885'te Onısk kenttnde bır memur atlesınm oğlu olarak dunyaya geldı 1879'da Petersburg Unıvemtesı Tarth ve Fılolojı Fakultesı'nden mezun olau 1904 yıltnda "Nık To"adtyla Tıhıye Pesnı (SeisızŞarkılar) baslıklı sıırkttabını yayımladı I Annenskıy'ın lırtkiiırlerınııçeren basyaptttKıparnovıy Larets (Servı Çekmete) ıse, olumunden bır yıl wnra okuruyla bulustu (1910) $ıtrdı$ında eleş/ırı ve de neme turunde yazılar yazdı ve Lunpıdıes'ten, Baudelaıre den, Rımbaud'dan çevırı/er yaptı Pedagojı profesoru ve yonetıcı olarak ^alıştı Rus ' Gumu$ Yuzyıl$ım"nın ondegelen ısımlennden bırt olan Intıokentıy Annens kty, 1909'da Petersburg yakınlarında oldu ANDREY BELIY HATIRLA' Hatırla Aromalı yaz Severek banu Gclısını Doğu, yaldz Gıyaırdı sana Utanarak vardım, mavı Kııyteğıne, O harıf erguvan rengı Yazın sısıne Hatırla Sevecen yârın Bır çıtte durdu Yaban gullerıyle senın Saçını ordu Hatırla Sevecen sozu Goruyor Tanrı, Bu dudağı, bu omuzu Opucuk yaktı Aç bır tutku ateşıne, Ihanet asla1 Papatyalar tozlu ışte, Orda ve orda, Ruzgârdır yolda supuren Olmuş çıçeğı Sevmıyorsun, unuttun sen Işte her şeyı (1906) SAYFA 18 YAY VE TEL Nasıl ağır, saçmasapan 1 Bu vukseklıkler, donuk ve ak Kemanı ^almak onca zaman 1 Ve tellerını tanımamak Kıme lâzımız' Kımle vandı O ıkı mahzun ve sarı vuz Ve vav ansızın ııvandı Onları bırleştırdı bırımız "Kaı, zaman geçtı Karanlıkta De bana senomusıın, bumu?" Teller dobtça uzanıp ona, Saf bır şefkatle tınlıyordu "Doğru mudur bu, hıçbır zaman 1 Ayrılmayacağız'' doğru mu' Ve hemen evet dedı keman, Ne kı kalbı sıkışıyordu Yay her seyı anladı, sustu, Kemanda vankı suruvordu Onlar ıçın azap olmuştu, Insanlar buna muzık dıyordu Ama ınsan tuttu elınde Sabaha dek mumu Tel çaldı Yatağın kara kadıfesınde Guneş guçsuz duşenı bııldu 1 1 ÇAĞRI Yıllar koşar hep aıt arda Mavılı^ı geçerek ordan Yonelır soluk dağlara, Hep kaılarla kuplı olan O benımdır Bılnıem kı, ya ( oşkulu yelın nefesı Duyulur dıbınde gunlerın, Uzak, gerı donmez çağrısı, Coşkulu, uzak sozlerın Duyulur sesı, her dem şirın Kasvet yuzyıllardır uçar Uçu^up duruvor, bak yıne Havat soner Ve uzaklar Her <jev tukenır vok olur Ve Yalnızım ben kendı columde U(,Lin vıllarım, o yere, Mavılığı i(j ıçe geçen thanet etmeven dıyara Goturuvorlar dur demeden Oradasın Bılmem, kımsın sen? (1907, Hazıran, Petrovskoye) ÎKÎ AŞK YILDIZ Yere duştu gune^ın kızıl ızı Ve orada ansızın tutusarak, O altın ayna vukarı çıktı ve Kul lekelerınde tuttu Hepsı Bırden puslandı, şımdı kul rengı sus Camdır veşıllenır yuzuk taşı, Ve parlayarak olur goz yaşı, Bundan bovle elmas elrnastır Venus (1914, Mayıs, Arlesgeym) BAHAR ROMANSI S VfSteyn e Aşk vardır, en çok sıse benzer Dar gelırse o, serseme çevırır, Ozgur bırakırsan yıtıp gıder Sıs gıbı genç kalmayı bılır Aşk vardır, bır golgeye benzer Ayağına kapanır, dınler soz, Bır de gece sessızce çevreler Golge olmak var, gecegunduz AŞK Durgun bır andı Dalgalar çatlarken Gulumsedın, ho^<,a kal dıyerek Bı/ Goruşeceğız elbette yenıaen Bır aldatmaca Bılıyorduk ıkımız O akşam ayrıliîjimızı gordu, Gokvu/u kıpkırmızı kesıldı Ve gemı velkenlerını şışırdı Denızden martılann sesı geldı Uzaklara baktım, o gamlı anda Gemı gorunup kayboldıı, tan vaktı Sevecen dalgaların arasında Ak kuğular kanat çırpmış gıbı Onu bır sonsuzluğa taşırken Sarı, altın rengınde goğe duştu Sıs yuklu bulut çıkageldı bırden Ve parlak bır yakuta donuştu (190D/1902) (Kanşauıy Mızıev/ Ahmet Necdet) ÎNNOKENTİY ANNENSKİY Nehır henuz hâkım değıl, Ancak mavı buz ıçın ateş, Bulutlar erıyecek tekmıl, Karlı kadehı ıçtı guneş Yan kapalı kapıda Kalbımı coşturuyorsun sen Henuz sevmıyorsun ama, Sevmemek gelmez kı elınden UZAYDA Uzayda goktaşları kavarken Bır ytldızın adını soyfuvorum Sanma kı O nu çok sevdığımden, Otekı vıldızlarla benım zorum Kurtulamıyorsam bır kuşkudan, Tek o cevap versın, yalvarıyorum, Sanma kı bır ışık saçtığından, Işık onunla gereksız, dıyorum (1901) ON UÇ DÎZE Sevmek ısterdım bulutları Tan vaktı acı gelır bana Tutsaklık benı yildırdı mı, Donerım gençlık yıllarına Akşamı sevmek ısterım ben, IşıJdar kızanp sonunce, Onların pespembe tenınden Ancak kul gorurum duşumde Gece ve çıçeğı severım Ateş yansıyan krıstalde, Çunku duşun eğlencesı de Ölup gıdıyor hep bu halde Çunku o çıçek sensın, derım (1910) CUMHURİYET KİTAP SAYI 653 SONBAHAR ROMANSI llgısız bakıyorum sana, Kalbım huzunle doluyor Gun boğucu gelıyor bana, Guneş sıste kayboluyor Ben duşlerımın ardı sıra Onlara Tbağlıyım, ya sen? YAŞAMAK NÎYE> Gıttı "Affet" gonderıyor bana Dedım "Sonsuza dek affet onu Kutsal, altın sertlık, kutsa Gozyaşıyla serpılen gozkapağını