Katalog

Luciano de Giovanni / Şiirler / Çeviren:]ale Erzen Kuşlar / ıtıasum oldukları için uçar' Luciano de Giovanni 1922'de Sanremo'da Fransız anne ve Piemonteli babaya, fakir bir aileye, dünyaya geldi. Hiçbir zaman düzgün bir eğitim göremedi ve yaşamını kazanmak için postacılıktan musluk tamirciliğine kadar birçok basit işte çalıştı. Luciano cfe Giovanni'ye yakıştırılan 'Tenekeci Şair' lakabı 1956 yılında Carlo Betocchi'nin onu edebiyat muhitine tanıştırırken yaşamı hakkında verdiği bilgilerden gelir. Bu lakap bir simge gibi takılı kalmıştır. Luciano bu işçi yillarına pişman olduğundan değil bir maske gibi takılı kaldığından bu lakap onu bir süre rahatsız etmişti, ama şimdi artık buna gülüyor ve biliyor ki herkes her şeyden önce onu şair olaralc tanıyor. Onu takdir edenlerden ilki Betocchi oldu, sonra Barile ve Sbarbaro, Gina Lagorio, Sergio Ferrero, Italo Calvino ve Lalla Romano geldiler. Pablo Neruda onun ilk şiirlerini okumuştu. Ingiliz şairlerini, Doğu şiirlerini, Lao Tzu'yu en çok okuyan ve seven De Giovanni sürekli olarak mısralar yazmaktadır. Sanki bir şey icat ediyormuş gibi değil, sadece not alıyormuş gibi yazar. Bugün hâlâ Sanremo tepesindeki evinde eski Pigna şehrinin üstünde oturmaktadır. Fotoğraf sanatçısı Guido Piacentini, Giovanni'nin "Şeylerin Hiçliğinde Yolculuk" aalı şiiri için bir fotoğraf çalışması gerçekleştirmişti. Sayfamızda gördüğünüz fotoğraflar, o çalışmadan. Şeylerin hiçlığine yollanıyorum şeylerin hiçlik çekirdeğine mekân ve ınekân arasındaki boşluğa nefes ve nefes arasındaki sessizliğe Korkunun dağınık sevincin saf otduğu yere duşlerin mükemmelıne gökkuşağının titreyişine Şahane bir coşkuya ve çılgınlığına Deniz kabuğunun yankısına doğru Bilemiyorum ilk kez bir sabah yoksa bir akşam mıydı Bilemiyorum sonunda bir akşam mı yoksa bir sabah mı bekleniyordu Bir sabah mı yoksa bir akşam mı olmuştu yapraklar öylece doğdular ve öyle kurudular bile ve ağacın bittiği yerde henuz başlıyor ağaç ve bir şey kendini bir başka şeyde gösteriyor ve aslında hiçbir şey ve bir hiç ya da her şey ya da bir sabah ya da bir akşam bile değil Kuşlar masum oldukları için uçar kanatla ne Ugisı var hıç gitmeden bir yere yönelmeyı şimdiden bilerek orada olduğum ne zaman ki aslında artık gerekmedığıni gitmenin ve dönmenin yapraktan yaprağa seken kırlangıç gibi Düşüncelerin erişemediği yerde yalınca ve yumuşakça varız ıste yok olmaktayım Maceracı bir güncş, düşluyorum küçücük bir uydusu olsun evreni arasın galaksiden çok uzak ve kaybolmaktan mutlu Içımde uyan bir oyun gibi nehirlerin doğduğu gibi ya da en yüksek dallardaki sıcak yuvalar gibi Bizi ayıran duvar bir eşık olmakta şeylenn ısimleri dökülüyor yapraklar gibi Krallığın ölü bir açı olmalı yapraklann toplanarak gittiği rüzgâr bittiği zaman Şeylere yavaşça dokunmak terk edilmiş bahçede Başka halleri vardır yasıyor olmanın daha gerçek gizü bir terk edilmişin sevinci dünyayı seyretmek doğumu aşmak ve ölümü Kırlann aşıldığı gibi Düdüğüyle uyandım giden trenin şimdi mehtaba baluyorum yaşamak ve ancak aramak doğumdan kopanlan herhangi bir şeyi trenin iki yolu var ancak Duam sana sarı çiçek sen kı tepelerde büyür kelebeklere su verirsin Duam sana çiğ damlası Ne zaman öğrenirsem bir yere gitmeyi SAYFA 18 CUMHURİYET KİTAP SAYI 570