Katalog

Faik Baysarın toplu şiirleri "Ayın Ucunda" adıyla yayımlandı. İnsan sıcaklığıyla yanan şiirler r*aik Baysal'ın şiiri, dağ taş, kent sokak dinlemeden aşıp giderken, tek tek insanların incinmişliklerine, kırılmışlıklanna, ezilmişliklerine olan tanıklığını gerçekten bütün insanlığın sonsuza dek kanayan tek ortak acısı/yalnızlığını sergilemeye dönüştürmekte, ustaca betimlediği portrelerden bilgece bir tavırla, insanm dünya üstündeki trajik bir başınalığını damıtmaktadır. TANSU BELE Sesı anam babam kadar sıaı '<• lı" (Kayıp adlı şiirden) Neı ı deyse bir gül yaprağının inceliğiyle dokunuşu insanın umutsuzluğuna: "Gül doğmak, gül uyumak, gül uyantnaklKapıda, buğdaylarcayanık, sapsart/ bir atesböcegibile geçmiyor Mayıslardan/ N'olur, sakın öldürmeyin ağaçlart.... Taş doğmak, taş uyu mak, taş uyanmak/ Resimlerde soluk, yaprak yaprak yalmzlan/ Bir avuç yaz bile gpçmiyor alacalartn dünyasından/ N'olur, sakın öldürmeyin ytldızlart" (Karşı adlı şiirden) derken, öylesine yürekten ve dopdolu insan sıcağıyla... Öyle bir şiir ki Faik Baysal'ın şiiri, dağ taş kent sokak dinlemeden aşıp giderken, tek tek insanların incinmişliklerine, kırılmışlıklanna, ezilmişliklerine olan tanıklığını gerçekten bütün insanlığın sonsuza dek kanayan tek ortak acısı/yalnızlığını sergilemeye dönüştürmekte, ustaca betimlediği portrelerden bilgece bir tavırla, insanın dünya üstündeki trajik bir başınalığını damıtmaktadır: "Gözün seveyim, }u Pasa'ya bir lâ/et Dayo/Bu kulacısı, toprak, oğul acısı/ Bu sular böyle akmaz yüzüne yüzüne hep/ Bu Gâvur Dağları geçilmez değıl hep Dayo/ Verdiğim yeter ele güne, şimdi almak strası/ Yatmışım duaların içine küs küs, tezek tezek/ Bu alntmtzj yazılan yazılartn en karast..." (Dayo adlı şiirden), "Şu kösebassında gördüm onu ilk kez/ Bu ağaç o akşam yoktu içimde/ Hanaltı 'dan silâh sesleri geliyordu/ Bir adam gökyüzünü kesip biçiyordu çocuklanna/ Babamın beş parmağı al aldt yüzümde/ Soğan Pazarı 'na kapkara bir yagmur çıseliyordu.. (Sessiz adlı şiirden), "Dınsınihıçktmse görmedı/ Ölüsünü Fatıh Parkt 'nda buldular/ Sapsarı yüzüne kar yağtyordu/ Bir gözü bekçıde/ Bir gözü de Tanrıdaydı/ Çtplak ayakları Muhtar Hüsnü'ye bakıyordu." (Rapor adlı şiir) Ama insanın trafik yalnızlığına olan bu tanıklığını yaparken de insana duyduğu sevgiyi yüreğinden bir damla bile eksiltmez, ona olan güvenini yitirmez: "Nastlsevecekttm msant sılâhlara tnat/ Bu kanı nasıl durduracaktım kadınım/ Türkülerın olmasaydı..." (Olmasaydı adlı şiirden). Görüldüğü gibi, romanın ve öykünün ustası Faik Baysal şiirde de güçlü: çünkü romanlarında da, öykülerinde de başarıyla işlediği insanın dünyayla olan kavgasını, şiirine de taşımasını bilmiş... Şiirinde de, BEN yerine koyduğu SENLER'le toplumun ya da dünyanın seslenişini dile getirmiş. Kısacası, onun şiirlerinde, acısiyla, ayrılığıyla, özlemiyle, kavuşmasıyla, tutsaklığıyla, özgürlüğüyle, ülküsüyle, düşüyle BAŞKALARI var: Faik Baysal'ın şiirleri, doğrudan doğruya ve yürekten, insanın haykırışı: "Bembeyazdım Erciyes'te/ Otta ot, tasta taştım/Şu ktztn dudağtnda ktpktrmtzt/ Şu kadtntn tezgâhında dokuduğu kumaştım/ Buğdaydım senin tarlanda/ Pirinçtim, aştım..." (Toprak konuşuyor adlı şiirinden), "Hürriyet, seni geceleyin sever htrsızlar/ Anamın kalbiseninle vurur/ Hürriyet, seni bütün çocuklar/ Uçurtma dıye uçurur.. " (Hürriyet adlı şiirden). "Agaçlar gihı ayaktayım dimdik" diyen, gerçekten de yapıtlarıyla sapasağlam, dimdik ve ayakta olan değerli yazarımızı, bu kez de ozan yanıyla tanımanızı salık verir, Altın Kitaplar Yayınevi'nden yeni çıkan 'Ayın Ucunda' adlı şiir kitabını beğeniyle okuyacağınızı umarım. • nsanın insana verdiği sestedir şiir, insanın insana duyduğu özlemdedir. Açıkçası, insanın inAyın Ucunda / Faik Baysal/ Altın sanla olduğu yerdedir: İnsanın Kitaplar / 237 s. insan için ağlamadığı ya da gülmediği şiire şiir denir mi? tçinde, buram buram insan sıcağı tüten bir dünyaya ah çeken istemi olmasa insanın... O şiire şiir denir mi? însan sevgisiyle yanmasa... lşte Faik Baysal'ın şiiri böylesine insan sevgisiyle yanan bir şiir, insanın insana duyduğu özlemi sızı sızı dile getiren: "Biz orada yoktuk kanlı yağmurda o aksam üstülDenizler yenifilizlenmis tarlalar gibiydi uzakta/ Bir rüzgar esiyordu saçların renginde buyruk/ Yıldızdan ytldıza basıp kosuyordu insanlarsana doğru/ Elin elime değmeseydi topraktan bu yana delice/ Sıcaklığtnt duymayacaktım kddımm." (Kadınım adlı şiirden.) "Ben masalları hıç sevmem Meliza/ Giyeceğiz birgiin en yenigiysilerımizi/ Yüreğimizde ne ölümden yana korku/ Ne de bir yaranın kanlı izi/ Bulutlarla saç saça, baş başa/ Kıvılcımlt bir sabahın esiğinde/ öpeceğiz tuzlu dudaklanndan denizi." (NiŞihSin adlı şiirden) însanın, ancak insan için, insanla birlikte gülüp ağladığı zaman 'gerçekten insan olduğunu ortaya koyan: "Hani bir yarattıydı seni beni Tanrı kitaplarda?/ Yüzbinler mi aglayacok hep birler yerine?/ Bir dünya istiyorum daha sıcak, daha yaktn güneşe..." (Düşkent adlı şiirden) ve insan sıcağı tütcn bir dünyaya yürekten ah çeken bir Has Ş\ir:!'Toprak eldt, koldu, ayaktı/Birkadın iarkt söylüyordu yağmur aliında/ Faik Baysal sllrde de güçlü: çünkü romanlarında da, öykülerinde de başanyia i$ledlğl insanın dünyayla kavgasını, şllrlne de taşımasını bllmlş. S AY F A 6 C U M H U R İ Y E T KİTAP SAYI 217