Katalog

Butan’da festivallerin çok ayrı ve önemli bir yeri var. Thimbu festivali de bunlardan biri. Gayri safi ulusal mutluluk Faruk Pekin utan, asude bir yeşil ülke. B Biraz İsviçre, biraz Doğu Karadeniz. Ormanlarının tüketilmediği, suyun korunduğu bir yer. İnsanları mutlu mutlu gülümsüyor, geleneksel giysileri içinde. Bir ferahlık, bir başkalık hissediyorsunuz, başınızın üzerinde gezinen beyaz bulut kümeleri altında, yeşilin ortasında... Butan, Çin Halk Cumhuriyeti’nin Tibet Özerk Bölgesi ile Hindistan’ın Sikkim, Assam ve Batı Bengal eyaletleri arasında yeralan küçücük bir ülke. Yüzölçümü 47 bin kilometrekare. İsviçre’den biraz büyük. İsviçre Alplerine benzeyen tepeler, Doğu Karadeniz’deki gibi yeşil bir örtü, deli deli akan ırmaklar, tepenizde her daim asılı duran ufak bulut kümeleri. Birbirinden bağımsız duran İsviçre’nin “şale”lerinden daha sevimli güzelim boyalı ahşap evler. 1970’li yılların başına kadar dünya ile bir ilişkisi yok. Şu anda Batılılar için son “shangrila”; yani, yaşlanılmayan ülke. Tüm nüfusu 600 bin. Nüfusun artmaması için her türlü önlemi almışlar. Değişik hastalıkları aşarak ortalama yaşam süresini 70 yıla kadar çıkarmışlar. Benzeri bir Budizm anlayışına sahip olmalarına rağmen, 1940’lı yılların sonuna kadar Tibet’te varolan teokratik yapılanmadan farklı bir siyasal yapı var Butan’da. Ülkede sivil ve dinsel erk birbirinden ayrılmış. Ülkeyi bir halk meclisi ve bazı kurullara dayanarak bir kral yönetiyor. Yine de Ce Kenpo olarak adlandırılan başrahip önemli bir konuma sahip. Butan’ın resmi dini Tantrik Mahayana (Büyük Araç) Budizmi. Bu yaklaşımda Drukpa Kagyu Okulu’nun görüşleri etkin. Butan’ın dikdörtgen biçimli bayrağı bir köşegen ile ikiye ayrılmış. Üstteki altın sarısı üçgen laik kraliyet gücünü, alttaki portakal renkli üçgen ise Budizmi simgeliyor. Bayrağın ortasında ise Butan’ı simgeleyen bir ejderha bulunuyor. Kendi dilleri Dzongka’ya göre ülkelerinin adı “druk yul”; yani, gürleyen ejderhanın ülkesi. Kralın dört karısı Butan’da 17. yüzyıldan itibaren inşa edilen ve dzong (kalemanastır) diye adlandırılan Budacı tapınaklar hep iki bölümlü: Dinsel yöneticinin bulunduğu yer, yönetim görevlisinin bulunduğu yer. Tarihsel kalıntılara bakarsak Butan’a İsa’dan önceki 1500’den beri yerleşilmiş. İsa’dan sonraki 8. yüzyılda iblislerle, kötü ruhlarla savaşmak üzere Butan’a çağrılan Guru Rimpoçe (Padmasambava) ülke insanlarına ilk kez Budacı görüşleri aşılamış. Ardından Tibet’ten gelen göçmenler Tibet’teki Budizm anlayışını Butan’a taşımışlar. 17. yüzyılın ilk yarısında Şabdrung Navang Namgyel adlı bir rahipkral tarafından ülkenin birliği sağlanmış. Uzun süren içsavaşların ardından İngiliz emperyalizmi ile tanışmışlar. Onlarla savaşıp onları duar diye adlandırılan geçitlerde durdurmuşlar (duar, İngilizce kapı, geçit anlamına gelen door kelimesinden bozma acayip bir terim). Sonunda 17 Aralık (Ulusal Gün) 1907’de bugünkü kralın büyük dedesi Ugyen Vangçuk belli başlı kabile önderleri ve lamalar tarafından “Ejderha Kralı” adıyla Butan krallığına seçilmiş. I. Dünya Savaşı’ndan sonra Butan içine kapanmış. 1947’de Hindistan’ın Ingiltere’den bağımsızlığını elde etmesinden sonra Hindistan tarafından da bağımsızlığı tanınmış. Bugünkü dördüncü kral Cigme Singye Vangçuk 1972’de başa geçmiş, ama yaşı nedeniyle ancak 1974’de taç giymiş. Bu 1974 yılı bir anlamda turizmin de başlangıç yılı. Ilk kez ülke dışından 287 konuk davet edil