Katalog

Sözümden çok gözüm değer 0 soluk avuç içine ancak/' öü "Kaderde görüşmek varsa eğer, Şair, eleştirmen, denemeci ve ressam Maksimilian Aleksandroviç Voloşin (gerçek soyadı Kirienko Voloşin), 28 Mayıs 1877'de Kiev'de doğdu. Dört yaşında babasını kaybetti. Eğitimini annesi üstlendi. Lise öğrenimine Moskova'da başladı ve liseyi Kırım'da Feodosya şehrinde bitirdi. 1890'da ilk şiirlerini yazdı, Heinrich Heine'yi Rusça'ya çevirdi. 1897'de Moskova Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ne girdiyse de üç yıl sonra öğrenci hareketlerine katıldığı için okuldan 1901 'de Paris'e gitti, Sorbonne'da dersler aldı, kütüphanelerde çalıştı, Ispanya, îtalya ve diğer üîkelere seyahatler yaptı. 1903'te Rusya'ya döndü, V Brüsov, A. Blok, A. Beliy ile tanıştı. Şiirlerini yayimlamaya başladı. Aynı yıl Kırım'ın Köktebel beldesinde bir ev satın aldı ve Rusya'nın en ünlü şairleri, ressamları, bilim adamları için bu ev bir barınak haline geldi. M. Voloşin, ölümünden bir yıl önce bu evi Yazarlar Birliği'ne bağışladı. 1910'da Stihotvoreniya, 1900 1910 (Şiirler, 19001910) kitabı yayımlandı. 1916'da Köktebel'e yerleşen M. Voloşin putyami Kaina (Kain'in Yollarıyla, 1921 1923), Rossiya (Rusya, 1924) poemalarını yazdı, ünlü bir ressam olarak birçok şehirde sergilerini açtı. Maksimilian Voloşin 11 Ağustos 1932'de Köktebel'de hayata gözlerini yumdu ve vasiyeti üzerine deniz kıyısındaki Küçük Yanışar tepesinde toprağa verildi. Maksimilian Aleksandroviç Voloşin/ Şiirler/ Çevirenler: Kanşaubiy Miziev Ahmet Necdet Hatırlamayayım, ne zaman, diyerek... Yalana ınanayım hiç düşunmeden, Ardısıra gideyim, karanlıkta ben... Bilmeyeyim kim, bağlayan gözlerimı, hangi labirentlerde sürükler beni, Kimın nefesidir yanağımı yakan, Sıkı eliyle kimdir elimi sıkan. . Açtığımda göreyim gece ve sisi... Aldatıp verin yalana kendinizi. (1911) AŞKIN ÖYLE SUSAMIŞ Kİ Aşkın öyle susamış ki, ister, Hıçkırır, yalvarır, sitem eder... Sev onu sessizce ve sıkıca, Sev onu eriyerek yavaşça. Işık saç beyaz alevle, issiz, Dumansız, hüzunsüz ve isteksiz, Sev sevinçle onun vücudunu, Yürek dolusu acıyla sev onu. Aykın yarattığı o nayalet, Bir yüzü kapatmasın, dikkat et, Canın canı olsun, kanın kanı, Dirı, yalın, yeryuzü insanı... Simgeni bâtıl inançla koru, Dindeki düşmandan duyma korku. Sev onu, her zaman sâdık kalıp, Sev onu, tam kalbine nişan alıp. (UMartl914) BEN RENGİYİM Ben rengiyim inci sulu boyanın, Sönük sapıyım inci çiçeğinin, Ben nafırliğiyim yumuşacık köknarın, Tan kırağısıyım, ışığı deniz dibinin. Menekşeler ve beyaz altın Balyoz darbesiyle kuşattığı şafağın, Ve kiliselerde uçıışu sessizliğin Dolu olduu yerde çam kokusuyla, Ikonların mavi pırıltısıyım sisin titreyen akişında, Eskinin hıçırtısıyım, yanından kayarak geçen, Beyaz akınıyım dinen tipinin Ve soluk rengiyim inci sulu boyanın. (1903, Moskova) YANLIŞ ZAMANDA Yanlış zamanda gördum seni, Ne ki kaçamadım senden, Kader vurunca damğasını Payımızı aldık ölümden. SAYFA 18 Eski eücü yok saymadan, bak Aynı hüznün içine girdık, Boyun eğerek çırılçıplak, Aşk âyinini gerçekleştirdik. Ölüme inanmıyordu rahip. Ve sırdan korkmadı kurban, Kalp zulmete çıksa da sahip Kon oluşmadı şaraptan (1910) FAL Açtı avucunun içini... yüzunü göremedim ben, Ancak biliyordum gucunü, Onun Venüs çizgisinden... lstenç'in ayrımındayken biz, Dedi, benim gıbısin sen de, Bir tutsaklık çemmberindeyiz Varlığın ikıli selınde. Kaderde görüşmek varsa eğer, (Bir izin ayak sesı sanmak?) Sözümden çok gozümdeğer O soluk avuç içine ancak. (1910) ALDATIN BENİ Aldatınbeni... ama hep sonsuza dek... CUMHURİYET KİTAP SAYI 649