Katalog

CUMHURlYEn DERGİ Bir yaz kahveye çırak girdi, ikinci yaz köfteciye... Önceleri getir götür işleri yaptı; buğulu, daracık bir köşede bulaşık yıkadı. Usta baktı, iyi çalışıyor, köfte yapma işine de bulaştırdı onu. Oyuna hiç vakti kalmazdı. Okuma ve resim yapma zevkini en sevdiği ağabeyi Kadir'den öğrenmişti. Ressam Cemil Eren'in çocukluğuna yolculuk... Yaşamın tdsımını yakalamak IŞIK KANSU B abasını "Bahtiyar" bilirdi. Merzifon'daZiraat Bankası'ndaodacılık I yapardı. Nedense lafa giriş hep "Gün görmüş adamdı" diyc başlar. Hiç de gün görmüş say ı lmazdı oysa. Enver'in ölümün donuk ellerineyolladığı SarıkamışCephesi askerlerindendi. Eksi bilmem kaç derece santigratta buğulanan şolugu Batum'daki hastancyc zor yetiştırmiştionu. Batum'dan Merzifon'a dek yürüyerek dönmek heryığıdin harcı değil. Kurtuluş için Afyon, Banaz, Uşak derken, Belkahve'den Izmir'e, yurtsever Ege'ye ulaşmak ne ki! Yolda tsmet Paşa'yı görmüştü: "Siznekadar bahtiyar insanlarsınızki bugünleri gördünüz!" "Bahtiyar'Mık oradan gelirdi. Bahtiyar değildiadı,K.amiPdi. Aslınabakarsanız Bahtiyar, yani Kamil Bey, babası da dcğildi. Amcasıydı. 9 aylıkken, öz babası Selamettin Bey, çocuğu olmayan kardeşi Kamil'evermii,tionu. Özbabası,mahalleokulundaokumuş, hafız olmuş. Ortaokul sonrası Merzıfon'daki Fransız okuluna devam etmiş bira7. Gönlündc Istanbul varmış, okuyup öğretmen olmak ıçın. Dede bırakmamış... Çok sonraları, uzak bir köyde, çıplak bir gömütlükte büyük dayının toprağa verilişi sırasında komşudan öğrenmiş Eren 7/ı annesi Habibe Hanım ve kardeşleri... babasınınamca,amcasınınbabaolduğunu. AnnesiHabibeHanım'a"ana";analığı,yengesi Zehra Hanım'a da"anne"demiş. Analık ile anncnin dc adları Satı imiş ilkin. Beğenmcmiş baba ile amca, değiştirmişler. Onun da adı, "hatırdan çikma" anlamına gclcn Feramuz'muşzaten. Din kitaplannda görmüş olmalılar bu sözcüğü. Ateşli bir hastalık geçırmesini, "Bu isim çocuğa çok ağır gcldi"ye yormuşlar, "güzel'Miğı uygun bulmuşlar: "Cemil." CumhuriyetIlkokulu.Tanımadığınbirsürü çocuk. Çekingcnsin üstelik, sokulgan hiç değilsin, ağlamasan olmaz... Çok parlak sayılmazdı, ama kötü bir öğrenci de değildi. Eve gelince biraz ödev yapardı. Ardından... Inck aç, ot bekler. Yalnızlığın kırlan da,çclimsızellerdekibıçkıyı: "Amcamı mütemadiyen istismar ederler,geceleri dcçalıştırırlardı. Şunu getir, bunu götür diye. Yetiştiremezdi işleri. Beni çağırırdı yardıma. Okuldançıkar çıkmaz bankaya giderdim. Banka kapanıncatemizlikyapardıkbirlıkte." 4. sınıfta Cumhuriyet llkokulu'nun hemenyanındaki Irfan okuluna yazıldı. Yazılma7olaydı.(,'okaksı,tcrsbirögrctmene düşmüştü. Kızardı, döverdi de hatta. Bir kercsinde CcmiPin kafasına da vurmuştuhanı. Eli ayağı titrerdionu gördüğünde, aklında ne varsa uçar giderdi. Hiçbirşey anlatamazdı.Oyıl sınıfta kaldı, korkudan... Bereket, ikinci yıl Ziraat Bankası müdürününeşi ögretıneııi oldu da, sular seller gibi okudu 4 ve S.sınıfı. OyıllardaydıMcr7ifon'unanacaddcsi üzerindeki kahveye çırak girişi. Pirinçten domino taşlarının şakırtısı ara sında ince, cılız nefesiyle ustasına sesini duyurmaya çabalardı. "Çay" derdi, "Çay bir." Ikilendi mıydi, üçlendi miydi çaylar, kahveler, askı ağırlaşır da ağırlaşır, çöp bacaklar birbirinedolanırdı: "Kahve istiyorlarsa elli bir diye bağırırdım: Ellibirsadc,ellibirşekerli,orta. Ellibir, bir fincan kahve demekti." Niye "elli bir"di bilemedi, çözemedi bu gizi. Cezvenin sapından mı gelirdi, hiç sormadı. Sabahın altısında çıkardı cvden, akşamhava kararınca "Git" derlerdi.dönerdi evine... Ertesi yaz tatilinde bir köftccinin yanına verdiler. Belvarlı Cemal Usta'nın yanına. Çarşı içinde,üçma.sacıkbiryerdi. Esnaftakılırdıçoğunluk.Sabahi!jkembeçorba.sı,öğleyin çorba, köfte ve irmik hel vası Akşama yemek kalmazdı pek. önceleri getirgötür işleri yaptı; buğulu, daracık bir köşede bulaşık yıkadı. Usta baktı, ıyı çalışıyor, köfte yapma işine bulaştırdı bukez. Biretçekmemakinesi var, ağzına huni takılmış; eti ınakincye koydun mu, huniden boğum boğum, parmak parmak köfte çıkıyor. Eh, azcık oyuna benzıyor: "Oyuna pek zaman kalmazdı. Köftecide de sabahtan akşama kadar çalışırdım. Aralık buldum mu, Tekkeıçı derler, o meydanda çocuklarlaçelikçomakoynardım Enckderdık bilyeye. Enek oynardık. Fıçı kasnağından çcmberyaparçevirirdik. Dal keser,atkoştururduk. Topoynamayı severdim sonra. tlkokulu bitirdiğim sene top alacak param birik