Katalog

Huriye Necatigil, Behçet Necatigil’i anlatırken “Zor bir insandı eşim. Günü gününe uymazdı. Çok dikkatli olmam gerekiyordu onun karşısında” demişti. A H CA I A IĞI CAH A A I A A Cumhuriyet Ekonomisinin Öyküsü II C A AE D ğ a a a a C h i e E i i i ç ci i Bi i ci ci di a a a d e i De e çi i aa a ad e ba a A a a a be i edi i ci ci e aa a a a d e i a aE i a a ad a d d eg e D ğ a a a a ad a e di a e e i i de ç c ci e aca a a a fa eve ancak bundan sonra alışabilecekti. Huriye Hanım bu durumdan yakınmadığı gibi Necatigil’in eşi olmaktan hep onur duydu. Olumsuzluklardan bahsetmekten kaçındı. Yalnız, Necatigil’in eşi olmanın bedelini ödediğini söylediğini anlatıyordu kızı. “Zor bir insandı eşim. Günü gününe uymazdı. Çok dikkatli olmam gerekiyordu onun karşısında.” Zor şartlarda altı yıl oturdukları ahşap konaktan sonra Camgöz Sokağı’ndaki evlerine taşındılar. Huriye Hanım, neşeli ve paylaşımcı bir aileden geldiği için Behçet Necatigil’in suskun haline alışması kolay olmamıştı. Bunun üstüne ailelerinin sorunları, Huriye Hanım’ın felçli annesinin aynı evde yaşaması sebebiyle şairin rahat çalışamaması da eklenince ilk birkaç yılları evliliğe alışmakla geçti. Sonrasında uzun süre aynı düzende, mutlu süren aile hayatları 1979’da Necatigil’in hastaneye yatmasıyla sekteye uğradı. Necatigil’e akciğer kanseri teşhisi konmuştu ve hastalığı ileri evredeydi. Huriye Hanım, her sabah hastaneye gidip akşamları eve dönüyordu. “Yurt dışına giderse iyileşebilir” sözü karşısında “Gerekirse evimizi satarız” demişti. Hükümetin onu Londra’ya gönderme çabalarına rağmen Necatigil, “Bu memleketin parasına yazık değil mi!” demiş ve gitmemişti. Şair, 13 Aralık 1979 Perşembe günü vefat etti. Huriye Necatigil eşinin ölümünden sonra yaşadıklarını şöyle anlatıyordu: “Onun ölümüyle hayatımızda yeri kolay kolay doldurulamayacak bir boşluk oluştu. Onu anarak şiirlerini okuyarak ve anısını yaşatmaya çalışarak bu boşluğu doldurmaya uğraşıyorum. Şiirleri, yalnızlığımda bana hep destek oluyor.” Huriye Necatigil, o günden sonra da aynı evde oturdu, bir daha evlenmedi ve her yıl, şiir dergilerini, genç şairleri takip eden, birçok isim yetiştiren eşinin anısını Behçet Necatigil Şiir Ödülü’nü elleriyle vererek yaşattı. Şu sözler hayatını paylaştığı eşiyle ilgili duygularını özetliyordu: “Çok renkli bir bahçesi vardı. Onu yalnız bana açtı eşim. Az kadının erişebildiği mutlu saatlerimiz oldu onunla. Bazen ayda bir gitmesini sevdiği Boğaz’daki bir lokantada, bazen sık sık çıktığımız uzun yürüyüşlerde ererdim bu mutluluğa. Böyle zamanlarda açılır, konuşkan olurdu. Doyum olmazdı anlattıklarına. Belki bir iki saatlik mutluluktu bunlar ama şimdi o saatlerin anısıyla yaşıyorum.” n C U M H U R İ Y E T K İ T A P S A Y I Cahi Cumhuriyet Ekonomisinin Öyküsü I C DE E Ç A I I A ‘Eskimocuğum, Beyaz’ Behçet Necatigil, eşine ve çocuklarına yazdığı, Serin Mavi adıyla yayımlanan mektuplarında Huriye Hanım’a “Eskimo, Eskimocuğum, Beyaz” diye hitap ediyordu. 14 Temmuz 1960’ta Ankara’dan şöyle yazmıştı: “On beş yıla yakın evlilik hayatımızda sana ilk defa hediye aldım, getiriyorum, bir şişe mavi krem. Güzelliğin kremlere muhtaç değil ama o kadar bakındığım halde vitrinlerde daha uygun bir şey bulamadım. Geç oldu ama temiz oldu. Mediha Teyze ‘Yıllar var göremedim, gelinimiz yine öyle güzel mi?’ dedi. ‘Ona o güzellik benden geçti, her sene gram gram ona biraz daha güzellik veriyorum’ dedim. Ya işte böyle Bebecik, bekle! Boşuna değil seni sevmem. Bu güzellikle!” Ba Cahi a a a fa a a i e a e gi i a e gi i ha da i ge çe e g a a da ça a e ha a a fe i Cahi a a a af da a e a a ie e a a fa a a a ad Ba Cahi a a Cahi B a a a e i de E E A A A i aba e çi i e e a a Yazıda Alıntı Yapılan Kitaplar: Şiirler/ Behçet Necatigil/ Yapı Kredi Yayınları/ 520 s. Cahi a fa Serin MaviBehçet Necatigil’den Eşine Mektuplar/ Yapı Kredi Yayınları/ 112 s. “Çok Şey Yarım Hâlâ” Ayşe Sarısayın Babası Behçet Necatigil’i Anlatıyor/ Ayşe Sarısayın/ Yapı Kredi Yayınları/ 156 s. 1235 da Cadde i i f a ihci i abe i c 1 7 A da ad a ihci i abe i c E K İ M 2 0 1 3 n S A Y F A 5