Katalog

Prof. Dr. Tarık Minkari ile yedi akide şekeri üzerine 'Hedefe ulaşrnakl hedeftir' Anılar. Portreler, Tören/ Tarık Mınkart / Milltyet Yaymları / 264 s. Şaştım Kaldım / Tarık Minkari / Milltyet Yaytnlan / 171 s. Hoş Ya Da Boş / Tarık Minkari I Milltyet Yaytnlan / lH4s Neler Gördüm Neler / Tarık Mınkart / Milliyet Yaymları / 191 r Yetmişin Baharında/ Tarık Minkari / Milltyet Yaymları / 205 s Bir Çerrah'ın Anıları / Tarık Minkari / Milliyet Yaytnlan / 206 s. Prof. Dr. Tarık Minkari, 1948'den beri, bıkmadan usanmadan cerrahi yapıyor, insanları kesiyor, biçiyor, dikiyor. Mesleğini ÇOK seviyor. Üniversiteden emekli olduktan sonra yeni bir işle de ilgilenmeye başladi: yazarlık. Bu ikinci uğraşını da çok seviyor. Şimdiye kadar yayımladığı yedi kitabı 19 baskıya ulaştı. Günümüzün bu çok satan yazarıyla gerçeklcştirdiğimiz söyleşiyi sunuyoruz aşağıda. TURHAN GUNAY "T~\ ır tıp projesöru'sünüz ve uzun bır r4ı meslek yaşamınız var Tekntk ki1 J laplannız dışındaki kttaplarımzı oUukça geç yazmaya basladınız Neden yaznıak. ve geç yazmak? Yazmaya hiç heves etmedim, vesile de olmadı. Mesleğim beni güncel yaşantımda doyuruyordu. Ama 1992 yılında emekli olunca meslckı bir boşluk doğdu. Ilk gençlik yıllanmdan başlayarak mesleğimi yaparkcn yirmi dört saatın neredeyse on altı saatinde çalıştım. Ama emekli oldu£um zaman dcdimki; "Tarık efendi aklını oaşına topla zaman az kaldı. Bu ritimle gidemezsin. Kcndınc bir başka uğraş bul." Ama bu ugraş hazırlıklı bir şey uegildi. Beni yaşamımda çok etkilemis bir olay vardır. Bana olağanüstü bir emeklilik töreni yapıldı. Bugünc kadar tıp tarihinde böyle birşcy yok. Büyük bir vefa örneğiydi bu. O töreni bir kitap haline soknıak benim içın vazgcçilmez bir görevdi. Benim dogum tarihimdc bir farklılık vardır. Babamın Kur'anı Kerim'in arkasına yazdıgı tarih 16 Mart 1925. Nüfus kagıdımda isc 5 Eyliil 1925 yazılı. Bu farklılık şuradan geliyor. Babam benım yaşımı büyütmüş, okula erken gitmem için Bu bana bir yıl avantaj sağladı, emekli olurken de altı ay geç emekli oldum. 67 yaşıma girerken 16 martı csas kabul ettim ve arkadaşlarıma bir veda konuşması yaptım. Sonra mayıs ayında Cerrahi kliniğinde çalışan arkadaşlarıma meslcki anlamda bır veda konuş ması yaptım. Onlar da bana bir jübile yaptılar, arada da bir knnuşma yaptım. Bu üç konuşmayı broşür haline getirip arkadaşlarıma dağıttım. Herkes çok bcğendi ve genişletmemi istedi. Mesleki çalışmamı azalttığımdan bir hcvesle bu işe soyundum ve anılarımı toparladım. îlk kitabım böyle oluştu. Milliyet Yayınlan'nca yayımlaoan bu anılarım bııgün 4. baskısına ulaştı. Bu beni kamçıladı diycbilirim. Milliyet'ten gelen yeni kitap yazmam yolundaki teklif sonucu yukarda bahsettiğim töreni ve bunun yanında hocalanmın ve sevdiklerimin portrelerini içine alan vc gülmece olsun diye bazı anekdotlar kattığım ikinci kitabımı hazırladtm. Yazmaya geç başlamam mm doğru bir gözlem. Başladım ama hevesle başladım. Peki daha önceyaztna denemeleriniz olmusmuydu biç? Cünkü dilıntz oldukça düzgün ve ilk kitaplarda görülen acemilikleri taştmıyor neredeyse. •Teşekkür ederim bu çok hoşuma gitti.Bu kitaplarımda belli bir üsluptan bahsedemem ama mesleki kitaplarımda ve tebliğlerimde var. 250'nin üzerinde makale vermişiz ılmi anlamda. Dolayısıyla bunları etkili yansıtabılmek için bir stil kullanmış olabilirim. Ama bu ılerde kitap yazacağım diye geliştirilmiş bir alışkanlık değil. Aşağl yukarı on bir cerrahi kitabımda ve makalelerimdc öz ve etkili bir anlatış biçimi olsun istedim. Cümfelerınız çok kısa lnsan beklıyor kı arkasından bir şeyler daha gelsin Oysa söylenmek istenen anlatılmıs o cümlede. Bu özellıkle seçtlmif btr yazış bıçımi mıJ • Evet, bu benim mesleki anlatış biçimlm. Ben meslektaşlarıma ya da ögrencilerime bir şey anlatırken masal gibi anlatmadırn. Etkili cümlclerle bır seyler anlatmak istedim. Ve hcr zaman bu anlatışla çok iyi bir sonuç elde ettim. Yanı buaiine kadar derslerimde ve konuşmalarımda lüzumsuz şcyler olmasın istedim. Ameliya tlar esnasında lüzumsuz işler yapmamaya çalıştıtn. Saçma sapan şeylerle uğraşmamaya çalıştım. Hedefıme doğru düriist gitmek istedim. Meslekteki pratiğim beni nasıl maddesel olarak eğittiyse konuşma dilimde dc düşünscl olarak öyle eğitti. Kitaplanmztn çog'unda mesleki anılannız yer alıyor Bu devam edecek mı? Evet, dcvam edecek. Bu soru beni heyecanlandırdı. Şinıdi ben bir nehrin içine düştüm, akıp gidiyorum. Yaprak gibi ya da havalı bot gibi... Karaya vurmamak içinde kürck kullanıyorum. Kürek kullanırken de aklım bana şunu emrediyor: Sen bir şeyler yap, zamane okuyucusu uzun roman okumaktan, uzun yazı okumaktan sıkılmış. Kısa şeyler istiyor. Sen bu kısa şeyleri yaratabilirsen ve üstclik bunları resimleyip ilgi çekersen, bir basamak yukarıya çıkabilirsin. Buna özendim ve böyle yaptım. Anılarımı, öz vermeye çalışıyorum. Ayrıca anlatılara girdiğimde lüzumsuz şeylerden mümkün olduğu kadar kaçınıyorum. Tıpkı ameliyatta lüzumsuz iş yapmamak gibi. Hedefe ulaşmak hedeftir. Bu işleri yaparken büyük zevk alıyorum. Sonra kendim okııyorum, lüzumsuz şey varsa veya anlattığım anlamsızsa yırtıp atıyorum. Çok büyük bir hilem var, çok büyük... Yazılarımda ne yazdıysam ya da anılarımda neyi hedef aldıysam mııtlaka onu birçok yerde anlattım. Yemek ycrken, sohbet edcrken, kahve içerken anlattım. Şayet karşı taraftan yeterli reaksiyon almıssam o konuyu bir kenara koydum, bu bana yarar dedim ve onu yazdım. Reaksiyon almazsam veya beğenilmezse sayfayı doldurmak için onu kullanmadım. Yırttım attım. Bır gezi edcbiyatımız oluşmamıştı yakın zamanlan kadar. Son bır kaç ytldır oldukça yog"un biçimde gezı kıtaplarıyla karjilaştyoruz. Son ikı kitabımz bence bır gezi günlülü gibi. Bunları son yıllarda gelısen Türk gezi edebiyatından etkilenerek mi yazdınız? Hayır, bu kendilığinden oluştu. İlk kitaplarım çıktıktan sonra okuriarım ya da hastalarım "kitabınızı okuduk, çok sevdik, çok beğendik. Ne olur yenisini yazın" dediklerinde sepetime baktım ne mal kaldı diye. Çünkü am bir yerde bitiyor. Anıyı yapay olarak yaratmak ve büyütmek manaret deöildir. Onu okuyucu hemen hisseder. Dolayısıyla samimi olmak hünerdir. Ben samimi olduğumda baktım ki benim anılarım ne anlatıda anlam taşıyor, ne dc kendimi güldürüyor. O zaman mcsleğimin vcrdiği avantajla gezmcye başladım. Geziden aldıklarımı yansıtmaya başladım. Geziden aldıklarımı yansıtırken hiçbir zaman ukalalık seviyesine ulaşmak istemedim. Gezinin nüvesini ve okuyucu bir şeyler kapsın diye cofirafi bazı bilgileri aktaraım, ama o coğrafi bilgiyi bir anektodla, yaşantımın bir gülmecesiyle, arkadaşlarımın gülünç davranışlarıyla süslemeye çalıştım ki okuyucu bundan hem bir şeyler alsın hem de okuduğuna da degsin, gülsün diye. Çünkü okuyucu bunları isterse ansiklopedide bulabilir. Ansiklopcdik bilgi vermekten öteye bir parça bilgi vc çeşni ya da ansiklopedinin bakılmadığı köşeleri yansıtmak istedim. Ben şuna önem verdim; bak, gör, anla ve anlat. Mesleglmde de böyle. Hastaya baktım, gördüm, anladım ve öğrencime anlattım. Ameliyat yaparken de gördüm, anladım, anlatmaya çalıştım. Bu şu demektir. Anladım ve size anlatıyorum. Geziler de böyle, gördüğümü sezmeye ça lıştım bundan anlam çıkarmaya çalıştım ve başkalannın görmediği bir şey varsa onları da yansıtmaya çalışrım. Bu beni memnun ediyor bir bakıma. Çünkü okuyanlar diyor ki "Yahu biz o şehire gittik dc bunları görmedik. Ne iyi ettin de anlattın..." gibi. Hoşuma giden şey bu. Ama, santyorum gö'rdüğünü'z nesneyle ya da gördüğünüz çevreyle ılgılı de bir merakınız da var Gördüğünüz nesneyı araştırıyorsunuz Örneg'ın, kıçı yartlmıs btr at heykelinin öyküsünü bıle anlatmıssınız uyküyü birilerinv torup öğrendtntz herhalde. Yooo... Bir sürü insan oradan gcçiyor. Ama bu ayırıntıyı fark etmiyor. Ben gördüm, çünkü hastaya bakarkcn de görürüm. Beş tane doktor aynı hastaya bakar dördü görmez beşincisi görür. Bu hastada şu var der. Bu farklılığı ben mesleki gelışmem olarak görüyorum. Mesleki gclişmemin topluma yansıyan parçası ya da yaşantıma kazandırdığı avantaj olarak görüyorum. Çünkü her hastada birçok gizlilikler vardır. O gizliliği yakalamak için büyük enerji sarfcttim ben. Demek kı bir meçhıılü çözmcye çalışıyorum, dedektii gibi. Bunun bana verdiği eğitim günlük yaşamıma dönüşünce gördüğümü daha iyi değerlcndirme fırsatı buldum gibi geliyor bana. Yazdtklartnızın hoşluğu yanında ınce bir elestiri de \ezılıyor Bu meslek yasamıntzda da var mıydı bdnuyorum ama bu açık olmayan elestın de neyı amaçladtnız ? • Buradaki amacımı kendi kişilig'imin çekişmesi olarak nıteleyebilirim. Çünkü tüm yaşantım boyunca günlük yaşamımı da hep elcştirdim. Akşam yatarken uykuya geçmedcn günlük bilançomu yaptım sürckli olarak. Kötü bir şey yaptıysam onu kendime itiraf ettim. I Iiçbir zaman saklamadım. Kötülük ya da yanlışlık varsa, onu tekrarlamamak için azmettim. Ama güzel şeyler varsa onları benimsemek, tekrarla • mak ve büyütmek için de azmettim. Mesleki yaşantım da dahil hatalarımı gizlemeye çalışmadım, hatalarımın üstüne üstüne gittim, onlardan ders almaya çalıştım. Bu çok önemlı bir şey. Meslcki yaşantımda bir hatayı iki deia yapmadıysam bu benim gelişmemin en büyük laktörüdür. Elbette insan hata yapar ama yapmamak için gayret sarfeder. Nasıl gayret sarfeder, çok bilenin yanında çalışır, çok okur, çok deneyim kazanır, bunlardan elde cttikleriyle hata yüzdesini azaltır. Bunitrağmen hata yanabilir. lnsanı geliştiren faktör aynı hatayı iki deta yapmamaktır. Buna dircnirse gelişmenin de sırrını bulur. Elestirtyi hiç açtkça yapmayı düşünmediniz mi? Hayır, hiç suratına suratına vurmava heves etmedim. Hcp dolaylı şeyler söylemekten zevk aldını. Anlayan anlar dedim. Gezerken not tutuyor musunuz? • Hayır, benim en büyük desteöim ş.imdi video kamera. Video çok büyük bir faktör. Videoya çekerken büyük hileler yapıyorum. Neyi çektiğimi mutlaka yazıyorum. Hangi şehirdeyim, hangi sokaktayım, hangi barı çekiyorum, hangi şovu çekiyorum önce onu not ediyorum sonra filme alıyorum. Arada kendim konuşuyorum, gerekirse birini de konuşturuyorum. Yazıya başlarken videoyu takıp haîızamı yeniliyoCUMHURİYET KİTAP SAYI ' SAYFA 8 320