Katalog

DUYURU ZÜMRÜTTEN AKİSLER A.M. Celal Şengör 147 genç matematikçi buluştu Matematiğin yalnızca hesaplama, şekilleri çizme ve ölçme tekniği değil, tüm bunları kapsayan bir düşünme ve algılama sistemi olduğunu benimseyen Eyüboğlu Eğitim Kurumları, bu anlayış doğrultusunda gerçekleştirdiği “Matematik Buluşması 2007” ile öğrencilerin hem kendi bilgilerini sınamaları hem de birtakım ruhu oluşturarak birlikte çalışma becerilerini geliştirmelerini amaçlıyor. Eyüboğlu Eğitim Kurumları bu büyük organizasyonla, İstanbul’dan ve İstanbul dışından 42 okuldan 147 öğrenciyi buluşturdu. İki bölümden oluşan Matematik Buluşması’nın sabah uygulanan ilk bölümünde 7. ve 11. sınıf öğrencileri bireysel, fen lisesi öğrencileri ise kura çekilerek oluşturulan üçer kişilik takımlar halinde kendilerine verilen matematik sorularını yanıtlamaya çalıştılar. Öğleden sonra uygulanan ikinci bölümde ise fen lisesi öğrencileri bireysel, 7. ve 11. sınıf öğrencileri kura ile oluşturulan üçer kişilik takımlar halinde kendilerine verilen soruları yanıtladılar. Yarışmada dereceye giren öğrenciler ödüllerini, aynı gün düzenlenen Ödül Töreni’nde aldılar. Matematik Buluşması 2007 Dereceleri İlköğretim Okulları 7. Sınıf Bireysel Çalışma Ödülleri : 1. Alp Oktuğ 2. Ahmet Can Genel 3. Özlem Doğan Lise 11. Sınıf Bireysel Çalışma Ödülleri 1. Onur Kumcu 2. Ezgi Karagöz 3. Ayşegül Akkan Fen Liseleri Bireysel Çalışma Ödülleri 1. Arif Savcı 2. Mustafa Ozan Çakır 3. İlyas Halil Aydın Takım Çalışması Ödülleri İlköğretim Okulları 7. Sınıf Takım Çalışması Ödülleri 1. Ayça Taş, Ediz Tan, Gizem Şingar 2. Özlem Doğan, Tolga Dırağ, Onur Deniz, 3. Elif Çayır, Fatma Başak Çakmak, Emir Coşkun. Lise 11. Sınıf Takım Çalışması Ödülleri 1. Ayşegül Akkan, Tolga Akıner, Onur Kumcu 2. Umut Eren Göçmen , Can Gençler, Başak Erol 3. İlke Kayın, Nur Şengün, Efe Sürekli. Fen Liseleri Takım Çalışması Ödülleri Fen Lisesi 10. Sınıf Takım Çalışması Ödülleri: 1. Yusuf Çeşneci, Ahmet Çakmak, Mustafa Ozan Çakır 2. İlyas Halil Aydın, Tugay Atasever, Çılga Arslantaş 3. Talha Furkan Canan, Taylan Büyüksural, Ünal Bozkurt, Eyüboğlu Eğitim Kurumları Öğrencileri Dereceleri 7. Sınıf Bireysel Çalışma Ödülleri: 1. Kaan Cem Ketenci 2. Türkü Hastürk 3. Dünya Türkü Özbay Lise 11. Sınıf Bireysel Çalışma Ödülleri: 1. Elif Yıldırımcan 2. Zeynep Yılmaz 3. Baran Çalışgan İlköğretim Okulları 7. Sınıf Takım Çalışması Ödülleri: 1. Türkü Hastürk Kaan Cem Ketenci Başak Övül Lise 11. Sınıf Takım Çalışması Ödülleri 1. Elif Yıldırımcan Baran Çalışgan Son günlerde toplumumuzu bilhassa meşgul eden konuların başında benim bir türlü anlayamadığım bir cumhuriyetdemokrasi ikiliği gelmektedir. Bilim, Toplum, Demokrasi Cumhuriyet, Latince olan respublica (kamu işleri) kelimesine Arap cumhur (topluluk, kalabalık, toplantı, halk) kökünden türetilmiş bir karşılık olup halk yönetimi anlamında kullanılagelmiştir. Demokrasi ise Yunanca demos (ülke, ülkenin insanı) ve kratos (güç) anlamlarındaki kelimelerin birleştirilmesinden halk gücü anlamına gelen bir kelimedir (ama etimolojik olarak bunu ülkenin gücü olarak anlamak da kabildir). Yani ikisi de aşağı yukarı aynı anlama gelen kelimelerdir. Bunlar bilhassa popüler olarak ağızdan ağza dolaştıkları 18. yüzyıldan itibaren isteyenin istediği gibi kullandığı kelimeler haline gelmişlerdir. Örneğin Batı’nın kapitalist cumhuriyetlerini beğenmeyen komünistler, kendi kurdukları diktatörlüklere demokratik cumhuriyet ismini vererek, sanki aynı anlama gelen iki değişik kökenli kelimeyi art arda kullanmakla, totaliter yönetimlerinin daha kabul edilebilir olabileceğini sandı. Türkiye'de de son zamanlarda Atatürk'ün modernleşme hamlesine ve/veya bunun yapılış tarzına itiraz edenler, onun rejimini cumhuriyet adı altında eleştirmekte, buna karşı kendilerince demokrasiyi savunmaktalar. Tüm bu tartışmalarda ortadaki sorun, hangi yönetimin halkına ne kadar özgürlük sağladığı ekseninde dönüyor. Ülkemizdeki demokrasi tutkunları, sanki halka (veya herhangi bir yaşayan nesneye) sınırsız özgürlük verilebilirmiş gibi bunu talep ediyor. Bu bağlamda üzerinde bilhassa durulan ise din, bir diğer ifadeyle, inanç özgürlüğüdür. Tüm bu tartışmalara bir doğa bilimci gözüyle bakınca, insan kendini gülmekten alamıyor, zira bu tartışmalar tam bir yanlışlar komedisi şeklinde cereyan ediyor. İsteyen istediğine inanmalıdır, diye haykıranlar, acaba, ölümcül fakat tedavisi mümkün bir hastalığa tutulduklarında kendilerine tıp yerine duayı zorlayacak bir toplum içinde yaşamak isterler mi? Diyebilirler ki, "Ama ben bireyin hürriyetine inanıyorum. Beni zorlamaya kalkan bir toplum da demokratik değildir. Halbuki ben tam bir demokrasiyi savunuyorum." Bu safdil ideal kulağa pek hoş gelmekle beraber, bunu söyleyenler insanların birer monad olmadığını unutuyorlar. Örneğin, eğitim sistemimizi oyla seçilen hükümetler belirler, tek tek halkın bireyleri değil. Peki böyle bir hükümet bilimsel eğitimi kaldırıp yerine dini eğitimi koyarsa, hastalıklarını iyileştirecek tıbbı nereden bulacaklar? O zaman o hükümete karşı da bayrak açacaklarını söyleyebilirler. Ancak toplumun imkânları sonsuz değildir. Her isteyene göre okul, her isteyene göre hastane, her isteyene göre ibadethane vb kurumları açıp yönetmek pek az toplumun altından kalkabileceği külfetli işlerdir. İşte o zaman karşımıza demokrasinin en temel öğesi olan ve gene son günlerde ağızlardan düşmeyen uzlaşı kavramı dikilir. Uzlaşı ise tanımı icabı birden fazla kişinin ortak bir zeminde buluşması demektir. Bunun için uzlaşmak zorunda olanların üzerinde anlaşabilecekleri bir temel oluşturmak şarttır. Bu temelin de yapı taşları uzlaşmak zorunda olan tarafların olabildiğince kendi başlarına görüp anlayabilecekleri şeylerden oluşmalı, yani nesnel olmalıdır. Uzlaşma bu nesnel temele basarak, uzlaşılmak istenen konunun ortak bir çerçeve içine alınıp irdelenmesini sağlar. İşte bu nedenden ötürü tamamen öznel öğelerden oluşan din, asla toplum yaşamının temeli yapılamayacağı gibi, uzlaşma gerektiren bir kurum olan toplum yaşamının hiçbir cephesinde dine izin verilemez. Din kişiye ait ve bireyden dışarı hiçbir zaman taşmayan bir inanç olduğu sürece, buna kimsenin diyeceği yoktur. Ancak dinin toplum yaşamında, yani toplum yaşamını yönlendirebilecek kadar büyük sayıda insanca paylaşılan, inanç sistemleri olarak, yeri olmamalıdır. Olursa, daha nice, dinin öznel öğeleri ile cahil kafaları doldurulmuş zavallıların işlediği Trabzon ve Malatya cinayetleri gibi korkunç olaylara katlanmak zorunda kalırız veya Engizisyon mahkemelerinin hortladığını görürüz, veya depreme takdiri ilahi diyerek gelecekte gene onbinlerin pek feci şekillerde ölmelerine davetiye çıkarırız. Demokrasinin sınırlarını bilim çizer, zira Lord Bertrand Russell'ın dediği gibi, «Bilimin bildirmediğini insanlık bilemez». Bilimin çizdiği sınırları (bunlar ne kadar «şimdilik» kaydıyla çizilmiş olsalar bile) tanımamaya kalkanlar sonuçlarına katlanırlar. Bilimin verdiği sınırlardan daha iyisini verebilecek hiçbir kurum yoktur. EKİN KOLEJİ 7. BİLİM ŞENLİĞİ Ekin Koleji’nin geleneksel hale gelen bilim şenliklerinin yedincisi, okulun İzmirSeyrek’teki yerleşkesinde gerçekleştirildi. ‘7. AraştırmaProje ve Bilim Şenliği’ adıyla gerçekleştirilen etkinliğe, öğrencilerin yanı sıra çok sayıda veli ve konuk katıldı. Ekinli öğrenciler şenliğe fen, araştırma, eğitsel materyal üretimi ve beceri ile yayın dalları olmak üzere dört ayrı bölümde çok sayıda proje ile katıldılar. Biyolojik çeşitlilik, güneş enerjisi ile çalışan helikopter, karada suda giden araç, rüzgâr enerjisi, deterjanlı suların bitkiler üzerine etkisi gibi projeler, katılımcılar tarafından ilgiyle karşılandı. Öğrencilerinin her gün çevrelerinde çok sayıda olaya tanık olduklarını, bu olayları tanımlama ve sırlarını çözme sürecini büyüleyici bir serüven olarak gördüklerini belirten Ekin Koleji Müdürü Yavuz Güneş, şenlikle ilgili şunları söyledi: “Bilgi toplumunun okulu olarak doğal olayları normal kabul etmeyip içimizdeki merak duygusunu ‘Bilim Şenliği’ gibi etkinliklerle kışkırtıyoruz. Biliyoruz ki bu tür olaylar bilmecelerle ve hoş sürprizlerle doludur. Bilimin aydınlattığı yolda, ancak özgür düşünen beyinlerin yaratıcı olabileceklerine inanıyoruz.” CBT 1050/5 4 Mayıs 2007