Katalog

Arkeoloji Pompei'de aşk sudan ucuzdu Antik dönemden günümüze kalan tek genelev Pompei'dekidir. Amaca uygun olarak özel olarak inşa edilen yapı, paralı aşkın Roma'nın gündelik yaşamında çok sıradan bir yeri olduğunu ve çok ucuza pazarlandığını kanıtlamakta. ompei'de turist gezdiren rehberlere kötü haber: Turlarının en çok ilgi çeken kısraını bir yıllığına iptal etmek zorundalar. Genelevdeki "Lupanar des Africanus" bölümü, restorasyon nedeniyle kapatıldı. Restorasyon için yapılan yatırım tam 400.000 euro. Kimi eleştirmenler bu paranın çok fazla olduğunu düşünüyorlar hele ki ünlü Vezüv kenti hava koşulları ve turistler yüzünden dökülmeye başlamışken. Bu durumda bir geneleve bu kadar çok yatırım yapmak gereklı miydi? Aslında evet Sonuçta Pompei genelevi, genelev olduğu kesin bir şekilde anlaşılan tek antik yapıdır. Birçok özellik, yapının bu amaç için planlanarak inşa edildiğini kanıtlamakta. Yapı, iki sokağın birbirinden ayrıldığı bir noktada bulunmakta ve yeni müşterilerce bile kolayca ulaşılabilecek iki ayrı girişe sahip. Latince Atrium olarak adlandırılan hol, genelev kadınlarının çalışma yerleri olan beş odaya açılıyor. Küçük penceresiz odalarda tuğladan örülmüş sekilerden başka mobilya yok. Ûst katta sadece biri pencereli olan beş oda daha var. Tuvalet, merdivenin hemen önünde. P hızlı seks servisi veriyordu, Taş sekilerin üzerindeki izlerden anlaşıldığı üzere müşteriler ayakkabılarını bile çıkarma zahmetinde bulunmamışlardı. FİYAT BELİRLEME YÖNTEMLERİ Lycisca, hizmet etmeden önce ücretini peşin alıyordu. Pompei'deki genelevde de ücret tarifesi böyle olmalıydı. Fakat Atrium'da, rek çok iyi iş yapıyordu. Ve bu hayaller kapının veya perdenin açılarak, "occupata" (dolu) yazısının kaldırılması ve yeni müşterinin karanlık hücreye bakışıyla uçup gidiyordu. Paralı aşkın bedelini duvar yazılarından öğreniyoruz. Standart genelev ziyaretinin fiyatı iki Asse idi. Bu ücret iki somun ekmek ve yarım litrelik kaliteli bir şarabın fıyatına eşitti ve bu fıyata bazen Fellatio (oral seks) bile dahildi. Fiyatlar kadınların görünüşlerine, özel isteklere veya servis türüne bağlı olarak yükseliyordu. Kimi kadınlar dört veya sekiz Asse alıyordu. En yüksek fıyat 23 Asse idi ama bir işçinin günlük ücretine bakılırsa bu bile fazla sayılmazdı. Bir işçi günlük kazancı 16 Asse idi. Bununla birlikte bu maksimum tarife genelde enderdi, kadınlar genelde iki Asse'ye çalışıyorlardı. Peki Roma dünyasında Pom nelevleri ziyaret etmeleri mümkündü. Hatta üst tabakadaki erkekler dahi ara sıra küçük insanların gece yaşamına karışmıyor değillerdi ama onlar genelde kendi duvarları arasındaki "asil fahişelerden" yararlanıyor, genelev ve diğer loci inhonesti'lerden (kötü yerler) uzak duruyorlardı. Bunlara meyhaneler, barlar ve konaklar da dahildi. Bu tür yerlerin tümüne paralı aşk yuvaları gözüyle bakılıyordu. "Birçokları, paralı aşk yapan kadınları çalıştırıyorlar" der hukuk bilgini Domitius Ulpian (ölümü İ.S.323). Tabii ki bunların hepsi öyle değildi. GENELEV İŞARETLERİ Peki ama arkeologlar ve tarihçiler Pompei'deki lokantalardan hangilerinin "o ışi" yaptıklarını nasıl anlıyorlar? Genelde genelev işletmesine işaret eden iki tür kanıt var: Birin ZEVKStZ EROS MERKEZLERİ Mimari açıdan bakıldığına hiçbir albenisi olmayan "Eros Center" gerçekten de son derece zevksiz bir ortam. Roma'daki 'lupanaria'lar (genelev kadını için kullanılan 'lupa' dişi kurt anlamına gelir) hakkındaki yazılı belgeler de Pompei'dek arkeolojik belgelerle örtüşmekte. Hiciv ustası Juvenal, hayali belgesinde, "imparatorluk fahişesi" Messalina'nın (meretrix Augustana) gece yaramazlıklarını gayet gerçekçi bir şekilde anlatır: "İmparator Claudius'n kansı karanhğın çökmesinden sonra Palatin'ten, pis kokulu bir geçitten geçerek Circus Maximus'ta kendisine "iş yeri" olarak ayrılan karanlık bir odaya geçmekte. Burada Lycisca takma adıyla gizli mesleğini, müşterinin pestili çıkana dek sürdürüyor ve lambanın isiyle çirkinleşen yanakları ve genelevin o bildik kokusunun ağırlıyla yeniden saraya dönüyor." Bu metin Almanya'da yayımlanan "Abenteuer Archâologie" dergisinden alınan kısa bir bölüm sadece. Dergi "Pompeji Leben vor der Katastrophe" (Pompei Felaketten önceki yaşam) başlığı altında antik Pompei'deki paralı aşk ayrıntılı bir şekilde anlatılıyor. Juvenal'in canlı anlatımları ve Africanus evindeki genelev kadınlarının acınası odaları, Roma genelev işletmesinin korkunç çalışma koşullarını açıkça ortaya sermekte. Karanlık ve kötü kokulu ucuz evler on dakikalık Pompei hamamında bir fresk: Antik dönemin pervasız yaşan Pompei turunun en ilgi çekici bölumü genelev tısını yansıtıyor pei'de paralı aşk neden bu kadar ucuzdu? Fahişelik Roma uygarlığında çok sıradan bir olaydı ve evli olmayan veya namuslu evli kadınları koruyan bir araç olarak kabul edilmekteydi. Geneleve giriş çıkışlarda görülmek ayıp değildi, hatta genelev kadınları namuslu olmadıkları için de onlarla ilişkiye girmek yasalara göre zina sayılmıyor Seçenekler taleplerden fazla idi başmda genelev hizmetlisi veya yöneticinin oturduğu bir ortak kasa da düşünülebilir. Çünkü burası izbe hücrelere (cellae) kıyasla özellikle de girişteki fresklerden dolayı son derece şık görünüyor. Kahverengi tonlarının hakim olduğu fresklerde yastıklı ve yumuşak örtüler üzerinde gerçekleştirilen erotik sahneler tasvir edilmekte. Hücreler bu resimlerde, renkli girlandlarla süslenmiş ve "bayanlar" farklı ilişki pozisyonları ve çapkın bakışlarla baştan çıkarıcı bir görünüm sergiliyorlar. Tabii bu pornografık fantezilerin, ucuz genelev gerçeğiyle hiçbir ılgisi yok. Ama anlaşıldığı üzere müşterilere her türlü hizmet veren bu yerler onların hayallerini gerçekleştiredu. Öte yandan da sahipleri tarafından paralı sekse zorlanan kız ve kadın sayısı inanılmayacak kadar çoktu, üstelik başka bir şey bilmedikleri için özgür bırakılanlar da aynı işi yapmaya devam ediyorlardı. Genelev kadınlarının profili buydu ama hayatlarını kazanmak isteyen kimi özgür kadınlar bile bedenlerini satmaktan çekinmiyorlardı. Böylece büyük talebe karşın ondan çok daha büyük seçenek çıkıyordu ortaya ve durumda fıyatların düşmesi de kaçınılmazdı tabii. Çok az para kazananlar hatta sadece birkaç kuruş cep harçlığı alan kölelerin bile ge cisi tıpkı Lupanar Africanus'un duvarlannı süsleyenlere benzeyen fresklerdir. İkinci ise müşterilerin, kızların fıyatlanyla ilgili tahminlerini ve "özel hizmetlerini" anlatan duvar yazılarıdır. Africanus genel evinde bulunan bu tür 120 duvar yazısı gibi kimi konakların duvarları da aşk serüvenlerinin öykülerini taşıyorlar. Duvar yazılarından anlaşıldığına göre meyhanelerde, konaklarda vb yerlerde çalışan fahişeler Optata/ arzulanan, Spes veya Helpis/ umut, Fortuna, Felicia, Faustilla/ mutlu veya Victoria/ zafer elde eden gibi takma isimler kullanıyorlardı. Diğerleri ise hayranla rından fellatrix/ Fellatio ustası, extaliosa/ ir popolu, pamhira/ içkici veya Callidrome/ gü zel yürüyen gibi lakaplar alıyordu. İki bin yıl öncesinin genelev ziyaretçile ri kuşkusuz yollarını günümüz arkeologlanr dan çok daha kolay buluyorlardı. Kadınla gündüzleri davetkâr giysileriyle hücreleriniı önünde oturuyor veya bekleme salonları, h; mamlar veya tiyatro gibi kalabalık alanlard dikkat çekici bir şekilde dolaşıyorlardı. Gen< levler ve meyhaneler ayrıca reklam panolarr la da tanıtılmaktaydı. Hic habitat felicite (mutluluk burada oturuyor) gibi davetkâr b yazıyla gösterilen bir Phallus (erkek cinsellı organı) tasviri ise genelev logosuydu. Spiegel Online 4.2.1 Nilgün Özbaşaran De( 936/16 26 Şubat 2005