Katalog

ToplumAntropoloji Mezarın 1970 yılında açılması. Geothe'nin başına gelenler Almanlar ünlii yurttaşlarının cesedini hiç rahat bırakmadı. Goethe'nin tabutu İkinci Dünya Savaşı'nda, patlamada parçalanıp yok olmaktan kurtarıldıysa da bu olaydan sonra antropologların yoğun ilgisi yüzünden defalarca açılıp kapandı ve her seferinde yeniden havayla temas eden ceset sonunda beklenilenden çok önce çüriidü... oethe, nezle nöbetiyle hasta yatağında yarı bilinçsiz titrerken, ilkbahar yaklaşmış, ırmaklar ve derelerde buzlar erimişti. 22 Mart 1892 günü titrek parmaklarıyla bir şeyler yazmaya çalıştı. Bazıları 11.30'da dünyaya gözlerini kapamadan önce "daha fazla ışık" diye seslenerek sinirlendiğinden söz ederler. Ozanın ölümüyle birlikte klasik şiir de sustu. Goethe başta "Faust" ve "Werther" romanı olmak üzere dramları saye Cesedin, etlerin iskeletten almmasından önceki hali. G sinde sesini geniş kitlelere duyurabilme şansını elde etmişti. Siyasete her zaman ilgisiz kaldı. Fakat 56 yıl boyu madencilik ve kültürden sorumlu memurluk görevine karşı Weimar prensliği ona birinci sınıf bir mezar hazırlattı. Başında defne dalından öriilü bir taç ve ölü gömleğiyle son yolculuğuna çıktı ozan. Onu en son gören bir yakını ozanın tüm asaletiyle tabuta uyumak için uzanmış gibi göründüğünü söylemişti. Ama tüm canlılarınki gibi onun bedeni de ölümden sonra küf mantarları ve gübre böceklerinin saldırısına uğramaktan kurtulamadı. Oysa "Hiçbir canlı çürüyerek yok olmaz" demişti şair. Ne yazık ki bu savı da renk öğretisi kadar hatalıydı. VVeimarlı cenaze levazımatcılan aslında cesedin daha geç çürümesi için ellerinden geleni yapmışlardı. 1805 yılında çam ağacından yapılma basit bir tabutla gömülen Schiller'e karşın Goethe, son yolculuğuna adeta bir firavun gibi uğurlanmıştı. Meşe ağacından üretilen tabutun içinde kurşundan, hava geçirmeyen ikinci bir tabut vardı. Bu şekilde bedeninin önemli ölçüde "mumyalanacağı" düşünülmüştü. Goethe'nin naaşı on yıllar boyu, Schiller'in mezarının yanında, güneşin batışma karşı inşa edilen anıt mezard; huzur bulurken, Germanist Julius Peter sen, VVeimar'ı "düşüncenin manyetik kut bu" olarak tanımlayacaktı. TABUT KAÇIRILIYOR Ne var ki İkinci Dünya savaşınd; ulusal ozanların mezarları hakkınd. uğursuz bir söylenti yayılınca bu huzu bozuldu. Berlinli Antropolog Herbert Ull rich, Weimar'daki Goethe ve Schiller aı şivinde, Goethe'nin mezarının havay, uçurulacağını bildiren belgelere ulaştığ nı söylemişti. Olay daha sonra şu şekilde gelişt İki mezarın da bombardımanlardan zara görmemesi için boşaltılmasına karar vt rilmişti Böylece ll.Aralık 1944 günü bi kamyona yüklenen tabutlar Jena'dalsağlık sığınağına götürülerek metrelerc kalınlıkta betonun içine gömüldü. Ve sığınak yöneticisi Wemer Kny savaşın sonlarında bir emir alana dek he şey yolunda gidiyordu. Jena emniyet mi dürlüğünden gelen emir, ağır meşe tabu ların patlamalar ve yangınlardan zare görecek şekilde ortaya çıkarılmasında ibaretti. Fakat Knye, bunun yerine tabu ları diğer sağlık malzemeleriyle birlikt dağların arkasına sakladı. 11 Nisan 1945 yılında durum iyic dramatikleşti ve büyük bir cesaret örnej sergileyen Knye, emirlere karşı gelme v sabotaj nedeniyle ölüm cezasına çarptırı dı. Aynı tarihlerde ise bir komando ekil 930/16 15 Ocak 2005