Katalog

ROPÖRTAJ 9 KAPADOKYA Fotoğraf sanatçısı gezerse Abdülkadir Yücelman ezi dediğin kimileri için dinlence, kimileri için iş seyahati kimileri G için ise sağlık ya da hobi. Ama beş kıtada beş yıldızlı otellerde yaşamak, gezme keyfini kültürle, sanatla ve de moda ile birleştirmek acaba şu yer kürede kaç mutlunun ulaşabileceği bir dünya nimetidir. Fotoğraf sanatçısı Yaşar Saraçoğlu’nu dinlerken sanal bir yaşamın içine düşmüş gibiydim. Doğduğu Diyarbakır’dan dokuz yaşında ayrılıp İstanbul’a gelmiş, Güzel Sanatlar Akademisi’ni bitirmiş, çiçek böcek (kendi ifadesi) fotoğrafı derken açılan yarışmayı kazanıp Atatürk Kültür Merkezi’nde Devlet Opera ve Balesi’nin fotoğrafçısı oluvermiş. ‘‘İkinci eğitimim orada başladı’’ diyor ‘‘sanatın sınırı yok, bir fotoğraf karesi içinde opera var, bale var, müzik var, kompozisyon var, bir bakıyorsunuz yıllar öncesindesiniz, bir bakıyorsunuz uzay çağındasınız.’’ Evindeki bir odayı stüdyo yapmış, dokuz arkadaşı ile sergiler açmaya başlamış. 15 uluslararası ödül kazanmış, bu arada ‘‘AFİAP’’ logosu almış. İnsan üzerine çalışmayı çok sevdiği için profesyonel anlamda moda sektörü ile tanışmış, dünyayı bir değil belki birkaç kez dolaşmış, gitmediği yer yok. ‘‘Gittiğim her ülkede insanları, daha çok da çocukları seyrettim, onları çektim, yapmacık hiçbir şey yok onlarda’’ diyor. Stüdyosunun duvarlarını süsleyen koskoca fotoğrafları gösteriyor... Küba’da çektiği fotoğrafta mankenden çok onu çocukların cıvıl cıvıl hareketleri ilgilendirmiş. Saracoğlu, ‘‘Dünyada en beğendiğim yer Küba’’ diyor. ‘‘İnsanları fakir, belki ben de fakirlikten geldiğim için olsa gerek çok sıcak buldum onları. Sokakları resim sergileri ile dolu, oyunlar oynayıp dans ediyorlar. Her yerde yaşam ve sanat var. Ama Jamaika mı bir daha asla . Çok güzel bir ülke ama dolaşamaya korkarsınız.’’ En beğenmediği yer ise Danimarka, ‘‘Soğuk bir ülke, insanları da soğuk’’ diyor. Tunus’tan, Afrika’nın daha bir çok ülkesinden, Avrupa’da Yunanistan, İtalya, Fransa ve İngiltere’den söz ediyor, adeta dünya turu yapıyor Saraçoğlu. Bangkok’tan Budistlere, oralardan da çok tanrılı ülkelere geçiyoruz. Nefes arasında ‘‘Anadolu’ya geçelim mi’’ dedim. Diyarbakır doğumlu, Ermeni asıllı, ailesinden kimse kalmamış, ama onun için ne dünya ne de Anadolu bitmiş sayılmaz. ‘‘Dünyanın en güzel yeri Türkiye, en güzel mutfak da Türk mutfağı’’ diyor. Doğa aşığı olmayan bir sanatçı bir fotoğraf sanatçısı olabilir mi, asla. Saraçoğlu da doğanın içindeki her objeyi, bir ağacı bir kayayı kullanmayı hedef alıyor. Kültür varlıkları içinde çekilmiş çalışmalara ağırlık veriyor, Hele ‘‘Nemrut’ta bir moda fotoğrafının zenginliğini, Aspendos’ta çekilmiş bale figürlü fotoğrafın değerini bir düşünün’’ dedikçe ben de bir gezinin sanal da olsa yarattığı sinerjiyi düşünüyorum. Şaşırtıcı bir toplumuz. Kimi yörelerde turiste kapıları kapatır kimi yerlerde nerdeyse ayaklarına halı döşeriz. ‘‘Böylesine çelişkilerle dolu bir ülkede ilgini çeken ne oldu?’’ dedim, anlattı: ‘‘Aydın’ın Nazilli ilçesine bağlı bir köyde bizi yemeğe davet ettiler, yer sofrası hazırlamışlar, dikkatimi çekti. Yerde yemek yeniyor ama televizyon masanın üstünde. Neyse yemek yedik, konuşmalar başladı, öğrendik ki kadınlar çalışıyor, evin reisi erkekler de paraları pavyonlarda yiyorlarmış.’’ Dünya mutfağından da söz edelim istedim. ‘‘Dünyanın en zengin mutfağı Türkiye’de, her şehirde kendine özgü mutfak var. Beş yıldızlı otellere giden aç kalır, Amerika’da koskoca bir tabak içinde kestiğinde kan çıkan koskoca bir et parçası geliyor. İşte dünyanın en zengini Amerikalıların yediği en lüks yemek bu. ‘’Dünyayı gezerken Türkiye’den en çok özlediği şey ise kendi ifadesi ile ‘‘mis gibi’’ kuru fasulye. Ayrılırken ‘‘sizin gıpta edilecek bir yaşantınız var’’ dediğimde gayet samimi bir çift laf etti: ‘‘Dünyanın en güzel şeyi gezmek, okurlara derim ki dünyayı gezin ama önce Türkiye’yi gezin.’’ ATİNA MAUNİTUS BANGKOK KÜBA