Katalog

olmasından da kaynaklanan bazı yakınlaşmalar yaşandı. Eğitim için gidip gelen teknisyenler oldu. Zaman zaman, ABD, SSCB ve Japonya arasında, uluslararası suların paylaşımı konusunda gerginlikler oldu. Ancak 1982'de, Latin Amerika, uluslararası suların kullanımı hakkındaki konvansiyondan sonra hareket serbestisi kazandı. Bu sonuç, Latin Amerika için sömürgeci güçlere karşı önemli bir zafer oldu. 1990’larda, Sosyalist Blok’un dağılmasından sonra ABD, dünyanın diğer bölgelerine odaklandı, Latin Amerika küreselleşme akımlarından daha çok etkilenmeye başladı. 1990'da, I. Bush döneminde, “küreselleşme” Latin Amerika’ya “tek alternatif ”miş gibi, bir “kurtuluş reçetesi” olarak dikte ettirilmeye başlandı. Bizden, bu misafiri sorgusuz sualsiz kabul etmemiz, bütün piyasalarımızı bu akıma açmamız istendi. Hiç soru sorulmayacaktı, onu olduğu gibi kabul edecek, hayallerini hayallerimiz yapacak, sorgulamadan uygulayacak ve bekleyecektik! Söylendiği gibi kemerlerimizi sıktık; malların, gaz, elektrik, su, her şeyin fiyatlarını arttırdık. Bütün alt gelir grubunun desteğini ortadan kaldırdık, eğitim özelleştirildi. yüzde 4050 oranında her şey özelleştirildi; ve bekledik. Böylece, ülkemizde ALCA tartışmaları başladı. Medya’nın, gazete yazarlarının yüzde 90’ı ALCA'nın “harika” olduğunu söylediler, alt gelir grubuna yapılan sübvansiyon vb desteklerin unutulması gerektiğini yazdılar. Medya’nın yalnızca yüzde 10’u bu gelişmelere “hayır” dedi. 1990’ların sonunda Clinton, Venezuella'nın, 2005’de, Kolombiya ile birlikte ALCA'ya kabul edileceğini, “Açık Pazar” olacağını söyledi. 10 yıl geçti, vaatlerin doğru olmadığını, özellikle alt gelir grupları için hiç bir şeyin değişmediğini, herkes gördü. Sadece elitlerin iyi olan durumları daha da iyileşti. Ben, buradan Chávez'den önceki politikacılara, gittikleri yol için onur kırıcı sözler söylemeyeceğim; ama onlar, o zamanlarda, alternatif başka bir yol düşünemediler; Küba, ALCA’ya davet edilmemişti ve onun için de bir şey üretemediler. Sonra Chávez geldi. ALCA’nın temsil ettiği değerler, medya desteğini yüzde 90 arkasına alırken, nasıl oldu da Chávez seçimleri kazandı? ldukça güzel bir soru. 1998'de Chávez’in kazanacağı anlaşılınca, 40 yıldır birbirlerine karşı olan partiler, ona karşı cephe aldılar. ALCA yanlılarınca 2 yıl süren petrol grevleri yapıldı, ihracat durdu. Ülkeyi, dünyanın 5. büyük petrol ihraç eder durumundan, Brezilya ve Trinidad’dan ithal eder duruma getirdiler. Bu arada, bize yardım eden komşularımıza tekrar teşekkür ederim. Chávez hiç pes etmedi ve durumunu güçlendirdikten sonra, Anayasayı değiştirmek için referandum yaptı. Bütün bunlara rağmen, ABD’de yaşayan özellikle Kübalı karşıdevrimciler Chávez’in bir diktatör olduğunu söylediler. Ama, onun sosyal tabanda yaptığı değişikliklerden hiç bahsetmediler. ALBA'nın gücünü aldığı iki çıkış noktası vardır: Manevi gücü, Simon Bolivar tarafından konulmuş prensipler üzerine inşa edilmiştir; maddi gücüyse Venezuella hazinesine gelen petrol gelirlerinden sağlanır. Petrol gelirinden akan para için, Chávez’e değil, Bay Bush’a teşekkür ederiz! O, Ortadoğu’ya odaklandıkça, bu yarım küredeki değişimleri farkedemedi. Zaman zaman, Chavez'e karşı askeri güç kullanılacağı söyleniyor, öyle ki ABD'de bir papaz, Chavez'in ortadan kaldırılması gerektiği konusunda bir konuşma bile yaptı, ama o serbestçe dolaşıyor. Amerika tarihi boyunca, aklı başında yöneticiler de olmuştur. Böyle münferit söylemler, hiç bir zaman ABD halkının çoğunluğunu temsil edemez. Örneğin Küba ile 2004 yılında kader birliğine gidildi. Küba, ekipman ve personel, Venezuella sermaye desteği sağlayacak; bu sayede, her iki ülkede inşaat projeleri gerçekleşecek; Küba, her yıl Venezuella’dan gelecek 2,000 üniversite öğrencisine burs verecek; Küba’nın kendini kanıtlamış sağlık sisteminin, Venezuella sağlık sistemine destek vermesi için, binlerce tıp uzmanı bu ülkede çalışmaya gidecek; Venezuella, petrol ve diğer enerji alanlarındaki tecrübelerini, teknolojisini Küba’yla paylaşacak; Küba da, 100,000 yoksul Venezuella vatandaşının göz tedavilerini üstlenecek. Arjantin’le de gemi inşası, petrol ve gıda güvenliği konularında anlaşma sağlandı. Bu ve buna benzer birçok anlaşma ALBA ve ALCA'nın ne kadar ayrı yollarda olduğunu gösteriyor. Her iki olgunun üretime, sosyal politikalara, ekolojiye yaklaşımlarını karşılaştırır mısınız? LCA için her şey, yiyecek bile, ekonomik bir metadır, maldır. Örneğin, Türkiye’de kebapçıya gidersiniz ve yediklerinizin parasını ödersiniz. Ama başka insanlar da vardır ki, sizin aldıklarınızın parasını ödeyemediği için kebap yiyemeyebilir; onlar için ne yapacaksınız? İki seçenek var: Ya görmezden gelip ölmelerine izin vereceksiniz ya da bir şey yapacaksınız. Ölmelerine veya parklarda bahçelerde yardım dilenmelerine izin vermemelisiniz. Dinler bu problemin üstesinden gelmek için bir şeyler yaptılar, Örneğin İslam’daki zekat gibi. Ama, modern devletlerin kendi çözümleri olmalıdır. Özellikle petrolünüz varsa Venezuella gibi, bu gelirin bir kısmını sosyal amaçlı işler ve toplumun alt gelir grupları için ayırmalısınız. Petrolle dolu bir ülkede yukarıdaki durumun oluşmasına izin vermemelisiniz. ABD, dünyadaki 3. büyük yiyecek üreten ve bunları ihraç eden ülkedir. ABD, C S TRATEJİ ÇİZGİLİ DÜNYA? Bol gülümsemeli bir yıl dileği ile... 9 Le Monde 21 Aralık Financial Times 21 Aralık ‘ROMA’ kendi kendine yap, karıştır ve uydur, karton seti, saatlerce eğlence A O The Guardian 21 Aralık ? 1990'da, küreselleşme Latin Amerika’ya tek alternatifmiş gibi, bir kurtuluş reçetesi olarak dikte ettirilmeye başlandı. Hiç soru sorulmayacaktı, onu olduğu gibi kabul edecek, hayallerini hayallerimiz yapacak, sorgulamadan uygulayacak ve bekleyecektik! Sadece elitlerin iyi olan durumları daha da iyileşti. Sonra Chávez geldi, mesajı çok açıktır: Bizi kendi başımıza bırakın.’ ‘ Financial Times 23 Aralık