Katalog

"Iurkiye'de konfeksıyon artık çok gelişti. Yalnız beğenmediğim bir şey var; o da, Avrupa'dan alınan modellerin aynen kopya edilmesi. Kısnıelse, konfeksıyona kendi modellerimle başlayacagım!" Magazın dünyasının yakından takıp ettıği Yıldırım Mayruk, "Artık artist almıyonım, valmzca 3 sanatçıya elbise dikıyorum" derken, nedenlerını de söyle açıklıyoı "Çok suiislımal edildim ve bazı şeylere kınldım. Du/gun para odeınıvorlar; leşekkur etmesini bilmiyorlar. Artıstlerle bır yere geldim; bunu inkâr etmıyorum, ama artık muhıtım dcğişiyor. Zevklerim de degişti. Şimdi ev kadınlarına dikmekten daha çok zevk alıyorum." 20 yıl önce Istıklâl Caddesı'nde atolyesını açarak ıse başlayan Yıldırım Mayı uk'un çocukluğu da aynı atmosferde geçmış, çunku ablası terzıymış Lıse yıllarında anncsıne dıktığı bır elbıseyı, annesı arkadaş toplantılaıına gıyecek kadar beğenmış "Artık onune gelen, ısmarlama dıkis yapıyor ve modacıyım diyor. Biraz da bu nedenle konfeksıyona geçeceğim," dıyen Yıldırım Mayruk, kendısını modacı olarak da kabul etmı yor Çünkü "âence Turkiye'de modacı yok. Bizler kimseyi yonlendirmiyoruz. Biz sadece 'kopıst'iz. Belki Zuhal Yorgancıoğlu modacı olabilir, ama ben sadece iyi bir terzıyım" dıyor Teşvıkıye'dekı çalışma yerını yaptığı gıysılerle uygun bır şekılde parıltılı döşeycn Yıldırım Mayruk, stılını de, "Benim yaptıklarımı, yumuşak, kadınca ve uçucu" olarak lanımlıyorlar. Ben abiye seviyorum. Benim spor giysilerim bile kadıncadır," sozlerıyle açıklıyor 1 Yıldırım Mayruk, manken Hulya Yiğitalp ile bir prova sırasında. laştıkları mekânlara da yansımışlar Yaptıkları modeller, ayrı zevklere ve anlayışlara hıtap etse de bu ikı "HauteCouture" terzının ortak bır noktası var tkısı de asker kökenlı aılelerden gelıyor Çok kuçük yaşlarda kendı kendıne modeller çızmeye başlayan Vural Gökçaylı, bu merakı aılesı tarafından hoş görülmeyınce, dayağa kadar varan engellemelerle karşılaşmış Gökçayh'mn bu tutkusu, Italyan Lısesı'ndc okurken, kız arkadaşlanna çızdığı modellerle sürmüş 1962 yılında aılesını karşısına almak çabasına, Parıs'e moda tahsılı ıçın gıden Vural Gökçaylı, Gıvenchy, Yves Saınt Laurent gıbı ünlü modaevlerınde staj yapıp, öğrenımını tamamladıktan sonra 1968 yılında Türkıye'ye döneek kendı ışını kurmuş Turkıye'dekı gıyunı çok abdrtılı bulan Vural Gökçdylı, yaptığı modellerdekı sadclık vc seçkınhğı yansıttığı Maçka'dakı atolyesınde çalışma bıçımını şu sözlerle anlatıyor "Yaptıgım elbıseler, Tıırkiye şartlanna gore bıraz soyut olduğu için, taşıyan ınsanı on plana çıkarıyor. Kendı atolyemi açtıgıın 1968 yılından bu yana, beni anlayan mahdut bır zumre ile çalıştım. Artistlerle kativen çalışmadım. Kapını/ı her çalana iş yaparsanız, o zaman yaptıgım/ moda degil, dikiş olur. Belli bir çalışma bıçimım var, yılda bir ke/ koleksiyon yaparım. Devamlı muşteriye çalışnuk çok hoş Yıldırım Mayruk'un stiliyumuşak, kadınca ve uçucu olarak tammyor. nıodası, İtalyan modası diye ayırmamak lazım. Nasıl arlık Turk resmi, Iransız resmı dıye bir şey yok da evrensel resim varsa, enternasyonal giylıtı diye de bir $e> var. 'Turkıye'dekı her i,ey kopyadır' diye bir anlayış vardır hep. Oysa o, kopya degil yorumdur." Karısını kendı çızgılerıyle gıydıren; ama kendısı I anvın'den gıyınen Vural Gokçayh'nın konfeksıyon hakkındakı du^uncelerı ıse şöyle "Konıeksivonııılaı, Avrupa'dan etkılenfyorlar; ama kendılerıne gore bir yorum da gLtiriyorlar. Turkiye'de konfeksıyonda çarpık olan bır şeylcr var Çok pahdlı satan birkaç maga/a, lııks konfekMvon vapıyorlar ve bu luks konfeksiyonlarla bızım dıklıgımiz sipariş elbistler urasında cok bııyuk tıval farkı olmııyor. Sız )>unleree emek veriyorsunuz; ama bır konfeksiyonla a>nı paraya salıvorsunu/. Burada bıı hesap yanli!>lığı var." Bır başka unlu ısım Yıldırım Mayruk ıse, "Konfeksıvona ba^lamayı duşunuyorum" dı Vural Gökçaylı, muşterilerine Avrupa kumaş kataloglarından seçim ımkânı tanıyor. yor ve eklıyor tur. Çunku ben, benim çizgilerime alışan, yıllardan beri bana gelen muşterimın va>anlısını bilirım, o da benımkini hilir. Her zaman korkmuşumdur, tanımadığım bir insan telefon açıp randevu ıstediginde... 'Tanımadığım bır ınsan, tdnımddığım bır vucut, ne yapabılırım'' dıye, her zaman amatorce heyecanlanırım." (,ocukken orkestra ^elı olmayı duşlemeM ne karşın, "Modacı olmasam ya ressam ya da dekorator olurdum" dıyen Vural Gokçaylı, rcsme olan ılgısını, duvarlarına astığı Burhan Doğan<;ay ve Fıkrct Mualla tablolan ile dışa vur muş Sanatçı ruhu, Anadolu motıflerınden esınlenerek v'^dığı ve ozel olarak dokuttuğu kılım gıysılerle de avığd ı,ıkıyor Bunları sat mıyor Gokçayh, vünku, "deger bıvemıyor" Tek ibtısnayı ıse, Yunanlı bır dıplomatın e^ıııe hc dıye etlığı ı,dlı$ma ohışturuyor Antıkaya olan merakı, eskı çeyız sandıklarıııııı uzerıne yerleştırdığı eskı makaslarla bütunleşen Vural Gökçaylı'nın moda hakkındakı goruşlerı ıse şöyle "Moda, evrensel bır olay. Modayı Fransız ünel'den Galatasaray'a, Beyoğlu'nda en azından 200 terzi vardı. Şimdilerde ise bunların sayısı 30'u bile bulmuyor. Tutunabilenlerin sayısı az... Antika eşyaya düfkünlüğüyle tanınan Vural Gökçayh'mn bir de makas kolekstyonu var. Koleksiyon merakhsı Vural Gökçaylı, Anadolu mottflerinden esinlenerek çlzdtğt ve özel olarak dokuttuğu kilim gtysileri satmaya kıyamıyor. 11