Katalog

Şiirler/ ASOY Ş Y iir Atlası CEVAT ÇAPAN Giuseppe UNGARETTİ/ Şiirler/ Çeviren: Cevat ÇAPAN dır’ ‘Kalbimde ötüp durdu ağustosböcekleri’ enilikçi İtalyan şiirinin önde gelen ustalarından biri olan Ungaretti 1888’de İtalyan asıllı bir ailenin çocuğu olarak İskenderiye’de doğdu. 1912’de öğrenim için Paris’e gitti ve orada öncü edebiyatın temsilcileriyle tanıştı. 1914’te Milano’ya giden şairin I. Dünya Savaşı’nda Avusturya cephesinde yaşadıkları şiirine biçim veren önemli bir etken oldu. 1936’da Brezilye’da Sao Paulo Üniversitesi’nde profesör olarak çalıştı. 1942’de Roma’ya dönen Ungaretti Roma Üniversitesi’nde modern İtalyan edebiyatı profesörü oldu. Birçok ulusal ve uluslararası ödül alan şair 1970’de Milano’da öldü. Sözcükleri yüzyılların yüklediği özentili çağrışımlardan ayıklayarak onlara yaşanan günün gerilimini anlatabilecek bir anlam yalınlığı ve keskinliği kazandıran Ungaretti, İtalyan şiirinde bir beğeni devrimi yaptı. Haziran Campolongo, 5 Temmuz 1917 Bu gece ne zaman ölecek benim için ve ben herhangi bir başkası gibi bakıp ona uyuyabileceğim evimin çevreleyen mimoza duvarının altında son taklalarını atan dalgaların sessizliğinde Ne zaman yeniden uyanacağım senin bedeninde bülbüllerin değişik sesleri gibi Bedenin geriniyor ışıyan rengi gibi olgun buğdayların Suların yarı saydamlığında teninin altın dokusu simsiyah buz tutacak Havanın çınlayan kaldırım taşlarında bir panter gibi dimdik duracaksın Karanlığın yer değiştiren kenarlarında yapraklarını dökeceksin O toz içinde öfkeden dili tutulmuşçasına beni parçalayacaksın Sonra yarı yarıya gözlerini kapayacaksın Aşkımızın akşam gibi yere serildiğini göreceğiz Yeniden sakin gözlerinin katran ufkunda gözbebeklerinin benim için öldüğünü göreceğim Şimdi bu saatte Afrika’daki evimde yaseminler gibi gök de kapandı bilemiyorum nasıl uyuyacağımı Yanıp sönüyorum bir sokağın köşesindeki ateşböceği gibi Bu gece bitecek mi benim için Sessizlik Mariano, 27 Haziran 1916 Her gece gün ışığıyla dolan bir şehir biliyorum ve her şey büyülenmiş oluyor o an Bir gece ayrıldım Kalbimde ötüp durdu ağustosböcekleri Beyaz boyalı gemiden şehrimin gözden kaybolduğunu gördüm geride bir kucak dolusu ışık bırakarak huzursuz havada asılı duran *** Yük Mariano, 29 Haziran 1916 O köylü güveniyor San Antonio madalyonuna ve yürüyor aldırışsız Ama kendisi kupkuru ılgıma kapılmadan taşıyorum ruhumu. *** Ey Gece 1919 Şafağın sınırsız huzursuzluğu Açığa çıkarıyor dalların ağını. Hüzünlü uyanışlar. Yapraklar, kız kardeş yapraklar, Yaslı ağlayışlarınızı dinliyorum. Sonbaharlar, Ölen tatlılıklar. Ey gençlik Yola çıkma zamanı bitmiş sayılmaz Yükselen gökler, Dizginlenemeyen atılım. Ve şimdiden terk edilmişim Kaybolmuşum sürünen kara duyguda. Ama gece dağıtıyor uzaklıkları. Engin sessizlikler, Yıldız yuvaları yanılsamanın., Ey gece. *** Bir Esinti 1927 Duyarak gökyüzü Sabahın kılıcını Ve kucağına tırmanan tepeyi, Dönüyorum o tanıdık uyuma. Ölgün bir ağaç kümesi Kavrıyor tepeyi dibinden. Birbirine dolanan dallardan Yeniden doğan uçuşlar görüyorum…? 15 MART 2012 ? SAYFA 25 *** 1151 CUMHURİYET KİTAP SAYI 1152