Katalog

Yaman Koray'la 'Kuyudaki Adam' üzerine I 1 •••• Kuyudaki Adam 11 Sonunda başardık! Evet, gerçekten meşakkatli bir süreç yaşadım Yaman Koray söyleşisini gerçekleştirebilmek için. İlkin, yanlış anlamışım, Bodrum'da yaşıyor diye gittiğimde Marmaris'te olduğunu öğrendim Yaman Bey'in. Çıkan aksilikler gitmeye engel oldu yanına. Telefonla görüştük, postayla ilettim sorularımı! Beni kırmayarak bir saatlik yol kat etti sorularımı almak için! Heyecanlıydım, acele ettirdim, bir günde yanıtları istedim; yine kırmadı ve müthiş enerjisiyle uzunca bir metin hazırlayıp geri gönderdi! El yazısını çözemedim bu kez! Nasıl ederim, ne yaparım diye düşünürken, yüzümü kızartarak, aradım; yazar kaprisi bekliyordum, gayet alçakgönüllü davrandı ve sevgili eşi Sultan Hanım'ın da yardımlarıyla biigisayar çıktısıyla geri gönderdi! Okuma ve düzeltilerini yaparken, eline sağlık kaptan1 dedim kendi kendime! Büyük yükü kendisi yüklendi Yaman Koray, teşekkürler! Böylesi bir insan'ın değerini geç de olsa anlayabildik, yıllarca küstürdükten sonra! Ama devamını getirmek de yine bizlere düşmüyor mu? SAYFA 4 " Kral çıplak diyemeyenlere yapılan 'sanat' deli ediyor beni" ErdemöZTOP* S evgili Yaman Koray, söyleşimızde ilk dnragı Yaman Koray, yaşamı ve cscrlcrt olujtunun istiyorum İstanbııİda dog'ıtyorsunuz; kna bir süre burada ya^adıktan sonra Erdek'e geliyorsunuz. Hâlâ da Hrdek'te sürdürüyorsunuz hayatınızı. Neden pekt yedt tepcli şehirden kaçtş? Evet, istanbuFda doğdum. Yedi göbek lstanbulluyuz. Annem yazar (çok iyi Türkçe bilen ve yazan) Mebrure Alevok, babam da, Ses Tiyatrosunu kuran, Sami Koray (rahmetliler). Saint Joseph'te okudum. Birinci girdim, birinciliklc bitirdim. Koca Kent'in daha o zamanlar (1956) yapma, kaba, sıkışık, doğaya ters uygarlık adj altında, yaratılmışlığı inkâr edercesine tutarsız ve birbirlerini yiyerek yaşayan, o gıvıl gıvıl kalabalığına dayanamayarak, o "yedi tepeli" güzel mi güzel, ama yalan ve kahır dolu, rezil edilmiş koca kenti bırakarak... 20 yaşında, annemi de beraberimde sürükJeyerck, en yakın "doğal yaşam parçası" diye bulduğumuz Erdek'e göçtük... Ilk yıllar özellikle harikaydı. Kışın bahçcmize çulluklar, yaban ördekleri inerdi... Evin arka balkonundan tekmeyle çakalları kovalardık gcccleri... Bir ağ çevirirdik, 50100 kilobalıkçıkardı... Kimsenin dcgil görmek, hayal bile edemeyeceği türden şcyler artık buıılar... Bunları son iiç kitabımda (daha sonra anlatacağım) yazdım. Soruda "Hâlâ da Erdek'tc sürdürüyorsunuz yaşamınızı" diye çok şaşırdığım, çok garipsediğim, güleyim mi, ağlayayım mı karar veremediğim bir cümlc var. Insan gözdcn ırak oldu mu, gönülden de ırak oluyor, bu kesin. Ve sözde benimle ilgilenen kişiler bile ne kadar az bilivorlar hayat öykümü, ne kadar yalan yanlış izlemekle yetiniyorlar yaşam çizgimi, doğrusunu, gerçeğini saptamaya fazla bir zahmet sarfetmeye kalkışmadan. Ben Erdek'i bırakalı 25 yılı aşkın bir süre oldu. 70'lerde başlayan bu ayrılık, 89 da kesinleşti. Ve ben o zamandan beri hep aşağı Ege'de, güneyde, Gökova'da yaşıyorum. tlk mavi yolculuk yaptırmaya başlayanlardanım. 1978'den bu yana hep aşağı Ege, Yunan adaları, KuşadasıAntalya arası kendi teknemde kaptanlık yaparak, mavi yolculuk seferlerinde dur duraksız koşturarak 2000'e kadar hep bu turlarda profesyonel olarak çalıştım. 2000'den bu yana da gene bir başka kendi teknemde, deniz üzerinde yaşıyorum, ama Erdek'te dcğil Ege'de, güneyde, Gökova'da. Teknedeyaşam siirüyorsunuz'. Tekne; haliyle denizle olan ilişkinızden bahseder misıniz? Ama özellikle o cfsanevi 'mavi tur' seyahatlerınden' • Annem bana hamileykcn, babanıla beraber (Büyükada'da evimiz vardı) motorla sinağrit iri nıercan (1012 kilolıık) balık seferlerine çıkarlarmıs...Yani anne karnında başlıyor deniz tutkusu...Babam da, annem de deniz tutkunu idi. Annem 85 yaşına, yani doktorlar tarafından yanlış tedavi sonucu öldürülene kadar, benimle pck çok kışı, denizde, teknede, Gökova koylarında geçirdi. Kışın her gün, birkaç saat yürür, yazın da yüzerdi... Yani, deniz kanımda var. Yedi yaşındayken kendi motorumkayığım vardı. Tek başıma balığa çıkardım. Erdek yıllarımda hep balıkçıhk yaptun. Deniz Ağacı'nı bizzat balıkçıhk yaparak, yaşayarak yazdım. Sonralan turizm gelen her yer gibi (ve de siyaset bulaşan) Erdek'in de suyu çıktı. Bir de ben Türkiye'dc yaşayan en eski balık adamım. 55 yılı aşkın bir süredir dalıyorıım. I lâlâ da dalıyorum, ncfesle (tüple değil) 15 metrelere inip balık vuruyorum. Iştc bu dalma tutkusu biraz da beni Ege'ye gönderdi. Lahoz, orfoz, akya gibi çok iri balıklar Marmara'da yok, Egede "var"dı... Dayanamadım aşağı Ege'ye göç tüm (önce kısmcn, yazları otel ve Erdek, laşları Gökova)... BEYAZ ADA VE TUZLU CÜNEŞ 90'dan sonra Erdek'ten tamamen koptum. Mavi yolculuklar bir harikaydı ilk ytllarda, kimse teknede klima var mı diye gelmezdi, doğal güzelliklere koşarlardı. Beyaz Ada isimli ilk gulctimle yıllarca koşturduk. Tümüyle Yunan adaları, Ege, Akdeniz. îjimdi artık mavi değil "kahverengi" olduğuna inandığım bu deniz üstü gezileri için yazmadığım iki kitabım var: Beyaz Ada vc Tuzlu Giineş... Evet teknede yaşam, bence ve bilenlerce yüz kere daha güzeldir karada olmaktan. 1999'dan bu yana, yani son 6 yıldır artık bu turları profesyonel olarak yaptırmıyorum. 26 metrelik son guletimi (Alevok) Malta'ya sattım. Bir eski trol aldım. 27 yaşında. Trol takımlannı attık. ü n u ev gibi yaptık, uydu çanak antenlerine kadar... Karacasöğüt'tc evimiz var, ama biz teknede yaşıyoruz. Kâh gezerek, kâh (şimdi son evliliğimden, ufak 521 yaşında çocuklarım var) limanda demirli kalarak, ama tekne içinde, deniz üzerinde yaşıyo C U M H U R İ Y E T KİTAP S AYI 8 15