Katalog

2 7 Ş U B A T 2 0 0 3 U Ece Ayhan'ın söyleşilerini Gültekin Emreyazdı ? sayfada • Simenon 100yaşında. Zeynel Kıran'ınyazdı n.sayfada • Brecht'in şiirleri üzerine bir söyleşi. Yımaz Onay'la Cuma Boynukara koniJŞtll 14 \ayftuk Cumhuriyet S I UAslankara, Kitaplar Adası'ndaAnday'ın kısa oyunlarını yazdı ıx Yîrminci Yüzyılın Birkövalye Prof. Dr. Hüsnü A. Göksel bir doktordu. Meslek yaşamıyla edebiyatı bir arada yürütmüş ender kişiliklerden biriydi aynı zamanda. Romanlar, öyküler ve şiirler bırakıp girri ardında. Bizi her iki anlamda da yaşama bağlayan bu sevgili hocamızı kitaplarıyla analım istedik. AYLA KUTLU Hüsnü' Göksel ö nu tasvir edecek en ııygıın sözcük, bana şöval velik sıiatıdır gibi geliyor. Yîrminci yüzyılın ilk çeyreğinden yirmi birinci yüzyıla atlamış, sevgi, saygı, ilgi, şefkat, bilgi ve insanlık dolıı bir yürek taşıyan yiğit bir şövalye... Hüsnü Ciöksel'i son görüşüm, 19 Haziran 2002... Ciözümde tehlikeli bir kanama olmuştu. Tedaviye Baş kent Hastanesi'ne gidiyordum. I ler seferinde oranın Mütevelli \ leycti üyesi olan sevgili dostum Hüsnü Gök sel'in nc yaptığmı Jüşünüyordum. Çok yaşlanmıştı, ama onu yaşlı olarak düşünmek ne mümkün? Birden burun buruna gcldik. Mutlu mutlu gülümsüvordu. Oğlumu tanıttım. Kendimden soz etmedim, o da sormadi. Sonsuza kadar yaşayucak bu şövalye, diye düşündüm. Oysa kırk gıın ömriı varmi!;... Doktorluğunu onun kadar insanlığa adayan çok kişi yoktur sanırım. Yalnız yardım etmekle yetinmeyen, sa ğaltıma iliijkin her türlü girişimi yapan, insanı giıçlendiren, koca yürekli, akıllı bir insanuı. Ne güzel uoktor luk hikâyeleri vardır. Üstelik onun anlatmadıgı, ama binlerce insanın yüreginde yer etmiş ne çok anı vardır ona dair. Bir deniz feneri gibi yaşadı o. Deniz tenerlerinin tenha ve yalçın mekânları yerine insanların tam ortasını seçmişti yaşamak için. Onları ütopik olarak severdi, hastalarını severdi, kendisine yaklaşan insanları severdi. Onun renkli ve zengin yaşamı sevinçli bir dünyaya açılmamiijtı. İlk anımsadığı şeyler bir Trakya kasabasında başlamışrı. "Yunan bayrakları, Yunan askerleri vardı o kasabada, hüzün vardı ve sen vardın. Mustafa Kemal Paşa idi adın ve o zaman Kemal Paşa olarak geçerdi dııalar arasında. Tek umut ışığı idin Kurtuluş için. Küçücük kaiamın içinde kocaman bir insandın sen, insanüstü idin, tek başına düşmanlara karşı dövüşüyordun. Onları yenip esaretteki babamı getirecektin bana. Bu kadarcıktı beklentim senden. Resmini görmemiştim ama biliyordum, duyuyordum, yüzün guzeldi. Oyle olmasa şarkılar söylenir miydi güzelligin için: Dünyalara bedeldir mah cemalin y 'ff O IV J£ Allahıma emanettir Kemalim, diye? Kasabamızda Rıımlar Kemal derlerdi sana sadece. Bir gün ben balkonda oynarken bitişik balkondaki Rum komşıı hanım, anneme scslcnmişti: Komşu, bizimkiler Kemal'i esir almışlar, yaralıymış. Annem hiç yanıt vermeden elimden çekip içeri almıştı beni. Kemal Paşa da esir olduğuna göre, Jemek babam dönmeyecekti artık. için için ağladığımı anımsıyorum. Umarsızdım. Bütün gece dualar cdilmişti seni saglıgın için: Allahıma emanettin Kemalim." Atatürk'e Veda başlıklı yazısı bu. Cumhuriyet gazetesinin ikinci sayfa sol üstte yayımlanan tadına doyıılmaz yazılardan biri... Onun yazılannı unutamayan ne çok çağdaş aydınımız vardır. İJstünde konuşulurdu o yazılann, insana umut verir, gayretlendirirdi. (Cumhuriyet: lOKasım 1986) Çocuklufiunun o acı günlerine bizi ortak eden o dünyaca ünlü, büyiik doktor o kadar çok kimlik taşırdı ki, yalnızca bunlar büe, onu ülkesinin övüneceği bir evladı durumuna getiriyordu. Ama o hiçbir şeyle yetinmedi. Hep daha çok vermek, daha başka alanlara ycinelDevamı 4. sayfada. CUMHURİYET KİTAPS/AV/ 680