Katalog

Anne, ama ağlamadun!.. Büyüyorumdenizci olacağun. Şimdiden banyoda yüzüyorum!.. Allahım, kız değil, bela! Artık daha fazla gücüm kalmadı... Anne, peki ben ne zaman büyüyeceğim?.. Büyüyeceksin! Köfteni yersen... Anne, canlı bir at alalım mı?.. Atmı?! Napacaksm onunla?.. Anne, peki beni pilot okuluna alırlar mı? Ahrlar. Kaçtıkları yok bir yere?! Sen şeytana bile pabucunu, ters giydirirsin!.. Anne, peki gerçek mi, Robert Ivanoviç Rojdestvenski (19321996)/ Şiirler/ Çeviren: Mehmet Perinçek Acı veren gerçek/olumlu olmamız/bizim" <•••• Robert îvanoviç Rojdestvenski, 1932 yılında Altay bölgesinde Kosihinski kasabasının Kosiha köyünde bir subay ailesinin çocuğu olarak doğdu. 1950 yılında KareloFinski Devlet Üniversitesi'ne girdi. Çok geçmeden A. M. Gorki Edebiyat Enstitüsü'ne geçiş yaptı. Burayı 1956 ılında bitirdi. Eserleri, 1949 yılında yayımlanmaya başladı. ilk şijlr kitabı Flagi Vecnı, Petrozavodsk'da 1955 yılında çıktı. Diğer kitapları arasında Ispıtanie (1956), Maya Lubov (1956), Posvyaşenie (1970), Vseryoz (1970), Rekviem (1970), Radar Serdtsa (1971), Eto Vremya (1983), Za tovo Parenya (1986) Vozrost (1988) gibi kitapları bulunuyor. SSCB Devlet Ödülü'nü de kazanan şair, 6O'lı yılların Genç Şiir akımının temsilcisi ve ritimlerini ve coşkulu söz sanatını devralaığı Mayakovski'nin izleyicisi olarak tanınıyor. Şair, şiirlerinde, kendi kuşağının güncel temalarını işlerken, içten ve kaygılı bir lirizme de yer veriyor. Şairin aşağıdaki şiirleri ise Eto VremyaBu Zaman adlı kitabından seçilmiştir. eğer savaş olursa fırsat bulamayacağım büyümeye? EMEKLt geçerkcn arabalar, gözlüyor torunlannı bıkmadan. Bağırıyor taksici: "Hey.babahk! Bir iyilik yap da, söyle, nerede altıncı yol?.." O, futbol hakkında konu^uyor benımle. Sırtından oldukça zayıflamış... Ardında bu gösterişsiz iki devrim ve üç savaş. Y. Bondaryev'e Eğer yaşasaydı insanlar sonsuza dek, bu insanhkdışı olurdu... Nasıl bilebilirdin, yaşamda kendi değerini? Nasıl anlayabilirdin, riskin ne olduğunu? Denize atsan kendini? Batmıyorsun!.. Ateşe girsen? Yanmıyorsun!.. Toprağı sürmek? Sonrayaparım... Keşfetmek barutu? Ne için ki?.. Tadını çıkartırlardı tembel bir kibirlilikle tutsaklığını kendi ölümsüzlüklerinin. Hiçbir şeyi bitirmezlerdi! Asla kurtulmazlardı cehaletten... Belki de en teşvik edici etken yaşamaya acı veren gerçek, ölümlü olmanuz bizim. CUMHURİYET KİTAP SAYI 562 Duruyor bahçe kapısında, A Pahmutovaya'ya Basit gibi: Bulmak ve sıralamak kelimeleri. Yazık ki, sık olmuyor bunların hepsi. Ve hepsi acı verıcı... Kâğıt yenıden duruyorne diri ne ölübilir gibi, senin ona dokunacağını. Ama ne de olsa bir yerlerde, eninde sonunda çıkacak, o, biricik, anlaşümazdahiyane düzeni alışılmış. notalann, dahiyaııe düzeni sıradan kelimelenn! Prag'dan Moskova'dan ve Rangun'dan gelen! Çocuklar gulüyor!.. Ve yorulmak bilmeksizin güneşin çanları uğulduyor, Fiyonglu kız, sırtın, karşılık vererek... kalkmış parmaklannın ucuna, erişebilmek için gürültülü mutluluğa!.. Sarışın ufaklık vuruyor bakıra coşkunca, ayırmaksızın Deli'yı Meksiko'yu! Diliyor yanndan! Diliyor yanndan! tstiyor açsın kapıları hızlıca! Ah, nasıl çarpıyor ve fıkırdıyor çocuksu kalbı çıngırağın!.. Büyükler, siz, işlerinizin ardında, bu kararlılığı boşa çıkarmayın. Çömelmeyin çocukJarın önunde. iyisi mi onlann çınlamalarını kaldırın daha yukarıya! ÇANLAR "Biitün Dünya Çocuklan Kurulu onuruna Sofya'da bir anıt dıktlaı Anıtta hernen hemen dunyanm biitün ba$kentlertnden getmlmtş çanlar asılt Bayram mı? Yangın mı? Endışeli yeryüzünün üstünde çan sesleri, çan sesleri! Uyandırarak gücü, kuvvet katarak kulaklara, coşarak sevinçten ve uğultudan çocuklar oynuyor çanlarla Tokyo'dan SAYFA 18 DUYULMUŞ BtR KONUŞMA Tekraı avluda kavga mı ettin? Aha!