Katalog

Düşünecek olursa biri Bir zamanlar ben olduğunu Bugün benim yaptığım gibi, Değiştirsin Küstah ontolojisini Ya da öğrensin dua etmeyi. Derek Mahon / Şiirler / Çeviren: Nezih Onur Kendi kendine iç çeker denizler Yelken öncesi günleri veniden vasavarak." Derek Mahon 1941'de Belfast'ta doğdu. Dublin'de, Trinity College'de yüksek öğrenim gördü. Öğretmen ve serbest yazar olarak îrlanda, Kanada, Amerika ve Ingiltere'de çalıştı. Londra'da yaşayan Mahon'un şiirleri, NightCrossing (1968), Lives (1972), TheSnoıv Party(1915) ve Poems 19621978 (1979) adlarıyla yayımlandı. Üstün bir tekniğe ve anlamla ezgiselliği birleştiren bir kulağa sahip olan Mahon, trlanda dilinden yaptığı başarılı şiir çevirileriyle de ustalığını kanıtlamıştır. Son dönem yapıtlarıyla W.H. Auden'in lirik rahatlığına eriştiği de söylenebilir. Kar Partisi Louis Asekoff'a Başo, gelince Nagoya kentine, Çağrılır kar partisine. Şıngırdar porselenler Çay dolar fincanlar; Tamşılır. Sonra herkes Yığılır pencereye Yağan karı seyretmeye. Kar yağıyor Nagoya'ya Ve daha güneyde Kyoto'nun kiremitleri üstüne. Doğuda, trago'nun ötesinde, Yağıyor Yaprak gibi soğuk deniz üstüne. Bir başka yerde yakıyorlar Cadıları ve yoldan çıkmışları Kaynayan alanlarda, Oldü binlerce kişi şafaktan beri Barbar kralların Hizmetinde; Ama sessizlik var Nagoya evlerinde, îse tepelerinde. Yaşamlar llk çıkışta Altın gerdanlıktım Güneşten gözyaşı döktüm. Eğlenceliydi Ama gömdüler toprağa îki bin yıllığına Bin sekiz yüz elli dörtte Bir ırgat Çıkardı kazmayla Ve sattı beni Çay, şeker karşılığında NewmarketonFergus'ta. Seamus Heaney'ye Kusursuzluğunu Katıkstz insan yaratısı eserin. îyi iş gördüm yaratıcıma, Üzun yaşadı Yıkılana değin Tucson'da elektrik çarpmasıyla Işıkların karardığı gece Avrupa'da Bir daha parıldamamacasına. Onca yaşam, Anımsanacak onca şey! Tibet'te bir taştım, Ağaç kabuğu parçasıydım Afrika'nın göbeğinde Karardıkça kararan... Bütün bunlar Biraz gerçekdışıymış gibi görünüyor şimdi, Çünkü artık Bir antropoloğum Kendi kredi kartım, Diktafonum, Ordu artığı botlarım Ve bir tekne dolusu Fotoğraf aygıtım var. Artık başka bir şey olamayacak kadar Çok biliyorum; Ûzak gelecekte Yapraklar Sonsuz seçenek tutsakları înşa ettiler evlerini Orman altında bir tarlaya, Huzur içindeler. Şimdi güz, ölü yapraklar Irmağa giderlerken Kuşlar gibi çiziyorlar pencereleri, Ya da tıkırdıyorlar yol üzerinde. Öbür dünyalan var bir yerde Ölü yaprakların, Dolu bir stadyum. Kürektim bir zamanlar Ama saplandım kıyıda Belirlemek için bir mezarın yerini Yitik gemi Yelken açıp uzaklaştığında. Ithaka'yı Düşündüm, çok geçmedi çürüdüm. Çamur topağı Olduğum zamandı En çok sevdiğim Bir Novaho kiliminde, Konulmuştu azaltsın diye O tanrısal Sonsuz hışırtı ve iç çekişlerle Yitik gelecek cennetinin Bir yerinde Sürdürebileceğimiz yaşam Amacına ulaştı bile. SAYFA 14 CUMHURİYET KİTAP SAYI 390