Katalog

çizgisini muhafaza etti. Özür dilemedi çünkü esasen kendince bir hata yapmıyordu. Papa kendince uygun bir zamanlamada görevini yapıyordu. Bavyeralı Papanın söz konusu "çizgisi" yavaş yavaş belirleniyor. Din alanında, Regensburg Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde, dinsel bir kapsamda yaptığı söylemi din düzeyinden kendisi ayırdı, devletler arası ilişkiler düzeyine taşıdı. Bu nedenle Türkiye’nin keyfiyeti bundan böyle Papalık Devleti ile ikili ilişkileri kapsamında değerlendirmesi gerekecektir. Papalıkla ilgili olarak Türkiye’nin gereken önlemleri kesinlikle zamanında ve başarı ile alacağına inanmak istiyoruz. Çünkü Papa sorunu bir "Danışman’a" veya bir "Koordinatör’e "havale edilemeyecek boyuttaki bir sorundur. Son olarak ortaya çıktığı şekli ile Türkiye’nin Papalıkla ciddi bir sorunu vardır. Devletler arası ilişkiler düzeyinde Bavyeralı Papanın bilinçli olarak ürettiği tutum ve incitici beyanlar Türkiye’deki her ferdin din ve vicdan hürriyetine yapılmış veya yapılması olası saldırı niteliğindedir. Papalıkla artık Bazı Hükümet yetkililerinin ve teknokratların uygun gördüğü biçimde değil, Türk milletinin gerçek iradesi uyarınca ilişki sürdürülmesi gerekiyor. AB ÜYELİĞİNE BAKIŞI Bavyeralı Papa, 2004 yılında esasen Türkiye’nin AB’ye katılmasına karşı olduğunu açıklamıştı. 20 Eylül 2004 tarihli Il Giornale del Popolo adlı İtalyan Gazetesi’nde çıkan Türkiye ile ilgili ifadelerini hatırlamak gerekir. Kardinal Ratzinger "...Türkiye’nin Avrupa Birliği ile bütünleşmesi büyük bir hata olur… Türkiye’ye kendi kimliğinin değerlerine göre saygı gösterilmelidir… Türkiye Araplarla bir kıt’a (bir bütün, bir blok..) oluşturmalıdır..." şeklinde konuşmuştur. Günümüzde ise tam da Avrupa Parlamentosu’nun Türkiye aleyhindeki kararının açıklandığı bir ortamda, Papalıkla ilişkilerin, Türkiye’ye sıcak bakmayan bir Papanın davranışları ve bu davranışların Katolik yöneticiler ve Hıristiyan siyasetçiler üzerindeki etkileri göz önünde tutularak Devlet ilişkisi çerçevesinde fakat artık Türkiye’nin belirleyeceği koşullara göre sürdürülmesi gerektiğine inanıyoruz. Türkiye Papalıkla ilişkilerini kendi belirleyeceği şartlara göre sürdürebilecek tüm imkanlara sahiptir. Papalığın Hıristiyan ve Katolik ağırlıklı Avrupa Birliği’nin Papası olduğunu ve sırası gelince saldırıya geçen tarafları destekleyebileceğini kabul etmek ve unutmamak gerekiyor. Nitekim Bavyeralı Papa Bavyera’da Müslümanları inciten beyanlarda bulunurken, Avrupa Parlamentosu’nun kararında, sadece Ermeni soykırımı uydurması değil, bu defa Süryani ve Ortodoks kiliselerinin de hakkı verilircesine Rum ve Süryani soykırımı uydurmaları da yer almıştır… Bu iddialar saçma deyip geçemeyiz. 21. yüzyılın ilk yıllarında, nerede ise bütün Hıristiyan Avrupa’da Türkiye aleyhine soykırım uydurmasını yasalaştıran siyasi kararlar alınması amacı ile yapılan girişimlere yoğunluk kazandırıldığını ve bu düşmanca girişimlerin sürdürülmekte olduğunu göz ardı etmemek gerekir. Çünkü Katolik cephede 21. yüzyılın "Haçlıları" boş durmuyor. Hazırlıklarını eyleme dönüştürüyorlar. Katolik yobaz kesiminden oy alarak seçilen bazı İspanyol ve İtalyan siyasetçilerin davranışlarını bu çerçevede dirmek gerekir. C S TRATEJİ 11 Papanın Türklere karşı düşüncesini bir konferansında Bizans İmparatoru Manuel II’ye atıfla yaptığı açıklamadan anlamak olanaklı. AB’nin Türkiye’ye karşı olumsuz yaklaşımını da bu davranışlardan ayrı düşünmek olanaklı değil. Bu nedenle Türkiye önlem almalı. İsa’nın temsilcisi Papa 16. Benedict B ilindiği gibi Papa’nın çifte kimliği var. RomaKatolik Kilise Devleti’nin Başkanı ve aynı zamanda Katoliklerin ruhani lideri. Kendileri yaklaşık bir milyarı aşan Katolik’ten oluşan büyük bir Katolik cemaatinin dini reisidir. Bu makamda Alman Joseph Ratzinger, 265. Papa olarak ve kendi seçtiği Onaltıncı Benedikt unvanı ile oturuyor. Papa kelimesi "Baba" anlamına gelen yunanca da "Pappaz" kelimesinden türüyor. İlk Papa’nın İsa Peygamber’in Havarilerinden Peter olduğu kabul edilir. Aslında Roma’ya giderek Kilisesini kurduktan sonra Peter ve onu izleyen Papalar Roma Patriği olarak tanınmıştır. Papalık yetkileri daha sonra 1700 yıl önce, 306 yılında tahta çıkan Konstantin tarafından meşrulaşmaya başlanmıştır. Daha sonra Hıristiyan Kilisesinin Doğu (Ortodoks) ve Batı (Katolik) olarak ikiye bölündüğünü biliyoruz. Katolik nüfus yoğunluğu olan Devletlerin çoğu Latin Amerika’da ve Avrupa’da. Polonya, İtalya, Avusturya, İtalya, Hırvatistan, İspanya, Fransa gibi Batılı ülkelerle katolik nüfusa da sahip olan İngiltere ve Almaya gibi diğer Batı Avrupa ülkeleri üzerinde Papa’nın göz ardı edilemeyecek bir etkisi var. Bununla beraber Papa Avrupa Birliği veya herhangi bir diğer uluslararası oluşumun temsilcisi değil, Roma Katolik Kilisesinin temsilcisi olarak aynı zamanda da Katolik Kilise Devletinin Başkanı olarak bir hüküm ifade etmektedir. Devletler Hukuku bakımından Papalığın bağımsız bir Devlet olarak tanındığı hususunda kimsenin şüphesi yoktur. İsa’nın Temsilcisi olarak da bilinen Papa’nın bu unvanı ise kendisi tarafından kendisine verilen bir unvan olup belki de sadece Katolikler için geçerli olabilir. Papa herhangi diğer bir Devlet Başkanından farklıdır. Katolik Dünyanın lideridir. Kendince evrensellik ve küresellik içeren boyutlarda bir söylem sahibi olduğuna inanan, kişilerin Tanrı ile ilişkilerini düzenleyen, inanç dünyalarına hükmeden, kişileri "Aziz" ilan eden, Kato lik Kilisenin Devletinin başındadır. Bu özellikleri ile Papa diğer Devlet Başkanlarına benzemez. Aslında Türkiye’de Papa’nın konumuna tam uyan bir muhatap bulmak güçlüğü vardır. Hele Türkiye gibi demokratik ve laik bir ülkede Papa’nın muhatabının Devlet Başkanı olması, kendisinin Türkiye Cumhuriyeti’nin de tanıdığı bir Devletin başında, Devlet Başkanı olması ile ilişkilidir. Yoksa her iki Devlet Başkanının konumların benzeşmez. Gerçekten Türkiye’de Cumhurbaşkanı seçimle belli bir dönem için Devlet Başkanlığına gelir. Cumhurbaşkanının milletvekilleri tarafından Türkiye Büyük Millet Meclisinde seçilmesi gibi bir yöntem, tam anlamı ile demokratik bir seçime dayanan ve gücünü milletten alan bir Devlet Başkanı yaratır. Papa ise hayatta kaldığı sure için, belirsiz bir dönem için seçilmektedir. Ancak seçimi demokratik bir esasa dayalı değildir. Bir milyarı aşan sayıda Katolik inançlı kimselerin oy çokluğu ile değil, Kardinaller Konseyi’nin gizli toplantısında özel yöntemlerle seçilir. Bir diğer deyişle Papa’yı kilise hiyerarşisinde kardinalliğe yükselmiş papazlar seçer. Kimdir bu papazlar? Bu papazlar Katolik Kilisenin mensubudur. Kendini kiliseye adayan genç rahipler olarak kiliseye Kabul edilen Katolik din adamlarıdır. Bir diğer deyişle Katolik Kilise Devleti’nin memurları gibidir. Türkiye’de Diyanet İşleri Başkanı da Diyanet İşleri Başkanlığında çalışanlar, müftü, imam, müezzin gibi din adamları tarafından seçilseydi seçim yönünden Papa ile aynı konumda olabilirdi. Fakat Papa’nın konumu Diyanet İşleri Başkanı ile de kıyaslanamaz. Diyanet İşleri Başkanı Modern Demokratik bir ulus Devletin atadığı yüksek bir Makam sahibidir ancak bir Devlet me murudur. Papa’nın Katolik Kilise Devleti’nin başına gelişinin yöntemi Türkiye’deki herhangi bir makamın görev alma yöntemi ile örtüşmediği için Türkiye’de kendisine gerçek anlamda tam olarak eşit düzeyde bir muhatap bulma güçlüğü vardır. Papa din adamı, ruhani lider sıfatının gereği olarak Türkiye’ye geliyorsa mesele kalmaz Her istediği din adamı ile görüşür ancak din konularında Devlet Başkanı veya Başbakan gibi Makamlarla görüşmesi doğrulanamaz. Türk Hükümeti ile siyaset yapmaya geliyorsa bu takdirde din adamı sıfatını geçici bir sure unutması ve ziyaret sırasında din konularına değinmemesi mümkün olabilir mi? Papa Katolik Kilise çıkarlarını bir sure nasıl erteleyebilir? Anlaşılabildiği kadar Papa hazretleri her iki sıfatını da kullanarak Türkiye’ye gelecektir. Bu durumda da din ve siyaset birbirinin alanına girecektir. Papa ziyaretinin bir sorunu da budur.