Katalog

23 OCAK 2000. SAYI722 da aylak aylak vakit geçiriyorlar. Onlar da haklı, yapacak bir şey bulamıyorlar. Şu anda onlan başka biryere yönlendiremiyorsunuz. Çünkü devamlı gidebilecekleri bif mekân yok. Onun için burada bügisayar gibi gençleri eğitebilecek şeylerin de olduğu gençlikçadırlanplanhyoruz." Peki ya bu gönüllü olarak çalışan gençler kendi yaşamlan içinnelerplanlıyorlar? "Ilk önce burası diye karar verdim. Benim zaten başlamamış bir hayatım vardı. Hani bir yerden hayata başlarsın ya okulunu bitirirsin, iş bulursun, ben daha o dereceye gelememiştim. Bir şekilde hayatın bir tarafından tutmak lazım. Ama şu anda burada kalmam gerektiğinı düşünüyorum. Burada yapacak bir işim kalmayınca biraz geç kalmış olsam da Akademi tstanbul 'da öğrenim görmek istiyorum. tlendc burada yaşayabileceğımi zannetmiyorum" diye anlatıyor gelecek ile ilgili planlannı Murat Taş. Kınoğlu'nun Taş'ın aksine geleceğe yönelik belli planları yok. "Çalışmayı düşünüyorum ama ne iş yapanm bilmiyorum. Belki de palyaçoluk yapmaya devam edeceğim. Ramazan ise, her şeye rağmen topograf uzmanlığına geri dönmeyi düşünüyor. Murat, Canan ve Ramazan bütün zamanlarını Düzce'de geçirmiyorlar. Arada sırada 17 Ağustos depreminin ardından, devletin sivil toplum kuruluşlannı engellediğini fark eden kimi gönüllüler, bir dernek^ kurmuşlar. Dayanışma Gönüllüleri Derneği. Bir deprem KADER KARAÇAY aynaşlı 'da Dayanışma Gönüllüleri 'nin çadınndayız. Haftasonu olduğu için birçok gönüllü gelmiş. öğretmeninden öğrencisine, memurundan esnafına, şirket yöneticisinden ev hanımına kadar toplumun değişik kesiminden insanlar. 17 Ağustos depreminden sonra kurulmuş, Dayamşma Gönüllüleri Derneği. "Bilinçli çalışma ve en temel insani ıhtiyaçlan karşılamak önemli" diyor, dernek Başkanı Bülent Uyguner. "Depremin ilk günleriydi, çahşmak için gelen gönüllüleri çeşitli işlere gönderdim, yardım getiren TIR'lann boşaltıhnasından tuvaletleri dezenfekte etmeye, çadır için molozlann çakılmasından, kreşin çadınnı kurmaya kadar, gönderdiğim insanlar sayısız işleri hiç karşı çıkmadan yaptılar. Daha sonra öğrendiğim kadanyla bu insanlar çok büyük şırketlerin genel müdürleri ve yüksek kademeli çalışanlanymış. Depremin büincine varan insanlar, gerçekten yardım içingelmişlerdi" diyor. Gelen gönüllüler hemen işe koyuluyorlar. Erkekler çadır ve kâğıt ev kurmaya giderlerken gönüllü kadınlar da kreşe yönelıyor. Kaynaşh'nın sokaklan TV görüntülerindekigibi, kent yerle bir. K Murat Tag ve Ramazan Kara (sağda). da olsa tstanbul 'daki arkadaşlanmn yanına gidıyorlar. Ama onlann akran lanndan farklı bir dünyalan var. Bazen onlannki gibi bir yaşama özlem duyduğunu ifade eden Taş, sözlerini şöyle tamamlıyor: "Benim Istanbul'da arkadaşlarım var. Orada yaşam düzenli bir şekilde devam cdıyor. Ben de arada sırada da olsa düzenli bir yaşama ihtıyaç duyuyorum. Kızlar bana böyle nasıl yaşayabildiğimi soruyorlar. Bir cevap veremiyorum. Buçalışmalar benim içinbirterapi gibi. Bunu yapmış olmasaydım depremde kaybettiklerimı daha fazla düşünürdüm. Gönüllü çahşmak benim özel karanm. Kimseden aynı şeyi yapmasını bekleyemem." Murat Taş, Canan Kınoğlu, Ramazan Kara... Onlar deprem bölgelerinde çalışan gençlerden sadece birkaçı. Daha onlar gibi düzenli aile ortamını bırakıp gönüllü olarak çalışan niceisimsizkahramanlar var. Deprem bölgelerinde alt üst olan yaşamı normal hale getirmek için çabalıyorlar. Kendi hayatlannı bir kenara bırakmışlar, tek amaçlanbuacılı insanlaramaddi vemanevihertürlü desteği sağlayabilmek.^ Sivil Koordinasyon Merkezi (Istanbul) Tel: (0212)292 9675/29297 65/245 56 0203 Faks:(0212)24556 04 Düzce: Tel: (0374) 523 50 07 Çocuk kreşl Kreşin çocuklan erkenden gelmişler. Büyük bir çadır olduğu için ıki katalitik sobabirdenyakılıyor.Çocuklarayakkabılannı çıkararak içeriye girmişler. Ayaklan çıplak, üşüyorlar. Yine de oyuncaklanna dalmışlar. Sohbetleri hep taşınmak üzenne. Kreşte belirli yaş aynmlan yapümış. 06 yaş sabah, 612 yaş öğlen saatlerinde kreşe giriyor. Çocuklarbirçemberoluşturuyorlar ele ele tutuşup "Kutu kutu pense..." Oyuncaklar çocuklar için çok önemli, kimisi arabayı almış, kimisi de bebekleriyle depremi unutmaya çahşıyor. En sevmedikleri oyuncaklar ise legolar. "Neden sevmiyorsunuz legoyu?" " Yaptığunız evler hemen yıkıhyorlar." Oyunlan, resimleri, konuşmalan hep depremle ilgili. ^ "öğretmenimbakmdepremeviçiziyo j larla oyunlanmıza katıhyorlar. Kreşe gelen öğretmenlerin hepsi gönüllü öğrenciler ve kreşte 23 gün çalıştıktan sonra oloıllanna, kentlerine dönüyorlar. Kreşi akşama doğru kapatıyoruz. Yağmur yağıyor. Gönüllü arkadaşlarla çadırlann üstüne su almasın diye naylon çekiyorlar. Gönüllülerden Yaşar Kaçmaz "Yerlere çakıl dökmek lazım, yoksa her tarafçamur deryası. Yann için naylona ve çakıla ihtiyacımız var" diyor. thtiyaç listesini çoktanbelirlemiş. Yaşar, Marmara Oniversitesi tletişim Fakültesi öğrencisi, 12 arkadaşıyla gelmiş. Kaynaşlı 'ya kâğıt evlen ve çadırlan kuruyorlar. Depremin ilk günlerinde dernekte bine yakıninsançalışıyormış. Şuandaiseyüzyüz elli kişi var Kaynaşlı'da. Yüz gönüllü sürekli elli gönüllü ise değişiyor. Dernek Başkam Bülent Uyguner, dernekleşme nedenlerini şöyle anlatıyor: "Biz Dayanışma Gönüllüleri olarak çalışmalanmızı sürdürüyorduk. Buraya gelen insanlarm büyük bir özverisi vardı. Herkese yardım etmeye çahşıyorduk. Ancak depremden ıki ay sonra devlet sivil toplum kuruluşlannı yasaklamaya başladı. Biz gönüllüler de bu bürokratik işlerle tek tek uğraşmak istemedik. Dernek çatısı altında birleşme karan aldık, böylece daha rahat çalışma imkânı da doğdu. En ayınHan tüzel kişiliğimiz var." Depremzedelerin bazılan da kendi çabalanyla kulübcler dikıyorlar. ..duşunda çalışan birgönüUü. Dayanışma Gönüllüleri 'nin çalışmalan gece geç saatlere kadar sürüyor. Insanlarla konuşmak için çadırlan dolaşıyoruz. En çok kullanılan cşya ise battaniyc. Gezdiğimiz çadırlann bazılannda kreşe gelen çocuklararasthyoruz. "Annebaköğretmenimiz" seslerini duyuyoruz. İnsanlar yaşadıklan felakete rağmen misafirperverliklerinden bir şey kaybetmcmişler. "Kızım çay yapıyorum içmezmisin?" "Bisküvimiz de var." Gecenin geç saatleri... Dayanışma Gönüllüleri 'nin merkez çadınnda yine uyku yok, insanlar ertesi gün neler yapılabileceğini düşünüyor, tartışıyorlar. Japonlar depremzedeler için kâğıt ev malzemesi getirmişler. On yedi tane kâğıt ev yapılacak. Japonlann getirdiği kâğıt evlerin içi çadırlara göre daha geniş. Zemini yüksek yapılırsa su alma nski de ortadan kalkıyor. Kâğıt evlerin su almaması için içlerine bira kasalan döşeniyor. Aynca bu evlerin ısınma problemi de yok. Bu evleri de Dayanışma Gönüllüleri kuracak. Dayanışma Gönüllüleri değişik deprem bölgelerinde çalışıyorlar. Hatta olası tstanbul depremi için de proje komisyonlan kurmaya başlamışlar.^ rum." § "Kızılay'ın çadınnı çizicem,kirmızıka K lemverin." § 06yaşçocuklarlaoyunlarovnarkenkre 3 şe anncleri de geliyor. Kreşi bir kaçış yeri olarak gördüklerikesin. "Heryerharebegibi, burası ise felaketi unutmuş çocuk sesleriyle hayatbuluyor. Bizde çocuklann mutluluğuna ortak oluyoruz" diyerek çocuk Kreşteki çocuklann en sevmediği oyuncak lego. Çünkü lego evler çok kolay ytkdtyor.