Katalog

olay nerede olmaz dediğimizde aklımıza ilk Eskişehir gelir. Polisler... Eskişehir’den değildi. Hayır. Çok ilginçtir ikisi Batman’dan, biri Van’dan, Hakkari’den gelme. Bir yıl öncesinde gelmişler Eskişehir’e. Aslında orada terörle mücadele polisiyken anladığımız kadarıyla o bölgede Kürt gençlerine uygulanagelen şiddet pratiğini içselleştirmişler, gelip onu Eskişehir’e taşıdılar. “O SOKAĞA HANGİMİZ GİRSEK ÖLECEKTİK!” Ali İsmail’in ailesiyle yaptığın söyleşiye de yer veriyorsun kitapta. Burada da konuşalım istiyorum; acı ve onuru yaşama şekillerini, Ali İsmail’in onlara mirasını, “ESKİŞEHİR GÜVENLİ DEĞİLMİŞ! nefes aldıkça nasıl direneceklerini... İDDİALARI O!” Hatay’ın Ekinci beldesindeki evlerine gittim. Beldede tüm duvarlarda Ali Bu arada kitapta Ali İsmail’le kader İsmail’in ismi yazıyordu. Eve girdiğinizde birliği etmiş başka kardeşlerimiz de var. de büyük bir Ali İsmail portresi karşılıOnları anmadan bitiremem söyleşiyi. yor. Sonra evin her ama her odasında, Elbette, Eskişehir’de sadece Ali koridorunda onlarca resmi var. Çok İsmail değil ona gelinceye kadar onlarca şaşırdım, “Nasıl dayanabiliyorsunuz?” insan dövüldü. 31 Mayıs 2013’te Eskidiye sordum. Vücutlarına dövmesini bile şehir’deki Gezi Parkı gösterilerinde poyaptırmışlar. “Her lislerin ilk yaralama gün yenisini ekliyoeyleminin kurbanı ruz” dediler. “Biri Gürcistanlı bir genç eksilse biz yaşayamaAkaki Avialiani’ydi. yız” dediler. Bir vakıf Misafir öğrenciydi. kurdular; Ali İsmail Gezi Parkı eylemiyKorkmaz Vakfı le bir ilgisi yoktu. (ALİKEV). Orada Bir dinî cemaatin çocuklarının anısını yurdunda kalıyordu. yeni gençlere sanat, Sadece o an sokültür, tiyatro eğitimi kakta olduğu için vererek sürdürmeyi hedef alınıyor. Kafaistiyorlar. Kitabımın sına copla vuruluyor, gelirinin yarısını da kafatası kırılıyor, vakfa bağışladım. kemik beyne batıKüçücük bir yerde, yor ve sağ kolu felç metropolden uzak kalıyor. 1 Haziran yaşayan bir aile, günü Eskişehir’de, kendi çabalarıyla Ali İsmail’den önce Ali İsmail’in anısını sokak aralarında, yaşatmaya çalışıyorpasajlarda dövülar. “Ölen sadece len genç kadın ve bizim çocuğumuz değil, o erkeklerin yaşadıklarını da sokağa kim girse ölecekti. yazdım. İki tane avukat var, Bizim oğlumuzun üzerinden onlar da öldüresiye dövüldü. yere düşürülen, tekmelenen, Sonra zanlıların görünöldürülen aynı zamanda tülerde Ali İsmail yerine toplumsal muhalefetin, olduğunu iddia ettikleri, özgürlük arayışının, demokbagajda dolaştırılan genrasi talebinin kendisidir” cin, Tevfik Caner Ertay’ın diyorlar. O karanlık sokak hikâyesini yazdım. Ali Diyarbakır’ın, Cizre’nin, İsmail’le sokağa giren Muğla’nın, Trabzon’un kaDoğukan Bilir’in yaşadıkranlık sokağı da olabilirdi. ları da var. Bilir, bir asker Tekme atan sadece polis çocuğu. O kadar dayak Mevlüt değil, aynı zamanda yiyor ki en son bir arabanın ceberrut devletin kendisi, altına girerek saklanmak “Eskişehir, bu çocuğa sahip devletin işkenceci karaktezorunda kalıyor ve babaçıktı. Eskişehir, sokağa çıktı, rinin kendisi. “Hayatınızda sını çağırıyor, babası onu korkmadı. Bildiriler dağıttı, eylemler yaptı, Tüm sokakla kurtarıyor. Aynı zamanda ne değişti?” diye sordum. ra ismini yazdı...” “Televizyon kanallarımız davanın nakli konusuna bile değişti. Artık bizim evimizde İMC değinirken, yani dava Eskişehir’den TV ile Hayat TV izleniyor” dediler. Yani Kayseri’ye nakledilirken, “O ki Eskişeolaydan önce CNN, NTV, Kanal D, hir güvenli değildi, neden kurbanı Kürt ATV, diziler falan izlenirken artık tartışolan davaları, faili asker ve polis olan ma programları, haber programları ve bu davaları Eskişehir’e getirdiniz?” diye kanallar girmiş durumda. Ölen işçilerin, sorarken Muğla’da 2010’da polis kurşuöldürülen kadınların hikâyeleri öncelikli nuyla ölen Kürt öğrenci Şerzan Kurt’u, yer alıyor algılarında. Özgecan öldürülüHakkari’de 1995’te askerlerce kaybediyor, ailesine taziye gidiyorlar. len çoban Nezir Tekçe’yi anıyorum. n Sonuna kadar acı bir empati ve aydı[email protected] lanma. Ali İsmailEmri Kim Verdi?/ İsmail Tabii sonuna ve sonsuza kadar! HepiSaymaz/ İletişim Yayınları/ 196 s. mizde yarattığı duygu bu. Yaşadıkları acıC U M H U R İ Y E T K İ T A P S A Y I 1 3 2 5 9 T E M M U Z 2 0 1 5 n S A Y F A 1 5 ya kadar Hatay’ın küçük bir beldesinde yaşayan, oy verme refleksi dışında siyasetle teması olmamış bir aile. Ali İsmail’in dövülmesinden birkaç saat önce ağabeyi Gürkan, Hatay’dan aradığında ona “Abi, polisler burada çocuklara işkence yapıyorlarmış” dediğinde, ağabeyi itiraz ediyor ve “Olur mu öyle şey, polis insanı durup dururken niye dövsün?” diyor. Ondan beş saat sonra ise bütün hayat değişiyor! Suçu sadece ve sadece itiraz etmek ve kaçmak olan bir gencin dövülme ve öldürülme hikâyesi bu. Marks’ın sözüdür “Anlatılan sizin hikâyeniz!” Bu söze atıf yaparak söylersem “Öldürülen sizin kardeşiniz!” “Öldürülen, hepimizin kardeşi!”