Katalog

SUÇLU HAFIZA Şairler genç ölüyor. Artlarında birbirinden güzel şiirlerini, anılarını ve acılarını bırakarak. 14 Mayıs 2006'da kaybettiğimiz Cenk Koyuncu da genç ölen şairlerden. Kısa süren hayatında hep şiirle yaşamış bir şair. Hayatını şiire, yalnızca şiire adamışlardan… Geriye üç şiir kitabı, bir de "Son Kişot" adlı bir dergi bırakıp bu dünyadan gitti. Arkadaşımızdı. Metin CELAL Okuduğum Kitaplar Şiir Okuma Notları ğım bir şair. İlk kitabı Aşkın ve Suların Öğleni, 2005'te yayımlanmış. Ama o kitabı edinmemişim. Uykulu Yağmur, Doğan Ergül'ün şiirleriyle kitap boyutunda ilk karşılaşmam oldu. Haydar Ergülen'in kitabın arka kapağına alıntılanan yazısında söylediği gibi "derin ve çok katlı" bir şiir. Sessiz, sakin bir söyleyişi var ama bu sakin söyleyiş içinde birden bire patlayan ve okuru şaşırtan dizelere de rastlıyorsunuz. Doğan Ergül'ün şiirlerinde hayata katılmış doğa var. Çiçekler dolaşıyor dizelerin içinde. Hayata doğayla bakıyor, doğadan imgelerle şiirini oluşturuyor. Fantastik, hatta gerçeküstü imgeleri de var ve bunu doğayla yoğuruyor. Doğayla var oluyor ama şehirli. Sanki doğa, kır, taşra bilinçaltından sızıp kendini öyle ifade ediyor. "durup kendini akan suyun soğuyla değiştiren kadın…/ karayağız yüzümle ben, bir tek gençliğime inandım/ bu yüzden her yolun dönüşünde/ belleğimi ve karımı öyle seviyorum…" yazıldıkları haliyle bırakıldıkları düşüncesi de doğuyor. Biçimsel açıdan şiirlerin üzerinde biraz çalışılsaydı ne olurdu bilemiyorum. Doğallıklarını özelliklerini kaybederler miydi, yoksa daha mı güzelleşirlerdi? "ben senin bildiğin kızlardanım Kerem / alıcı gözlerle seyrederim kendimi vitrinlerde / ışığı kapatman yeter bozulmam kotla sevişebilirim / beni hep sev onlar da sevsin, göz çıkarmaz / acıtırsa fermuarım yarın sevmeyebilirim" diyen bir şair. Kendine özgülüğüyle, içtenliğiyle izlenmeye değer. rum ama Heves'in yeni ve kendine has şairlerle tanıştırdığı kesin. Zeynep Arkan da şiirde kendini anlattığını hissettiriyor ama kitabının adı İkrar (sözünü sakınmadan, açıkça söylemek) olsa da o Aslı Serin kadar açık sözlü değil. İroni, humor ağır basmıyor. Şiirin gerektirdiği kadar var. Lirik şiirler yazıyor, söyleyişe, müzikaliteye önem veriyor. Şiir bilgisi hissediliyor. Edebi göndermeler var. Bu göndermelerin getirdiği kitabî söyleyişler var, ama bunların hiçbiri şiirinin geneli için bir sakınca yaratmıyor. Onun da şiirlerinin üzerinde biraz daha çalışması gerektiğini düşünüyorum. Sarkan dizeler, bütünlüğe uymayan imgeler, ses uyumunu bozan sözcükler üzerinde biraz daha düşünmeli. İyi şiirler yazıyor ve daha da iyilerini yazacağının ipuçları ilk kitabı İkrar'da var. MECNÛN DALI "Attar okudum dün gece / tanrı uyumuş kalmış üzerimde" diye bitiyor Şeref Bilsel'in kitabı "Mecnun Dalı"nın (Yitik Ülke) ilk şiiri "dünebakan". Hilmi Yavuz'un Doğu Şiirleri'ni anıyorum. Şeref Bilsel'in bu kitaptaki şiirleri Hilmi Yavuz'la, Cemal Süreya'yla, Ahmed Arif'le gelişen bir söylemin izini sürüyor gibi. Ortadoğu'nun gür sesli, Divan'la, Halk şiiriyle kolayca iç içe geçen şiiri bu. Kardeşlerini İran, Irak ve Filistin şiirlerinde de bulabilir. Söylenebilir bir şiir yazıyor Şeref Bilsel. Şiirleri okurken onunla birlikte okuduğunuzu düşündürüyor. Kendi içlerinde hoş musikileri var. Doğu'nun hüzünlerini, yollarını, ıssız topraklarını hatırlatıyor. Bende bıraktığı izlenim; Üzerinde düşünülmüş, uğraşılmış şiirler. Bilsel sözcük sözcük, dize dize çalışmış şiirlerinin üzerinde. İlk yazılmış halleriyle bırakılmamış. Bu hal doğallıklarından bir şey kaybettirmiyor. Ama şiirlerin dizilişinde kuşkularım var. Kitabın ikinci şiiri "burası üsküdar radyosu" olmalı mıydı? O şiiri atlayıp "dünebakan"dan üçüncü şiir "doğuran”a gecince daha farklı bir etki doğuyor. Çünkü, "burası üsküdar radyosu" İstanbullu bir şiir. Şehirli insanın bakışı ve ironisi var. Kitabın ikinci bölümü, "Sersefil Türkülere Girizgâh"ta ise aynı seste daha farklı bir söyleyişle karşılaşıyoruz. İkinci Yeni'nin izini sürüyor, oradan kentli bireyin acılarına, ilişkilerine açıyor dizelerini. Göndermeler yapıyor, hissettiriyor. Dil arayışlarına, denemelere rastlanıyor. "Ben bu dağa bakmişidum bi zaman / bi aman bibi Şeref Bilsel aman" diye başlayan "bi zaman" kitabın bitiş şiiri olmalı mıydı? Kazım Koyuncu'ya adanmış bu şiir kitabın bütünü içinde yerini bulamıyor bence. Kitaplaştırma aşamasında sıralamaya daha çok dikkat etseydi, bazı şiirlerden fedakârlık edip, onları gelecek kitaplara saklayabilseydi dört dörtlük bir kitap olacakmış. Yeni kitaplarında bu kitap düzeni, sıralama, şiir seçme aşamalarına da dikkat edecektir kuşkusuz. Şeref Bilsel, güzel şiirler yazmış, bir şiir okuru olarak Mecnun Dalı'nı okumaktan keyif aldığımı söylemeliyim. ? KİTAP SAYI 914 İKRAR Aslı Serin, "Az" adlı şiirini Zeynep Arkan'a adamış. İki şairin Burgaz'da buluşmalarından yola çıkan bu şiir bana Zeynep Arkan'ı hatırlattı. Dergilerden, özellikle de Dergah'tan ismen hatırlıyordum ama şiiri yer etmemiş. İnternette bir arama yapıp, İkrar adlı bir şiir kitabı olduğunu öğrendim. Kitap 2006'nın Kasım ayında yayımlanmış. İkrar'da da Aslı Serin'e yazılmış bir şiirle karşılaştım, "Z'den A'ya". Zeynep Arkan da Burgaz'dan söz ederek başlıyor şiire ve "adanmış bir adaktır şaire her şiiri / ters yüz edilmiş bir cümle, alfabenin sonu başı ile" diyerek bitiriyor. Zeynep Arkan da Heves'te şiir yayınlatan şairlerden. Heves şairleri ortak bir tavır oluşturacak mı, okullara, ekollere, kuşaklara doğru uzayacak mı bilemiyo Cenk Koyuncu K omşu Yayınları'nın geçen Mayıs'ta yayımladığı "Suçlu Hafıza"yı belki de bu nedenden uzun süre masamın üzerinde okunacak kitaplar arasında tuttum ama bir türlü oturup okumaya başlayamadım. Suçlu Hafıza, 19 Nisan 2001 27 Haziran 2002 tarihleri arasında yazılmış. Cenk, genç yaşta hayata veda eden şair eşi Rodos'a adamış. "Ben size şiirin mayasını çalmak istedim, siz: Kesilmişsiniz!" diye biten on dizelik bir girişle başlıyor kitap. "El", "Enel", "Min'el" birbirine bağlı da okunabilecek üç uzun şiir, "Suçlu Hafıza" ise Rodos için yazılmış. Arada bir yerde okuduğum, "ölmeye alışıyorum yaşam sana teşekkür ederim" dizesi insanın içini acıtıveriyor. "Beni soranlara, yaşanmışa ve yaşadıklarıma "yok!" diyecek kelimeler; "Burada bir şey Cenk'e dair."/ "Alfabesini söktü; taşındı buradan Şair!" diyen dizelerle biten Kalıt adlı on dizelik bir şiirle son buluyor kitap. Cenk Koyuncu'nun şiirini tam anlamıyla oluşturduğunun geç kalmış kanıtı gibi… bu benim.zip Bir süredir, sanki tüm genç şairler aynı imgelerle, aynı şiirleri yazıyor diye düşünerek dergilerdeki ve kitaplardaki şiirleri okurken Aslı Serin'in şiirlerine rastlamak şaşırtıcı oldu. Heves'te, Yasak Meyve'de yayımlattığı şiirleri takip ettim. Kendine has, ironik bir şiir söyleyişi var Aslı Serin'in. Şairlerimizin son zamanlarda pek yüz vermedikleri gündelik hayattan rahatlıkla söz ediyor. Şiirlerine kendini koyduğunu, samimiyetle davrandığını hissediyorsunuz. Şairlik, şairanelik peşinde değil de kendini ifade etmek istiyormuş gibi bir tavrı var. Orta halli, bir genç kadının büyük bir kentte varoluşunu izliyorsunuz dizelerde. Aslı Serin'in ilk kitabı "bu benim.zip"i (pan/heves kitaplığı) bu ön bilgilerle okudum. Şiirlerin kitaplaşıp bir araya gelmesi okurda farklı duygular yaratıyor. Bir dergide tek başına okuduğunuzda düşündüklerinizle, aynı şiirin şairin diğer şiirleriyle yan yana geldiğinde oluşturduğu düşünce farklı oluyor. Aslı Serin'in şiirleri için de bu cümleyi kurabilirim. Topluca okuduğunuzda tüm şiirlerin bir bütünsellik taşıdığını, şairin kendisinde simgeleşen bir kadının hallerini yansıttığını görüyorsunuz. Biçimsel açıdan bakarsak, kolay okunan, okuru kavrayan bir şiir söyleyişi var. Ama şiirlerin bir nevi doğaçlamayla yazıldıkları, ilk UYKULU YAĞMUR Doğan Ergül de, genç ölen şairlerden. İki ay önce, Haziran'da, ikinci kitabı Uykulu Yağmur'un (Yitik Ülke yay.) yayınlanışını göremeden öldü. Doğan Ergül, 1968'de Arpaçay'da doğmuş. Belli başlı dergilerde şiirlerini yayımlatmış. Şahsen tanışmadığım ama dostlarından şiir tutkusuyla ilgili anılarını dinlediğim, şiirlerini yayımladıSAYFA 12 CUMHURİYET