Katalog

Ceyat çapan Vladimir Visotsky/ Şiirler/ çevirenler: Nikolay Kopil M. ş. onaran DÖRTNAL GİDEN ATIN TÜRKÜSÜ Ne çiy, ne taş, ne gölet... Yollara aldırmadan Başka atlara inat bir hızla koşuyorum. Dörtnal derler koşuma... Hangi at var benimle Bu çılgın, bu bambaşka rüzgârla yarışacak? Eyer vuruklanndan yara içinde sırtım, Gölctlerden geçerken böğiırlerim tıtriyor. Ne olur gem takmayın, eyer vurmayın bana, At sürüsü yanmda rüzgâr gibi uçayım. Hayat mücadelesi dediğimız yarışta En gözde at tek bcnim! Olekiler dökülür. Ama herkes atını rahvan bir at sanıyor. Cokeyim ikircikli, bense aldırmryorum. Mahmuzların içime işleyen acısına Sırıtıyor ön safta koşan atlar sinsicc. Bu acıyla cıı son mıı gireccgim Hnişe? Şaşkına dönecek de geri mi kalacagım? Kulağımda çınlıyan çan sesleri... Cokeyim Armağanlar sunarak sevmek istiyor beni. Alı, o çılgın at sürüsüyle ko^malıydım bcn. Ne gem takılmalıydı, ne eyer vurmalıydı! Ne oldu bana böyle, ben neler istiyorum? Düşmanın ekmeğine yağ sürüyorum sanki. Nedcn aşamıyorum içimdeki engeli. Bu yarışı kazanmak olanağı hiç mi yok? Cokeyimi sırtımdan atmam mı gerekecek? At sürüsiinde gibi riizgâra karışmam mir1 Sırtımda ıslak eyer, ağzımda gem olsa da Cokeyimi atsam da koşsam ne kaybederim? Çiyler, taşlar, göletler çok gerilerdc kaldı. Şahlandım, engelleri aşarak öne gcçtim Zafer kazanmak için mücadele ederkcn Sırtımızda binici taşımak gerekir mi? Şiir Atlası 'Bu son yolculuğumda yol biraz uzun sürsün' Vladimir Visotsky 1938de Moskova'da doğdu, 1980'de geçirdiği bir kalp krizi sonucu gene Moskova'da öldü. Visotsky bir tiyatro oyuncusu, şiirlerini besteleyip gitar eşliğinde söyleyen bir ozandı. 1960'tan bu yana bestelediği şiirlerin sayısı600ü geçer. Hamlet, Don Juan gibi rollerde iz bırakan bir aktörozan, Sovyetler döneminde, hapishanelerdeki sefilliği, hükümetin tutarsızlıklarını eleştirdiği için devlet televizyonunda, sinemada çalışma olanağı bulamadı. işçi çevrelerinde, üniversite gençliği arasında, gece kulüplerinde yaygın bir ünü vardı. Rus insanının iç gerçeklerini anlatan bu ozan 42 yaşında öldüğü zaman, eleştirdiği Sovyet Hükümeti, onun için bir anıt dikti. KÜHEYLAN Uçurumun ağzından uçurum kıyısınca Kamçıladığım bu at dört nala koştıınıyor Hava dar geldi bana goğsüme sığmaz oldu Yudum yudum içime çekiyorum riizgârı Sanki kellc koltukta gidiyorum, coşkuyla Sanki gözlerim açık ölümcül bir yoldayım Biraz yavaşlasa ya Dirense ya kamçıma Keyifle yaşıyayım Şarkımı bitireyim Uçurumun ağzında durabilseydı biraz üoya doya su vcmıek istcrdim küheylana Şafakta, kar üstünde, dört nala bir kızakta Fırtınaya kapılmış, gidiyorum ölüme C U M H U R İ Y E T K İ T A P BEYAZ KARANLIK Ayazdan, tırtınadan güneye kaçtığımız O kışlann üstünden yıllar, yüzytllar geçti. Peki neden kuzeye doğru uçuyor kuşlar? Kuşlann da güneye ııçması gerekmez mı.1 Ne yüceliğe ermek, ne ün gcrck onlara Bıız tutmuş kanatlarla uçarlar gökyüzünde. Cesıır olduklaıını göstermek hünerleri Cesaret! Ermek için o kus ınutluluğıına. Neden biz de uymadık kuşlara? Bırakmadık Kopüklü dalgalara kendimizi coşkuyla.' Neden parıltısını görmedik yaşamanın? Zora katlanmayınca görünmez o parıltı. Acclem ne, yavaşça götür beni küheylan Bu son yolculuğumda yol biraz uzun sürsün Yavaş ol küheylanım Kamçıyı dııymazdan gel Keyifle yaşıyayım Şarkımı bitireyim Uçurumun ağzında durabilseydı biraz Doya doya su vennek istcrdim küheylana Tanrı'yla buluşurken O'nu bcklctınck olmaz Şarkısı kin tutmasın ölüm mclcklcrinin Ey küçük çanı ağlama yolumun üzerınde Yavaş götürsün diyc atıma kızmıyorum Uçar gibi gidiyor Sözümü dinlemiyor Deli bir küheylan bu Şarkım yarıda kaldı Oysa o uçurumda biraz soluk almalı Kana kana su içip durmalıydı küheylan. Ölü denizlerdeki maıtıların çığlığı... Yemsiz, boş ellerimiz uzanıyor onlara. Şessizliğin ruhunu uyaran martıları Ödüllendirmek için beslemck gerekmez mi? Renkli düşlerimizı kaılar kapladı bızim, Kar karanlığı çöktü bütün düşlerimize. Göziimüzü kör eden beyaz bir karanlık bu! Kara toprak açacak gözlerimizi bizim. Sessizlik sıkmasa da boğazımı, ses etsem Yerlerde erimekten bir kurtarsam gölgemi. Kutup beyazlığının o sonrasız gündüzü Ödül mü sayılacak gecelerimiz için? Kuzeyde, o sınırsız ülkede özgürlük var. Umut yüklü, kar gibi temiz hayat var orda. Kargalar gagalayıp oymaz gözlerimizi Çünkü kara kargaya yer yok o temızlikte. Olüme inanmamak, o kötü kehanete Aldırmayıp da, sonsuz karlara uzanmamak! Peki ama, nerdesin, nerdesin ey sevgili? Yalnızlıktan çıkmanın ödülü olmalısın! SAYFA 25 S A YI 7 95