Katalog

"it YUNUS NADİ ODULLERİ 2001 Fotoğraf Ödülü Yavuz Sevimlı nin 0 bir Istanbul Iotoörafcısı SEÇİL TÜRESAY avuz Sevimlı. 25 yaşında, oğrenci. Lise yıllarının sonunda, özel günlerde aile fotoğrafları çekerek edindiği hobisi mesleğe, yaşam biçımine dönüştü. Marmara Unıversıtesi Gıızel Sanatlar Fakultesi Fotoğraf Bölümii'nde öğrendiklerini "hayat dersinde" öğrendikleriyle birleştirdiği anlardan birinde çektiği fotoğraf, ona Yunus Nadi Ödüllen'nde birincilik getirdi. Bıı yıl gonderdiği "tek kare" ile fotoğraf dalında birinci olan Sevimlı için ilk sırada insan fotoğrafı geliyor. 2000 Ağustosu'nun bulutlu, sıcak, bunaltıcı bir gününde art arda çektiği birkaç kare fotoğrafın ilkiyle "çok prestıjli bir yarışma" diye nitelediği Yunus Nadi Ödıilleri'nde başarıya ulaşan Sevimli'nın fotoğraflarında doğduğu, büyuduğü kent var. Ve, hayat okıdunun ilk derslerinden olan "çelişkiler". Istanbul gibi varsılla yoksulun iç içe yaşadığı bir metropolde sosyoekonomik ve kültürel farklılıkların neden olduğu çelişkiler. Tıpkı ödül getiren fotoğrafında olduğu gim: Kentin simgelerinden Galata Kulesi ile bü yük şirketlerin merkezi olarak, milyonlarca dolar harcanıp yapılan gökdelenlerin gölgesinde, Haliç luyısında oynayan, kendi halinde yoksul çocuklar... Fotoğrafına konu olan çocuklann da o gün kendisı gibi sıkıntılı, umutsuz olduğunu hisseden fotoğraf bölümü dördüncü sınıfı öğrencisi Sevimli, "Bir yarışmada ödül almak iyi fotoğrafçılığın tescili değildir" diyecek kadar alçak gönüllü. Yarrşmadan kazandığı para ödülünü yeni bir makineye yatıracak kadar da fotoğraf scvdalısı. Yanşmayı kazandığını öğrendikten sonra kendisıne yönelttiğimiz sorulara ise şu yanıtları veriyor: Okul, fotoğrafçılığınıza ne kattı? Bencc okul, dencme yanılmayla uzun zamanda öğrenebileceğiniz şeyleri daha kısa bir zaman diliminde öğremenızi sağlıyor. Dorduncü sın:föğrencısı olarak eğıtım maratonunuzu lamamlamanıza az zaman var Ya sonrası? Benim fotoğraf konusunda en çok yapmak istediğim şey belgesel fotoğrafçılığı. Ancak, bu bireysef yapılacak bir iş. Türkiye'de yeten kadar ajans yok. Fotoğrafçıların bir araya gelmesi de pek koıay bir şey değil. Ben de en azından şımdılik tek başima aklımda olan proje leri uygulamak isterim bu alanda. Yaktn gelecekte uygulayabtlcce&ınız \omut bir proje var mı aklınızda 1 En ÇOK yapmak istediğim şey Istanbul'daki zıtlıkları, çelişkileri fotoğraflamak. Birçok fotoğrafında pırıltılı görünen bu kentte kültürel ve sosyoekonomik farklılıklardan kaynaklanan o kadar çok çelişki yan yana ki. Bir de insan tanışık olduğu mekânlarda ve kendi hayat deneyımiyle bağdaşan şeyleri içeren konulann fotoğrafinı daha ıyi çekiyor bence. Tanımadığım, bilmediğim New York'ta iyi bir fotoğraf çekmem zor diye düşünüyorıım. Kn azından bir sure mekâna aliîjmam gerekiı herhalde. Bu nedenle Istanbul, bu nedenle îstanbul'ıın ınsanları ve çelişkileri. Bu kentte eminim milyonlarca fotoğraf karesı var bu çelişkileri içinde barındıran. Etiler farklı, Topkapı tarklı, Taksinı farklı. Baııa ödiıl getiren ve en çok sevdığim fo Y "Yarışmaların insanı motive ettiğine inanıyorum. Para ödülü olan yarışmalar var olmaya, ekipman sağlamaya araç oluyor. Ancak, oir yarışmada ödül kazanmak iyi Fotoğrafçılığın tescili olamaz. Bu karar için tek kare fotoğraf öfçüt alınamaz." toğrafımda olduğu gibi. Ya da henüz çekilrnemiş onlarca başka kare gibi.. Etiler'de bir köylü kadını, metroda sırtında yukıi olan bir hamal ve nıceleri. Bu projeye hemen başlamak istiyorum. Çektiğim fotoğraflann da sergilenmesini ve belki şu anda ütopik gibi geliyor ama albüm naline getirilnıesini çok ıs terim. Tabii, maddi anlamda kârlı olan stüdyo fotoğrafçılığı. Kısacası, keyif derseniz belgesel fotoğrafçılığı, para kazanmak derseniz studyo fotoğrafçılığı de rim. Haberfotoğrafı çekmeyihiçdüşünmedıniz mP Düşündüm, çok da keyifli bir iş bence. Ancak, gördüğüm kadanyla foto muhabirleri değil hak ettikleri parayı kazanmak, hayatlarını idame ettirecek parayı zor kazanıyorlar. Üstelik çok da efor sarf edilen bir iş. Bu nedenlerden dolayı profesyonel anlamda yapmak istemem bu mesleği. İnsan fotoğrafı çekmeyi sevıyorsunuz, tantdığtnız ınsanlartn fotoğraflarmt çekmeyi de sevt'yor musunuz? Fotoğrafa amatörce ilgi duymaya başladığım yıllarda aile içinde yapılan etkınliklerin fotoğraflannı çekiyordum. Ancak, şimdi aile fotoğrafı niç çekmiyorum diyebilirim. Tanımadığım, bilmedi ğim insanların fotoğrafını çekmeyi tercih ediyorum. Fotoğraf teknolo/isı çok gelişti. Dij'ital teknolojıyle aranız nauP Profesyonel anlamda dijital teknolojiyi kullanabilirim. Ancak, belgeselciliğin ruhu buna uygun değil. Ben genelde siyahbeyaz çekiyorum, siyahbeyazdan keyif alıyorum. Sıze gore fotoğrafta hangisi daha onemlıdtr; tekntk mt, tema mı ? Bir fotoğrafı iyi teknik de güzel konu da iyi fotoğraf yapabilir. Tabıi fotoğrafa göre de değişir bu. Bazı fotoğraflarda daha çok duygu aranır, bazısında ise üstün teknik. Örneğin Robert Cappa'nın Normandiya çıkarması sırasında, savaş ortamında çektiği fotoğrafta teknik aramak yersiz olur, cünkü ora da duygu, konu önemlidir. Ayrım yapmak zor. Stzın en beğendtğtntz ya da etkmnde kaldığınız fotoğrafçtlar kımler? Türkiye'de Hindistan sergısinden çok etkilendiğim Emine Ceylan. Dünyada ise önceki yıl Darphane'de açılan sereisinde çalıştığım Fransız fotoğrafçı Henry Cartier Bresson, Ingiliz Eııgene Smith, Brezilyah Sebastiao Salgado ve Yunanlı Nikos Economopoulos. Yarışmaya hangı nedenle katıldtmz? Yarışmalar bence iyi birer araç. Fotoğraf çok pahalı bir iş ve teknik ekipman için para şart. Para ödülü olan yarışmalar da bu anlamda var olmaya, ekipman sağlamaya araç oluyor. Yunus Nadi Odülleri'ne katılmamın para ödulünün dışında ayn bir önemi daha var. Çok prestijli bir yanşma ve Cumhunyet gazetesınin bana fotoğraf konusunda soylemek istediklerimi söyleme fırsatı vereceğini biliyordum. Bu da katılmamın bir nedeni. Ben yarışmaların insanı motive ettiğine inanan bir insanım. Bun Yavuz Sevimli dan sonra da beğendiğim fotoğrafları yarışmalara gönderirim. Ancak bir şey daha söylemeliyim. Bir yanşmada ödül kazanmak iyi fotoğrafçılığın tescili ola maz. Bu karar için tek kare fotoğraf ölçüt alınamaz. Fotoğrafçtltk Türkiye'de ne durumda sızce? Fotoğraf son yıllarda gençler arasında çok popüler oldu. Eskiden otobüse binıldiğinue ya da üniversite önünden geçildiğinde birçok gencin elinde gitar vardı. $imdi gitann yerini fotoğraf makinesi âldı. Ya da hem gitar hem fotoğraf makinesi var. Bu beni çok sevindirı yor. Çok sayıda kurs açıldı. Ancak, fotoğraf eğitimi yeterli değil. Kaliteli eğitim veren kurumlar çoğalmalı. Gençıere fırsat verilmeli. Eğitim desteği sağlandığı ve gençlerin önü açıldığı takdirde gelecek fotoğraf alanında umut vaat edecektir. Son olarak, bir ışın ıyi olduğunu belırtmek için kullanılan övgü sözü "elıne sağlıktır , sızce ıyi bir fotoğraf tçın fotoğraf çtya söylenecek övgü sözü nedır? Bence en uygunu "gözüne ve aklına sağlık" denilmesi. • CUMHURİYET KİTAP SAYI 593 SAYFA 7