Katalog

Bu döktüğün kanınıdır akar vadiyi yol etmiş. Bu ruhum benim parçalanmış bir bulutun lapaları halinde yanık gökyüzünde paslı haçında çan kulesinin: Zaman: Aksak ikonacı, bari sen tasvirini çehremin boyayıver çağın küçük skatlar ikonalığı için: Yalnızım ben, son sözü gibi körlü^e giden bir kimsenin!" Vladimir Vladimiroviç Mayakovski/ Şiirler/ Çeviren: Azer Yaran Yorgunluktan Dünya! Cîel sağaltayım senin kelbaşını benim yabancı yaldızların benekleri ıçre dıı daklarımın limeleriyle Kalay gözlerimin yangınları üzerinde saçları mın dumanıyla gel bürüyeyim ben sarkık gögüslerinı bataklık ların. .Sen: Biz ikiliyiz, aralanmışı/, kovalanmışız alageyikler gibi, ş ş gy g , hl l fd j e s i şahlanmış ölum tarafından eger vu rıılmuş atların. P^vin agımından duman uzun ayalarıyla ula^ıyor bize, tortusuyla hiddetlendirip gözlerini saganaklaı içinde çürüyen atcşlerin. Kızkaıdcşim benim! Gider çagların darülacezelerinde olabilir ki benim lîir annem ortaya çıkar; vurmuştum ona ben şarkılarla kanlanmış boynuzlanmı. Vraklayarak sıçrıyor tarla üzerinde bir ark, toy hatiye, bizı baglamak üzere urganlarıyla çamurlu yolların. Dinleyin! Dinhleyin! Madem yıldızları yakıyorlar Üyleyse • bu birisine gerekli mii' Öyleyse biri diliyor mu, yıltlızlar olsunr' Öyleyse biri inci mi addediyor bu tükürüklcri? Ve, yırtma paralana tipisinde günortası tozunun, sokuluyor Tanrıya, gecikmiij olmaktan korka korka, ağlıyor öpüyor onun damarlı elini, yalvarıyor bir yıldız olsun diye mutlaka: yemin ediyorkaldıramayaca^ına bu yıl(lızsızlık işkencesinı: Ve sonra yürüyor tasalı, ama görünüşte sakin. Diyor ki birine: "E iyisin değil mi şimdi? Korkmuyorsun? Ha?!" Dinleyin! madem yıldızları yakıyorlarÖyleyse bu birisine gerekli mi? Öyleyse zorunlu mu bu, hcr aKşam yanması böyle damlar üzerinde bir yıldızın olsun?!> Gidiyorum Tek Başıma Ağlamaya Benim delik deşik ruhumun kaldırımında delilerin adımları çetinsözlerin örüyor tabanlarını. Burada kentler asılmış ve bulut ilmcğinde dommuş kulelerin eğri boyunlarıgidiyomm tek baijima ağlamaya, bir kavşağın çarmıhına gerilmişler kollukçular. CUMHURİYET KİTAP SAYI 436 "Benim bir annem var peygambep çiçeği desenlerde" Ünlü devrim şairi Mayakovski 1893'tc Gürcistan'ın Ragdadi kentinde doğdu. Aynı yerde başladığı lise öğrcnimini 1906'dan sonra ailesinin yerlcştiği Moskova'da sürdürdü. On beş yaşında Bolşevik Sosyal Demokrat Işçi Partisi'ne katıldı. Yasadışı etkinliklcri yüzünden üç kez tutuklandı. 1911'de Moskova Resim, Heykcl vc Mimarlık Okulu'na girdi. Yoğun olarak rcsimle uğraştı. îlk şiirlcri 1912'de yayımlandı. Fütüristlerin ortak bildirilcrini imzaladı. Daha ilk şiirlerinde toplumsal protesto cğilimi ağır basar. Ekim Devrimi'nden sonra aydınları devrimi desteklemeye çağıran Mayakovski şair, oyun yazarı ve ressam olarak devrim heyecanını yaygınlaştırmaya çalıştı. Sovyet yönctiminin ilk yıllarında yazdığı yapıtlan devrimci bir sanat anlayışının özelliklerini taşır. 192229 yıllan arasında Batı Avrupa ülkelerinde vc Amerika'da yaptığı gezilcr bu döncm siirlerinde onun için zcngin bir esin kaynağı oldu. Kişisel duygu bağlarındaki mutsuzluklar, uğradığı olumsuz eleştiriler, ilk beş yıllık planın başarısızlığı gibi çeşitli ncdenler yüzünden karamsarlığa kapılarak 193ü'da intihar etti. Bu şiirler Azer Yaran'ın 'Dinleyin' başlığı altında bir araya getirip çevirdiği ve yakında îyişeyler Yayınları arasında çıkacak olan kitabınaan alınmıştır. Karıma Dair Birkaç Söz Meçhul denulerin cngin plajı boyıınca gidiyor aykarım bcnim. Benim kumral saçlı aşkım. Yaylı arabasının ardında çıgiıklarla uzanıyor alaca kalabalıgı yıldız kümclerinin. Taçlanıyor otomobil garajıyla, öpüşüyor gazete bülderiyle, giysi peşinin samanyoluysa bir maiyet bcyzadesi gibi süslenmiş yıldızlı kıvılcımlarla. Ya bcn? Ta^ımaktaydı iştc, bu yanmışa, kaijlann saka smgı kuyulanrı gozlerınden soğuk kovaları Gölsel ıpekler icinde sen miydin salını dııran, kalçaların mı kenribar bir kenıan gibi çınıldayan? Te^ne çatıların diyarlarına diışürmezsin dallarının ışıltılarını. Bulvaılar içrc batıyorum, kumların yitip kedcrinde: bu da ıste senin kızındır sarkım bcnim rile çoraplarıyla kafclcrin onlcrindc: Anncmc Dair Birkaç Söz Benim bir annem var pcygamber çiçeği desenlerde. Kendimse gezivorum alaca tavuslar içer, ölçe biçe adımlayıp, cziyorum perçcmli papatyaları. I'aslı obualarını çalnıaya başlıyor akşam, küçük cama yaklaşıyorum, yeniden gireccgimden emin evin damına dc^in incn bulutu. Sayn anneminse çevresinde insanlann ko^uyor hı^ırtıları karyoladan boş köşeye kadar. Annem biliyorbir çılgınca düşünce yığınıdır bu SAYFA 18 Şustov'un labrikasının çatıları ardından aşıp gelen. (*) Ve benim bir fötr şapkayla taçlannıış alnırnı sönmekteki çerçeve kana buladığı zaman, diyeceğim, bas sesimle yarıp rüzgârın u^ultusunu: "Anne. F.ğer ben senin bir bulut dansınm okçcleriyle çarpılmış ıstırabının çiçek vazolarına acıyacak ulsam,Avantso vitrinlerinde bir tabelayla kırılmış (**) altın elleri kim ok^ayatak?.." (*) îjustov N.L. Dönemin bir şarap fabrikası sahibi. (**) Vaantso Moskova'da sanatsal ürünler magazası. Kendime Dair Birkaç Söz Severim seyretmeyi ölürken çocuklar. siz bir giimüîj tlalgasının sisli kabarı^ını hiç seçtiniz mi hortuıiKuğunuzla ötelerinde kederin? Oysa benokuma salonunda caddelerinnice devrettim bir tabııt cıldinın sayfalarını. Yarıgece sırılsıklam parmaklarıyla yokluyordu beni ve ezgin tarabayı, ve kubbenin dazlağında saganajiın damlalarıyla zıplıyordu delirmiş katedral. Görüyorum, tasvirinden dışarı koşuyordu Isa, urbasının savrulan kenannı ağlaya a|*Iaya onüyordu çamıır. Haykmyorum kerpite, kudurmuş sözlerin saplıyorum hançerıni yumuşak etine şişkin gÖKyüzünün: "Güneş: Babacagım benim! Bari sen merhamete gel ve eza verme!