Katalog

Başbakan “bey” diye anılmaktan hoşlanmıyor olabilir! Çünkü bey’likler kalkmıştı yasayla... Bey, beyefendi, paşa gibi sözcükler Cumhuriyet yasalarınca yasaklanmıştı. Bey yerine bay deniliyordu. En iyisi Bay Tayyip demek mi? Ya da Bay Recep? Nurullah Ataç, kimi yazılarında, “bay”lerdı eleştirdiği kişiyi... Bay Adnan Benk, Bay Attilâ İlhan, Bay Mehmet Kaplan... Hiç de bir alay konusu değildi Bay’lanmak, beylenmeyi beğenmiyorsanız baylanırsınız! Recep Bey’i de bundan böyle Bay Recep diye ansak daha hoş kaçmaz mı? Nasıl anılmak isteriz? Hele önemli bir yere çıkmışsak? 27 Mayıs’tan sonra oluşan Danışma Meclisi’nin Başkanı Kazım Paşa “Sayın”ı bulmuştu. Sayın aşağı, sayın yukarı... Bülent Ecevit de Sayın’a önemli katkıda bulundu. Sayın’sız kimseye seslenmez, kimsenin adını sayınsız anmazdı. Ne oldu bu “sayın”a? Çok zamandır sayınsız suyumsuz konuşmaya başladık! Özellikle politikacılarımız unuttu gibi! Neyse ki Meclis başkan vekilleri iki bayan, milletvekillerine hep “sayın”la sesleniyorlar. Böylece insanlar arasında konuşma, anlaşma belli bir düzey kazanıyor... Ben de geçenlerde “Kemal Bey’e Başarılar” diye yazdım. Bay demeliydim. Unutmuşum!.. Yaş sona doğru yaklaştıkça, kişide değişmeler oluyor. Beylenmek mi iyi? Baylanmak mı? Sayın’lanmak mı? Nurullah Ataç yabancı yazarları bey, bay, sayın falan diye anmazdı. Mösyö derdi. Görgüsüzün biri Monsieur Andre Gide’i Mösyö’süz andı mı, kızardı. “Babanın oğlu mu koskoca Gide, niye Monsieur’süz anıyorsun” derdi. Ne var ki Paşalık adı bir türlü sözlüklerden, daha doğrusu yaşamdan kalkmadı. Hâlâ İsmet Paşa diyoruz. Silivri’de kapatılan generalleri de Paşa’lar diye anıyoruz. Bir tek yasa maddesiyle sözcükler yok olmuyor, istediğin kadar yasakla!.. Bey de var, bay da, sayın da, paşa da, beyefendi de!.. Adnan Menderes’e beyefendi sözü yakışırdı. İsmet İnönü’ye Paşa sözü... Kemal Kılıçdaroğlu’na hangisi yakışıyor? Başbakan Recep’e hangisi? Bunu da halkımız seçsin. Beylenmekle, baylanmakla bir şey değişmiyor. İnsan ne büyüyor, ne küçülüyor! Bir de “efendi” olmak var, ama ona pek rastlamıyoruz!.. CMYB C M Y B SAYFA CUMHURİYET 11 TEMMUZ 2010 PAZAR 2 OLAYLAR VE GÖRÜŞLER PENCERE Mazlumu Mazluma Kırdırmak... Eskiden Türkiye’ye komünizm gelecek diye tir tir titrerdik... Büyüklerimizden birinin bu korkuyu dile getiren ünlü sözü unutulmadı... Hazret ne demişti: “- Bu kış Türkiye’ye komünizm gelebilir.” Mevsimlerle komünizmin ilişkisini keşfetmek çok zor da olsa, bu uyarıya inanıp gece uykusu kaçanlar da az değildi... “Komünizm fobisi” nedeniyle aydınların, sanatçıların, fikir adamlarının, yazarların peşine düştük; “komünizmin panzehiri dindir” diye Türkiye’yi irtica karanlığına gömmeyi göze aldık; Amerika bu korkudan yararlanıp bizi parmağında oynattı. “Yeşil Kuşak” kuramıyla tüm Müslüman ülkelerde irticaya yatırım yapan ABD şimdi ektiğini biçiyor; ünlü özdeyiş ne söyler: Rüzgâr eken fırtına biçer! “Komünizm fobisi” artık yok.. Bu kez ne var?.. “Kürt fobisi!..” Dikkat edin ‘Kürt’ dedim, ‘Kürtçülük’ demedim; ‘Türkçülük’ gibi elbette “Kürtçülük” de vardır; ırkçılık içeriği taşır, sakıncalıdır, uzak durmalı!.. Ancak Kürtçe türkü söyleyenin musikisini dinlemek yerine notasında bölücülük arayıp adliyeyi harekete geçirmeye çalışmak yalnız hastalık değildir; Türkiye’ye kötülüktür; Anadolu’da yaşayan insanların arasına nifak sokmaktır; düşmanlık tohumları ekmektir... Sağlıklı, dengeli, aydın, aydınlık düşünmekten yoksun kalmaktır... Ne var ki yalnız Kürt fobisinden kurtulup sağlıklı düşünmek işi çözmüyor. Emperyalizm bugün Ortadoğu’ya ‘kâbus’ gibi çökmüştür; çağdışı bir imparatorluk kurmak hayaliyle kimi ülkeleri işgal etmiştir. Karabasanın adı sanı üç harf: ABD... Bush yönetiminin, amaca ulaşmak için, her şeyi ve herkesi kullanmak hırsıyla gözlerini kan bürümüştür; insanlık tarihinin bugüne değin yaşamadığı bir küresel süreç içindeyiz; Hitler’in karşısında dün bir güç vardı; Amerika’nın karşısında bugün yalınayak Müslüman halklarından gayrı kuvvet görünmüyor... ABD imparatorluk hırsıyla Kürtlere de el atmıştır; bu mazlumları emperyalist amaçları için kullanmayı bir “strateji” sayıyor. PKK Marksist-Leninist değil miydi?.. ABD emperyalizminin korumasındadır. Dün Müslümanları irtica yolunda körükleyip “Allahsız komünizm”e karşı kışkırtan Amerika, bugün Kürtleri milliyetçilik kışkırtmasıyla öteki mazlumlara karşı kullanmak istiyor. Anadolu halkı güvenli, kavgasız, kansız, barış içinde bir hayat yaşamak istiyorsa, emperyalizme karşı insanlık bilincinin pusulasını benimsemeli... Devletin pusulası da bu olmalı... Ortadoğu kan revan içindeyken sazla, sözle, sanatla uğraşmak aymazlığı ancak bir ‘fobi’den kaynaklanır. Fobi hastalık düzeyinde korku ya da ürkü demektir; oysa Anadolu’da yaşayan insanlar birbirlerinden korkmuyorlar, birbirlerini seviyorlar; evde, işte, uğraşta el ele gönül gönüle yaşıyorlar... Korkacağımız bir düşman varsa bizi birbirimize kırdırmak için tasarımlar yapan emperyalizmdir. Şimdiki adı ‘imparatorluk’.. Yani ABD!.. (26 Eylül 2003 tarihli yazısı) EVET / HAYIR OKTAY AKBAL Beylenmek mi, Baylanmak mı? Çelik Gülersoy Atatürk’ü Anlatõyor Y aşamõnõ İstanbul’a ve Cumhuriyetin kaza- nõmlarõna adayan, bil- ge insan Çelik Gülersoy’un “Atatürk Atatürk” başlõklõ kitabõnõ bugünlerde yeniden okumaya başladõm. Aydõn- lanma devriminin unutturul- duğu, Mustafa Kemal’e yö- nelik acõmasõz saldõrõlarõn her geçen gün yoğunlaştõğõ bu duyarlõ dönemde, başta genç- lerimiz olmak üzere, vatan sevgisiyle yoğrulmuş gerçek yurtseverlerin okumasõ gere- ken bir yapõttõr “Atatürk Ata- türk”. 6 Temmuz 2003 günü yi- tirdiğimiz Kalpaksõz Kuvva- cõ Çelik Gülersoy -ölümünün yedinci yõldönümünde değer- li bilgeyi saygõyla anõyorum- “Büyük Kurtarıcı”nõn izin- de yürüyen, Cumhuriyeti sa- hiplenmiş İstiklal Savaşõ kah- ramanlarõnõ, “Kuvayı Milli- yeci”leri bakõnõz nasõl anlatõ- yor: “Vatanlarını savunmak için savaştılar. Bu uğurda sırtlarındaki tek elbiseyi, yıllarca giydiler. Cepleri pa- ra görmedi, pabuçlarındaki deliği, içine mukavva kese- rek örtmeye çalıştılar.” Daver DARENDE Emekli Diplomat-Yazar Arkası 8. Sayfada