Catalog

l/AT CAPAIM Coral Bracho/ Şiirler/ Çeviren: Cevat Çapan Suyun Otesinde Suyun otesinde odalar ve salonlar, çizgileri yaldızdan bahçeler, uçsuz bucaksız görkem var. Iniyorlar, kat kat perdeler, kalın yelkenler ve aydınhk gibi açıhyorlar. Suyun otesinde * "Çocuklap koşuşup bağrışıyorlar, sonsuz, susturulmuş, çılgın bir sepyanın kısa aralıklapı nibi. II Carol Bracho 1951'de Mexiço City'de doğmuş. 1981 'de Elser que va amorir kitabıyla Meksika Ulusal Şiir Ödülü'nü almış. Öbür şiir kitaplan arasında Baj'o el destello liquido (1988), Tierra de entrana ardiente (1992, ressam Irma Palacios'un desenleriyle) ve La voluntad del ambar'ı (1988) sayabiliriz. geçmiş uzanıyor nemlenmiş, ince çatlaklardan, biidik taşlardan sular sızmaya başlamış bile. Orada, ışığa dokunabilir, elinde tutabilirsin onu, bir balık gibi bitkin çırpımrken. Giysilerin arasından fırlıyor, gizleniyor: panltılarla, sıçramalarla dokuyup ortaya çıkanyor karanlık resmini. Ve gömülüyor yüreği çarpan geceye. Uzayın iplikleri onun yaldızlı izleri. Durup durup her keresinde hikâyeyi değiştirerek anlatan zamanın haladan. Bir soluk alıp verme. Bir kıvılcım onun bsa ömürlü dokusu. Suyun otesinde, Sessizce aydınlanıyor hikâye: çarpık çizgiler, izlenimler, bulunan ipuçları üstüne durup düşünmeler. Akıl kanştıran kanıdar. Sıcak, gürültülü kemerler. Rüzgâr. Birden, donmuş bir devinimde, gizlenen hayadar, bir dürtüyle, eşikte. Dokusunda buluştuklan bir çiçek gibi kırılgan. Aslanağzı. Bir taçyaprağı gibi yumuşak ve ince. Bir damlayla eriyen ve dağılan: Sevecenlik, haz, acının özü. Suya dokunuş gibi, o sessizlikte, açan badem ağacı. Her bahar onun sevinçle çiçek açması, o derin, şaşırtıcı tazelik. Aynı parıltılar, aynı izler dönüp gizlenir camın altında. Onu ürperten aynı akıntılar. Taraçalarda uçuşan sesler, kapı aralatında gülüşmelerle uyanan. Işığın çoğalan, istekle baş döndüren anıları. Boşluğun yansımaları. Gölgeleri kaynaklar. durmadan değişen, ölümsüz, bereketli bir kentin bahçelerinde güneş ve sesler. Derin ve kristal bir kentin. Yüreği, sürekli akışı onun aynalan, taşan zamanıdır. Yollan yankılan ve büyüleri. , Hayatla ölüm arasında sessizlik damlar kıyılan boyunca. Adımlan suya tırmanır, geçtikleri dar dehlizleri aydınlatırlar. Bir dizinin kurmacası, bir yörüngenin eğrisidir onlar. Birbirlerinin içini görür, birbirlerinde yansırlar; aynı namurdandırlar, atadan kalma akısta aynı an; hâlâ büyüyen, hâlâ taze aynı yansıma suyun otesinde. ' Uzak Köyler Kavruk çizgileri, geçideri hüzünlü ve tekdüze Dİr ilahi; çocuklar koşuşup bağrışıyorlar, sonsuz, susturulmuş, çılgın bir sepyanın kısa aralıkları gibi. Güneşin ışığını yumuşatan köyler de var: onların yaldızlı alacakaranük aynalannda sular açıiıp aydınlatıyor kokuları ve törensi okşayışları; • SAYFA 18 CUMHURİYET KİTAP SAYI 535