Katalog

Cumhuriyet Strateji 22 Eylül 2008/221 ST R A T E J İ c 17 nedenleri vardır dağa çıkışın; yarı cahil yetişen bir gençlik topluma uyum sağlayamadığı için, özgüveni olmayan bir gençlik kimlik bulabilmek için, cahil olan gençlik örgütün siyasi propagandalarına kandığı için dağa çıkar. Bir de önlenemeyen kaçırılma olayları vardır; örgüt tarafından yaşları 8 ila 12 arasında değişen binlerce çocuk kaçırılmıştır ve iradesi dışında terörist yapılmıştır. DGM kayıtlarına göre 8499 arası PKK terör örgütü tarafından kaçırılan çocuk sayısı 3.165’tir. Aslında yetkili makamların üzerinde durup çare bulması gereken bu dramatik olaylar, oğlu örgüt tarafından kaçırılmış Süleyman Soğan isimli bir vatandaşımız tarafından, 10 Eylül 2008 tarihinde BM organizesinde düzenlenen “Terör Mağdurları Sempozyumu”nda dile getirilmiştir. Toplantıda konuşan Süleyman Soğan, “çocuğumu kaçıran PKK’lılar oğlumun artık örgütün malı olduğunu’ söylediler” diyerek uluslararası kuruluşlara PKK’nın çocuk kaçırma eylemlerine yönelik “acil yardım” çağrısında bulunmuştur. Süleyman Soğan toplantıda yaptığı konuşmada terör örgütünün adam kaçırma, haraç toplama, insan ticareti, uyuşturucu kaçakçılığı, kara para aklama, silah ticareti, sahtecilik gibi organize suç eylemleriyle ayakta kalmaya çalıştığını anlatmış ve Avrupa ülkeleri başta olmak üzere, Türkiye, İran, Irak ve Suriye’den yüzlerce çocuğun PKK tarafından kaçırıldığını açıkça ifade etmiştir. Sonuçta bu trajik tabloya bir bütünlük içerisinde bakıldığında dağa çıkışın tek ortak nedeni görülür; çaresizlik, umutsuzluktan doğan bir çaresizlik. İşte bu çağ dışı yapı ile işbirliği yapan siyaset ile bu yapının olumsuzluklarını gerek şahsi gerekse başka ülkelerin çıkarları için kullanan örgütün sözde lider kadrosu bunalımdaki gençliğe dağa çıkış için tüm kapıları aralar. Dolayısıyla gerçekle yüzleşmek isteyen bir Türkiye terörün nedeni olarak, bir yanda oy alıp iktidar olmak isteyen beceriksiz bir siyaseti, öte yanda insanların çaresizliğini ölüme dönüştüren hainliği yüreğine vurmuş bir avuç sözde lider kadroyu karşısında bulur. HEDEF SÖZDE LİDERLER Dağa çıkmak bireysel ya da toplumsal sorunları çözmek için çare değildir, olamaz, anlatmak gerekiyor bunu. Dağdan iniş ise kolay, her zaman çare bulunabilir ama asıl sorun; dağdan indirmek değil dağa çıkışı durdurabilmek için çözüm üretmektir, zor olanı da budur. Bu çıkış durdurulmadan ya da çıkışa giden yollar kapatılmadan dağdan inişi sağlamak çözüm değil, yeni sorunların başlangıcı olacaktır. Türkiye öyle bir açmaza girecektir ki toplumun huzur ve güvenliği eşi görülmedik bir biçimde riske atılmış olacaktır; bir yanda dağa çıkanlar ve dağdan inenler, diğer yanda dağda kalanlar. İnenler; hasta ruhlu, işsiz, mesleksiz ve yoksul oldukları için toplum düzenini bozacak, çıkanlar ise yeni çatışmaların habercisi olacaktır. Dağda kalan eskiler ise, bir yanda yeni gelenleri ölüme hazırlayacak, diğer yanda dağa çıkışı teşvik edecektir. Kısa vadeli bir çözüm ufukta görülmemektedir. Bununla birlikte, bir yanda ulusal bir siyaset ortaya çıkıp yüzyıllardır çözüm bekleyen temel sorunları aşmak için bir stratejik plan ortaya koyabilirse ve diğer yanda, dağdaki robotları idare eden örgütün sözde lider kadrosu çok kısa bir süre içerisinde etkisiz hale getirilip hak ettikleri cezalara çarptırılırsa eğer, Türkiye yeni bir ufka pencere açabilecektir. Dağa çıkmak bireysel ya da toplumsal sorunları çözmek için çare olarak değerlendirilmiyor. Bu nedenle, dağdan inişi sağlamak daha kolay ve çözüm bulunabilir olarak öngörülüyor ancak, bu doğru değil. yazdırılır ve ezberletilir. Bu eğitim sonucu dağa çıkanın belki de ömründe hiç tanışmadığı felsefi kavramlar sürekli beynini kurcalar, hafızasını zayıflatır, düşünme ve muhakeme yeteneğini ortadan kaldırır. Bu şekliyle kuramsal bir robot haline dönüşen dağdakiler öz duygularını kaybeder ve insanlık değerlerini yitirir. Bu değerlerin yerini terör kavramları almış ve öz düşünce yaratmak yeteneği artık yok olmuştur. Düşünce fonksiyonlarında bu kuramsallık çizgisi yakalandıktan sonra şeklen insan ama beyin işlevi olarak robota dönüşmüş olanların eline bir silah verilerek uygulamalı eğitime geçilir. Bu eğitimin ilk adımı silahın tetiğini, bombanın pimini çekmekle atılır. Amaç; bu robotlara suç işletmek ve zaten dar bir alana sıkışmış olan beynin işlev alanını daha da daraltmaktır. Tetiği çekmekle başlayan eğitimler insan öldürmek için yapılan eylemlere dönüşür, öldürmekle başlayan suçluluk psikozu kuramsal robotları eylemsel robota dönüştürür ve bir daha bu durumdan kendini kurtaramaz. Bu trajedimizin bir yönüdür, diğer yönüyle bakıldığında ise eylem yapan robot insan öldürmeye alıştırılır; insan öldürmek, can almak, işkence yapmak, vahşilik, canilik, katliam, dehşet ve şiddet gibi kavramlar robot teröristin tüm benliğini sarar ve bu özellikler artık bedeninin bir parçası haline dönüşür. Bu aşamadan sonra karşımızda kuramsal ve eylemsel terörist vardır; ölümü bilmeyen ama öldüren, acıyı bilmeyen ama acı çektirmekten vahşi bir zevk alan, kurşunu atan ama gelecek bir kurşunun canını alabileceğini kavrayamayan bir robot. İşte dağdaki hedef olan terörist budur; görünüşte insan olan ama insana özgü duyguları taşımayan, beyni olan ama programlananın dışında bir işlevi olmayan bir robot. Şehit ettiği insanlara işkence yapan, şehidin yanında halay çeken, yanındaki robotlar yedikleri mermi ile bir bir düştükleri halde gelen merminin üzerine düşünmeden giden bu varlıklar hakkında başka ne söylenebilir ki? Elbet hepsi, robot da olsa insan da olsa, hak ettikleri cezayı er geç bulacaktır ama asıl sorumlu robotlar mı yoksa insanı robota dönüştürenler mi, bu soruya cevap bulunmalıdır. ÇARE ULUSAL BİR SİYASET Dağa çıkışı hazırlayan nedenler ülkemizin sorunudur ve çözümü şarttır. Bu sorunlar çözülmeden, doğuda demokratik sosyal hukuk nizamı yaygınlaştırılmadan, feodal zincirler kırılmadan ve insanı insanca yaşatmadan dağa çıkışa çare bulunması olası değildir. Dağdan inişe gelince, her zaman için bir çözümü vardır, bir seferberlik anlayışı ile ortaya konulacak reformlar inişi sağlayabilir ve inenler kazanılabilir. Hastanehapishanemeslek edindirme gibi model üzerinde çalışılarak kalıcı çözümler üretilebilir. Ancak her iki halde de örgütün sözde lider kadrosunun etkisiz hale getirilmesi şarttır çünkü bunlar dağdaki robotların umududur, örgüte siyaset üretenlerin umududur, örgüt üzerinden siyaset yapanların umududur, insanların çaresizliğini siyasete ve paraya tahvil edenlerin umududur. Bu umudun kırılabilmesi için adına sözde lider kadro dedikleri, Karayılan gibi Bayık gibi, kumanda merkezlerinin yok edilmesi şarttır. Otuz yılda otuz bin terörist etkisiz hale getirilmiş ama Bayıklar, Karayılanlar hala ölmemiştir. Doğuda sosyal dokuyu çağdaş demokratik sosyal bir hukuk düzenine dönüştürecek reformist bir hareket, sözde lider kadroyu da etkisiz hale getirerek hem dağa çıkışı durdurabilir, hem dağdan inişin önünü açabilir hem de Türkiye’yi yıllardır özlemini çektiği huzur ve güvenliğe kavuşturabilir. Yıllardır “mücadelemiz kararlılıkla sürecek” diyerek çare ve çözüm üretemeyen siyaset yapıcıları artık ulusal bir strateji ekseninde çarenin de çözümün de içimizde olduğunu artık anlamalıdır. DAĞ YAŞAMI Dağa çıkanlar bir insandır ister kız olsun ister erkek, ister çocuk olsun ister genç, neticede bir insandır ve bizim insanımızdır. Bu insan dağa çıktıktan ya da çıkarıldıktan sonra öylesi bir muameleye maruz bırakılır ki, çok kısa sürede insanlığını yitirir ve bir robota dönüşür, akıl ve mantığı olmayan bir robot. Terörün ağaları olan Osman Öcalan gibi, Karayılan gibi, Bayık gibi kumanda merkezlerinde görevli olanlar dağa çıkanların hemen kimliklerini toplar, resim, defter, çanta gibi geçmişlerine ait ne varsa üzerlerinden alır ve geçmişin anılarını hafızalarından siler atar. Dağa çıkanlara bir kod adı verilerek yeni bir kimlik yaratılır. Bu yeni kimlikle yeni bir varlığa bürünenler yoğun bir eğitime alınır, en aydın dediğimiz insanların dahi anlamakta zorluk çekeceği felsefi konular uzun cümlelerle anlatılır,