Katalog

Nurten çocuklarıyla... Çocukları için düşledikierinin peşinde koşacak kadaryürekJi bir kadın Nurten... Yîne göç.. bu kez geriye, köye Nurten: Bu metropol bize ağır geliyor. Hüseyin: Bu şehir bir bataklık. Mendile: Dört yıldır temiz bir bardak su içmedim. İrfan: 14 yaşındaki oğlum geceleri eve gelmîyor. Nerede bilmiyorum. Üzerine şiirler yazılmış îstanbul, onlar için belalı şehir. Bu yüzden geri dönmek istiyorlar ama... 1. Sayfanın devamı iki yıldır, değişik tarihlerde başvuru dilekçelerini TBMM Başkanf na sunduklannı anlatıyor. Zorunlu göç edenlerin isteği TBMM bünyesinde kurulacakbir komisyonun maddimanevı zararlannı tespitetmesi, zorunlu göçe yol açan yasalarda gerekli düzeltmelerin yapılması, OHAL ve koruculuk sisteminin kaldınlması ve köylerine dönebilmeleri için hukuki, insani koşullann oluşturulması... Tarlabaşı. Yüzyıllık binalar, kentin, ülkenin, hatta ülkelerin elinin tersiyle ittiklerini ağırlıyor şimdi. Sri Lankah'yla Mardinli komşu, Kenyah'yla Diyarbakırlı. Bir evin duvannda şöyle yazıyor: Allahım sen beni dostlanmdan koru, düşmanlarımla ben savaşınm... Belediye duvarları çatlak evleri mühürlüyor, nedeni: depremde yıkılabilir... Eşyalar içeride kalıyor, insanlar sokakta... Görevli arkasını dönüyor, mühür sökülüyor çünkü evsiz kalmak, depretne yakalanmaktan dahabelah iş... Sokaklann iki yanındakı evler çamaşır ipleriyle birbirine bağlı. Nurten'ınevi deNeriman'ınevine... Neriman Akyüz, Nurten' in alt kat komşusu. Otuz beş yaşında, altı çocuk annesı. Dört yıldır Îstanbul 'da, kocası kahvede çalışıyor. Şimdi Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıklan Hastanesi'nde yatak boşalmasını beklıyor Neriman, çünkü sinirleri yine bozuk. Doktor, "Aile içi problem" diyor, "Kente uyum sağlayamamış"... Bu kaçıncı kriz, Nurten anımsamıyor. Sen in sinirlerin... Benim de bozuk. Bazen bayılıyorum ama daha çok konuşamıyorum, kalabahktanrahatsızoluyorum. Nurten Ay, yırmi dokuzunda. Beş çocuk annesi. Göğüslerinden iki ay sonra doğacak olanınsütüsızıyor: Kaza ya da cahillikten değil, isteyerek yaptun. Benim yaşayamadıklanmı onlann yaşamasını istiyorum. Nurten' in yaşayamadıklan çocukluğundasaklı: Köyde bütün bu Taksim kadar toprağımızvardı. Babamçalışkanbiradamdı.evlenmizi dc inşa etmişti. Onu erken yitirdik. Ben tek çocuktum. Amcalanm kızçocuğuna miras düşmez diye bütün mallanmızael koydular. Devlete gittik (karakol), onlar da amcalarıma hak verdi. Annem îstanbul'a geldı çalışmaya. Ben üç yıl akrabalanmın kapısında kaldım. Sonra annem yanına aldı... Îstanbul' a geldiği yıl, daha on ücüne yeni basmışken annesinin akrabası Hüseyin Ay'laevlendinhyor Nurten. Bir yıl sonra Filizdoğuyor,sonraNesrin,Dilber,Gülıstan ve Mazlum. Filiz, ortaokul sonda, her karnesine bir de takdirname eşlik ediyor. Kitap okumayı seviyor Sol Ayağım ve Sofi'nin Dünyası müzik dinlemiyor ille de dinleyecekçe tercihi Türk Sanat Müziği, televızyon seyretmiyor... Ben de köye dönmek istiyorum. Neden? Oralar daha güzel, orada yaşamak ve orada okumak isterdim. Îstanbul 'un nerelerini biliyorsun ? Okulla ev arasında başka bir yer bilmiyorum. Bir de geçen yıl okulla birlikte Belgrad Ormanlan' na gitmiştim. Sinemaya? Hiçgitmedim. Kızını dinlerken gözlerinin ateşi daha da parlıyorNurten'in. Onunokumayazması da yok. Çocuklannın, en çok dakızlannın okumasını istiyor. Nesrin'le Dilber' in aralanıîdaki iki yaş farka rağmen aynı kitaplan kullanabilmek için aynı sınıfla olmalan bu yüzden. tlkokul beşi bitiren Gülistan'ı okutamamak, ilköğretim sekiz yıl oldu diye diploma venlmemesi canmı yakıyor Nurten'in.