Katalog

12 P+ nın, hangi nedcnlc olursa olsun cyalet sınırlarından ıçen girmemesıni bıldircn bir deyazı vermişlerdieline. Joncs Ana, Denver'e gitti ve oradan Vali'yebirmektupdöşendi. "Bay Vali",diye başlamıştımektubuna."Savas.köpeklerirıize beni bu eyaletten çıkarmalarını buyurmuij.sunu/. Ycrinegetirdilerbu buyruğunuzu. Sızc sunu bclirteyim ki Bay Vali, bu eyaletinsahibideğilsinızsız, Dcvlctlcrkardeş.liğinealındığında,atalanmondanbana da birhissc vermişlerdi. Sizde ancak o kadannasahıpsiniz, fazlasınadeğil...' 1919'dabüyükÇelikGrevısırasındagittiğiPennsylvenia'dabirkezdahatutuklandı. Jones Ana, bir makalesini şöyle bitiriyordu:" Kapitalist sistemin tümüy le yıkılmasından ba$ka tek birçıkar yol görmüyorum vc bcnım ıçın bu sistemin devamı için oy veren bir baba, tabancasını çekip kendi çocuklarını vuran bir katilden farksızdır. Ama ben, sosyalizmin yeni gününün şafağının sökmekte olduğuna dair tüm işaretleri görüyorum etrafımda ve benim her bucakta bulunan davalanna sadık yoldaşlarımla birlikte o güzel günlerin gelmesi ıçin çalışacak, onları umacak ve onlar için dua edeceğim." 1913 'te Birleşik Maden Işçileri Sendikası'nm 15. Bölge Colorado, Trinidad kongresindeki konuşmasında ise şöyle demıştı: "Ezenlere, sahte öndcrlere, emekçilerin kendi gereksinimlerini kavrama eksikliklcrine rağmen, işçilerin davası ilerlemesini sürdürüyor. Çalıs,ma saatleri yavaş yavaş kısalmakta. Bu da emckçiye okuyacak, düşünecek vakit sağlıyor. Hayat standartları ağır ağır dünyanın iyi ve güzel şeylerini kapsayacak biçimde yüksel iyor. Çocuklann davası ağır aksak da olsa, herkesin davası haline geliyor. Oğlu şalter, kızı tezgâh baijindan çekip alınıyor... Ağır aksak da olsa, dünyanın zenginliklcrini yaratanlara bu zenginlıklerdenpayınıalmaolanağıortaya çıkıyor. Gelecek, emcğin güçlü, nasırlı ellerindedir. Bcn, insanlanmızınkusurlarınıgörmeyecek kadarkördeğilim. önderlerin ihanetlerinin, insanları nasıl satıverdiklerinin, yaptıklansahtekârlıklannıncahılıdeğilim. Ama bunlarıbilmek, benim sınıfımın, işçı sınıfının sömürüldüğü, çok sıkı çalışmaya zorlandığı, çocukları çocuklannın çocukları için, daha insani koşullar için nc zaman grevc gitse ona açlık silahıy la ve ceza mahkemelcriylesavaşaçıldığıolgusunudışlamaz. Bu kongrede kendınize, insan emcğinin düşmanlarına karşı tck vücut sapasağlam bır ordu olarak karşj durmak konusunda sözvermeniziıstıyorum.Heryılöldürülen binlercekişininacısınıhiçbırşcydındircmez. Madenlergüvenli halegetirilinceye kadar, insan yaşamına alet edevattan daha fazladeğerverilınceyckadarsavaşaCağız. Onlarınkarşısınacesaretleçıkın.Birvaliden korkmay ın; hiç kimseden korkmayın. Valının parasını veren sizsiniz; o sizi korumakyükümüaltındadır. Siz,eyalcttekinüfusunenbüyükbölümünüoluşturuyorsunuz. Eyaletin servetini sizleryaratıyorsunuz. Mücadeleyedevamedecekkimsekalmazsa, ben devam edeceğim." Uzun ve kahramanlık dolu yaşamın sonuna doğru Jones Ana, gitgide daha az grevc katılabildi. Hastalıklar onu mücadeleden ay ırıyordu. Ama gene de 93 yaşında IsçiÇiftçiPartisi'ninkongresindekonuştu. Onlarasöyleseslcndi:"Yeryüzümiskinin değil, üreten kiijinin olacak. Belki bugün değil, belki yann da değil, ama, gcçcn yıllann üzerinden bu ihtiyar gözlerim, o aydınlıköbür günlerin gelişinigörmekte."^ CUMHURİYF.T DERCİ Amerika'nın bir iddiası var, dünyayı kucaklamak istiyor. Dünya sanat eserlerini topluyor, dört bucaktan üstün beyinleri ve işgücünü çekiyor. Bir yandan da dünyaya kendi sistemini ve dilini öneriyor. Amerikan siyaseti ve ardındaki parasal güçler sıradan yurttaşı yönlendiriyor, onun tarafından besleniyor. Oysa Amerika dünyayı kucaklamak istiyorsa, dünyanın da kendisini kucaklamasına Amerika 'nın binbir suratını yansttan bir grafiti çalı^mast strasında... Dünyayı yutmak için ERENPİZ ATASLI izin vermeli... U çsuz bucaksız yaylaların engin denize benzediğini kuduran kasırga, apansız iniveren sis, bastıran yalnızlık, birden masmavi gülen güneş ve sonsuz ufka kanatlanı veren özgürlükbilmezdim, doğası insafsız Orta Batı düzlüklerini tanımadan önce. Ne de şeker pembesi, tirşe, bej ya da kapkara gökdelenlerin kendilerineözgüçekiciliğini.gümüşkütleler gibi pırıltılar saçan yüz katlı çelikcammermer kent geometrisindeki güzelduyuyu düşleyebilirdim, Chicago'yu, New York'u görmedenönce. insan soyununbinyıllardır ahijtığı ufuk çizgisini değiştiren siluctleri uzaysı bir peri masalı gibi yükselen bu garip, görkemi ürkütücü, hem varsıl, hem yoksul kentleri. Amerika hiçbir zaman düs.lerimin ülkesi olmadı ve birden kendimi Amcrikan gdçeğinin ortasında buluverdim, daha doğrusu bubüyükvekarmaşıkülkeninkimikczçatışangerçcklikkesitlerindenbirindeydimılowa eyalctindc bir küçük üniversite kenti, lowa City. Orman, kırsal, yerleijim alanı ve üniversite kampüsüçakiijmıs.. Irmakkıyısı,sokakları her ırktan gcnçle ve ürkmcdcn koşuşturan sincaplaria güzelleşen bir kent. Hava koşulları elverişliyse doğanın bahşettiği iyimserlikveyasamasevinciyledoluyorkişi. Uzun yürüyüşler. Içimizdcbirikmişyaşantılara,duygulara,gündelikyanılsamanın altındaunutulmuşasılkendimizeulaşabileceğimizyalnızlık veyoğunlaşmaanlan... Bir yazarın zaman zaman her şeyden çok ihtiyaç duyduğu,hayatınalaşımınıbillurlaştıraniçselışıkbuanlardadoğar. Yıllardırzihnimde burgaç gibi dönüp duran, bir türlü merkez noktasını yakalayamadığım romanın lowa'dayaşadığımaylardasezisjlerden,duyu!jlardan.tasarılardansüzülüpsözcüklerebillurlaşmusı şaşırtıcı değil. Türkçe benim doğal ortamım, yurdum, kimliğim. Ondan vazgeçmem, geçemem. Ancak, doğal ortamınındışında bir süreyaşayan yazarın zihinsel işleyişi dildüsünce gibi birbirini uyaran ve birbirine dönüşen iki ana akımın birlikte çizdiği farklı bir desenin ritmine kapılıyor. Size teniniz kadar yakın anadilinizinyerineyabancıbirdil,kendiniz vesizinleözdeşleşmişduygularınızarasına mcsafe koyuyor. Yüzünüzü görebilcceğiniz aynayı uzatıyor size. "Gençliğin O Yakıcı Mevsimi" ilc yaşadığım içsc! mücadele ve vardığım uzlaşma, Amerika dcneyiminin yeraltı suyu.