Katalog

[email protected] ‘Çalıyor kapımı güz / tam ben çekip gidecekken uzaklara’ Fransız şairlerden güz şiirleri / Çeviren: A. Kadir Paksoy GÜZ EZGİSİ I Soğuk karanlıklara gömüleceğiz yakında; Elveda, kısacık yazlarımızın sıcak aydınlığı! Duyuyorum şimdiden ölüm acısını avluda Düşerken kurumuş dalların yaydığı. Bütün bir kış öfke içinde, Kin, ürperme, yılgı ve zoraki uğraş, Bir güneş gibi kutup cehenneminde, Kalbim olacak donmuş kızıl bir taş. Ürpererek dinlerim düşen her dalı; Daha ağır gelmez yankısı darağacının bile. Ruhum çöken bir kule gibi çaresiz, gamlı Bir koçbaşının vuruşları altında gide gele. Bana öyle gelir ki bu tekdüze gidiş gelişte, Hızlı hızlı tabut çakan biri var, Kimin için? Dün yazdı; önümüz de güz işte! Bu gizemli gürültü bir ayrılış gibi çınlar. II Beni benden alıyor o yeşil ışığıyla uzun gözleriniz, Tatlı kadın, bugünse her şeyde bir acı var, Ve hiçbir şey, de od, ne oda, ne de sevginiz, Sarmıyor beni denizde parlayan güneş kadar. Ama yine de sevin beni candan bir anne gibi, Nankörü de sevin, kötüyü de yürekten; Bir günlük de olsa, bir sevgili, bir kızkardeş gibi Görkemli bir güzden ya da batan bir güneşten. Kısa görev! Mezar bekliyor, aç gözlü mezar! Ah, bırakın başımı koyup dizlerinize, Tadayım özlemle beyaz, sıcacık yazlar, Güz sonu aydınlığından düşen ne varsa size. Charles Baudelaire 18 10 Ekim 2019 SONYAZ EZGİSİ Yaralar kalbimi Biteviye bir ezgiyle Uzun hıçkırıkları Sonyaz kemanlarının Tıkanır soluğum Solar yüzüm Çalınca saat Eski günleri arar Ağlarım Alır götürür beni Sonyazın uğursuz yeli Kenarda kıyıda Orda burda Ölü bir yaprağım Paul Verlaine SONBAHAR Sis içinde çarpık bacaklı bir köylü Önünde ağır ağır giden öküzü Yoksul evler sis içinde Köylünün dilinde bir vefasızlık türküsü Aşkından, bir yüzükten Ve kırık kalbinden söz eden Ah! Sonbahar sonbahar öldürdün yazı Geçip gidiyor iki koyu gölge sis içinden Guillaume Apollinaire SONBAHAR Yığılıyor bir at iki yanı ağaçlı bir yolun ortasına Dökülüyor yapraklar üzerine Ürperiyor sevdamız Ürperiyor güneş de Jacques Prévert GÜZ Selam! Başı son yeşilliklerle taçlı orman! Çimenler üzerindeki sarı yapraklar! Elveda son güzel günler! Bu yaslı orman Benim acımı ve özlemlerimi saklar! Dalgın adımlarla ıssız bir patikada, Batan güneş alıyor benden beni, Doyamıyorum bakmaya son bir defa, Ormanın karanlığını ayaklarımın ucunda deldiğini! Evet, şu güz günleri, doğanın çaresiz can çekişmesi, Bütün güzellikler onun bakışlarında, Bu bir dost vedası, son gülümsemesi Ölümün sonsuzca kapatacağı dudaklarında! Yer, güneş, vadiler, ne kadar güzel ve tatlı bak, Size gözyaşı borçluyum mezarımın kenarında; Ne hoş kokuyor hava, ışık ne kadar berrak! Güneş ne kadar güzel ölen bir insanın bakışlarında! Şimdi muradım dibine kadar bitirmekte Ölümsüzlük iksiri ve öd karışımı bu kadehi! Hayatı içtiğim bu kupanın dibinde, Bal gibi bir damla saklıdır belki! Alphonse de Lamartine