Katalog

>> üzerinden söz alanın da ‘biz’i ıskalamaması gerektiği gibi... Hafıza ise sadece unutma ve hatırlamaya indirgenemez; hafıza, insanın dünya karşısındaki tavrıdır. İnsanlık kültürünün ilerici ve demokratik yanını sahiplenmek anlamına da gelir bu. Şiir, belki de hafıza silicilere karşı bir direniş hattı. Bunu gözetmeye çalışıyorum. n “Çünkü şair kendinin farkında/ olduğundan daha yalnız, daha/ beter bir hâfızadır, bu yüzden/ kederini anlatabilecek alfabeyi/ ancak/ kendisi yaratabilir” diyorsunuz. Elli yılı aşkın şairliğiniz nasıl bir alfabe yaratmanızı sağladı? n Arthur Rimbaud, “Rengini buldum seslilerin” diyordu bir şiirinde, “A kara, Ö ak, İ kırmızı, O mavi, Ü yeşil...” Rimbaud, harfleri aynı tınıyı yinelemesinden kurtararak onlara başka özellikler kazandırmaya mı çalıştı ya da seslerin yeni gerilimler edinmesini mi istedi? Belki şöyle söylenebilir: Sözcükler durduğu yerde huzursuzdur. Düzyazı sözcükleri yormuştur. Onlara yeni çağrışımlar, gölge anlamlar kazandırmak gerekiyor. Bu ise şiirin birincil işi. Benzetmelerden yorulan sözcükler düzyazının atlasından şiirin bağrına sıçrayarak yeni tınılar edinmek istiyor gibidir. Bunun farkına varmaktır benim edindiğim şey. Farkına varmak ile uygulayım ayrı şeyler. Her şiirde bunu başaramazsınız ama farkında olmak başattır. n Öğretmenlik, kitapçılık ve yayıncılık geçmişiniz de var. Kendinize kurduğunuz dünyanın temel dayanak noktası her yönüyle edebiyat bir anlamda değil mi? n Öyle de söylenebilir. “Şairinki her insanın hayatı gibi; ne daha yüce ne de daha özel. Şairin kendi hayatıyla yüzleşme cesareti varsa bu yazdıklarına yansır. Onu ayrı kılan da bu olmalı” diyor Telli “POPÜLER KİTLESELDİR, ŞİİR BİREYSEL” n Bestelenenlerin yanı sıra şiirlerinizi okuduğunuz çalışmalarınız mevcut. Şiirin tınısı ve ritmiyle ilgili neler söylersiniz? n Şiir seslendirmek tartışmalı bir konu. Behçet Necetigil’in Kareler Aklar’daki şiirler buna izin vermez sözgelimi. Özellikle son yıllarda kimi genç şairlerimizinkiler de öyle. Şiirin söylenen değil yazılan bir şey olduğu modern şiirin birincil özelliği. Öyleyken devralınan şiir mirasımız bu çağda hâlâ oraldır. Son iki kitabımdan öncekilerin genel özelliği de böyle. Onları seslendirmede bir sakınca görmedim. Beste meselesine gelince iyi şiirler zor bestelenir. Bunun için Fazıl Say falan olmak gerekir. n Bir röportajınızda “Şiir popülerliği sevmez” diyorsunuz. Günün ve güncelin şiirine dair neler söylersiniz? n Kitle kültürü, magazin söylemi, hatta arabesk kavramları gündelik yaşamda iç içe görülüyor. Dahası, bunların hepsine popüler kültür de denebiliyor. Belli ki bugün popüler kavramının bütünlüklü bir tanımı yapılmamış. Yaygın olan her şeyi popüler saymak gibi bir yanılgıya da düşülüyor. Sözgelimi Nâzım Hikmet yaygındır ama popüler değildir. Kolay tüketilip eskiyen yanıyla popülerlik ile şiirin ilintilendirilmesi doğru gelmiyor bana. Peki, popülarizme yaslanan şiir yok mu? Varsa da biz onlara manzume diyoruz. Hamasate dayalı şeylerdir bunlar. Belli ki popüler kitleseldir; şiirse bireysel bir sanat pratiği. Güncelin bağrında tarihsel olanı sezip kavramak ve sanat ürününe mâl etmek aykırı bir şey değil. Salt güncellik ise sanatın değil başka alanların konusu. n Vedâ Divânı / Ahmet Telli / Everest Yayınları / 724 s. NİSAN 2018 Türkçe Edebiyat, 188 sayfa Yarım kafiyeli, hafif terbiyesiz ve kırık bir fars Kurt gibi acıkmış libidolar ve durup durup çoğalan arzular, a?edersiniz ama, çeke sündüre aşklar… Eros, dünyayı izliyor, hınzır ve güzel, dilinde göğe uzanan çiller. Durmadan Leyla, yarım kafiyeli, hafif terbiyesiz ve kırık bir fars. İsmi lazım değil bir dişinin seyrü sefer zamanları. Sarmaş salaş uyuyan ve uyanan kahkaha. Aslı Tohumcu, yol üstündeki erkek sürülerini, ahlâkın hımhımlarını tuhaf bir rüyayı anlatır gibi anlatıyor. KITAP 1312 Nisan 2018 www.iletisim.com.tr [email protected] vimeo.com/iletisim facebook.com/iletisimyayin twi er.com/iletisimyayin instagram.com/iletisimyayin