Katalog

Deniz Baykal’a kırgın, kırgınlığın ötesinde kızgındı. Ecevit, “kin insan yüreğine yüktür” der ancak bu yükü seve seve taşırdı. Ecevit’le her konuda anlaşamıyorduk. Kimi zaman kızar, kimi zaman, beni ikna etmeye çalışırdı. Sonuçta patron oydu. Bu 52 sayılı MGK kararıyla Ecevit’e yasak gelene kadar sürdü. O tarihten sonra, Ecevit’le çok rahat çalıştım. “ECEVİT, ERTUĞRUL ÖZKÖK’Ü İSTEMEDİ” “Arayış” dergisine destek veren isimler arasında hani yok yok dense yeridir değil mi? Ve Ecevit, Ertuğrul Özkök’ü sizin ve Oruç Aruoba’nın ısrarları üzerine neden gönülsüzce kabul etti dergiye? Sonraları çok iyi anlaşacağı Baki Özilhan’ı da başta gönülsüzce kabul etmiş değil mi? Öncelikle dergiye katkıda bulunanları üçe ayırmak gerekiyor. Yazı Kurulu: Tanju Polatkan, Necdet Sumer, Alparslan Işıklı, Metin Kazancı, Zeynep Aruoba, Oruç Aruoba, Ömer Madra, Haluk Gerger, Necmettin Erkan, Metin Şahin, İsmail Aşıkoğlu, Selahattin Kaynar, Av. Önder Aker, Ahmet Erdoğdu, Mustafa Özcan Ültanır, Rıza Sümer ve Mehmet Erdül. Gazeteci arkadaşlarım Rahmi Özyazgan, Çağlayan Tunç, Naci Yatıkkaya , Hukukçular Şahin Mengü, Hasan Bıyıklı. Kurula, daha sonra, Ertuğrul Özkök, Şükrü Sina Gürel, Uluç Gürkan, Dr. Turhan Temuçin, Jülide Gülizar, Murat Yetkin, Ahmet Kahraman, Baki Özilhan gibi isimler katıldı. Arayış’a yazıları ve önerileri ile destek olanlar: Hasan Fehmi Güneş, Münci Kapani, Şerafettin Turan, Faruk Güvenç, Bedia Akarsu, Kamile İmer, Rebii Tınmaz, Hicri Fişek, Nazan ve Mazhar İpşiroğlu, Özcan Köknel, Necla Arat, Akşin Göktürk, Tahsin Yücel, Rıdvan Ege, Ural Sözen, Hakkı Bilgehan, Emin Özdemir, Özcan Atalay, Betül Çotuksöken, Yalçın Memluk, Mehmet Turhan, Yahya Kemal Kaya, Recai Kocaman, Gündüz Ökçün, Ali Rıza Uzuner, Selahattin Keyman, Vural Güçsavaş, Ahmet Kocaman, Osman Nuri Koçtürk, Timur Karaçay, Hüsnü Cila, A. Sudi Bülbül, Nuri İyem. Maddi olarak destekleyenler: Murtaza Çelikel, Cevdet Selvi, Engin Ünsal, Mahmut Özdemir. Bir de her konuda koşuşturan eski Gençlik ve Spor Bakanı Yüksel Çakmur ile “Arayış” çalışanları. Ertuğrul Özkök konusunu özetleyeyim. Bülent Bey’e Oruç Aruoba önermiş, o da reddetmiş. Benim bundan haberim yok. Ertuğrul’un kayınpederi olan Hüdai Oral bana iletişimle ilgili 45 yazı bıraktı. Bizim de böyle birine ihtiyacımız vardı. Bülent Bey’e yazıları ilettim. O reddetti. Oruç’un da önerdiğini söyledi. Sonra Oruç’la birlikte üsteledik ve kabul etti. Baki Özilhan aslında Ertuğrul kadar sorun olmadı. Orada, Ecevit’in karşı çıktığı bizim yöntemimizdi. Ona sormadan işe başlatmıştık. Bu olaydan birkaç gün önce, gönderdiği notta, Baki’ye ve programına destek vermemizi istemiş, bu konuda yazı yazılmasını önermişti. “HÜKÜMLÜ ARKADAŞLARIMIN TÜMÜ ADAM GİBİ ADAMDI” Aldığınız üstü kapalı tehditler nelerdi? Korgeneral Recep Ergun’un (iki kez) ve Başbakan Bülent Ulusu’nun makamlarında sizinle yaptıkları ve bittabi C U M H U R İ Y E T K İ T A P S A Y I ki “uyarılarda bulundukları” görüşmeler başta olmak üzere hangi görüşmelere bizzat tanık ve taraf oldunuz? Ankara sıkıyönetim komutanı ile yaptığım görüşmelerden derginin bir gün kapatılacağını biliyordum. Derginin kapanışında, zorlandığımız değil ama zorumuza giden şey, bize haber verilmeden, sıkıyönetim komutanlığından hepimizin çıkışına dair izin istenmesiydi. Recep Ergun, açık sözlü bir kişiydi, sözünü esirgemezdi. Dergiyi bizim kapatmamız için çok üsteledi. Ancak biz bunu yapmayınca, O, Evren’in baskılarına dayanamayarak o kararı aldı sanıyorum. Başbakan Ulusu’nun söyledikleri tehditten çok uyarıydı. Ulusu, dergiyi biz kapatmazsak, bizi kapatacaklarını söylemişti. Bu, boşuna söylenmiş bir söz değildi kuşkusuz... Hem Ecevit hem de benim için... Hüküm giydiniz, hapse girdiniz, cunta sonunda başardı yani! Nasıl gelişti ve sonuçlandı hakkınızdaki dava? Hapiste, “Hilton koğuşundaki” mahkum arkadaşlarınız ve psikolojiniz nasıldı? Ayrıca “Arayış” dergisinin, hapishanedeyken size sahip çıkmadığını yazıyorsunuz. Benim de içinde bulunduğum, 89 kişi tarafından yazılan imzasız bir yazı... Yazıda, “emekli aktörler” deniliyor, hâkimler kasıtlı olarak “emekli askerler” diyerek beni mahkum etti. Maddi hata var ama o dönemde 2 yıldan az mahkumiyetlerde Yargıtay’a başvurma hakkı yok. Hapse girer girmez, Süleyman Demirel’in isteği üzerine Ulucanlar Cezaevi’ne gelen dönemin Cumhuriyet Başsavcısı Mehmet Elverenli’nin emriyle Hilton’a alındım. Yoksa adi hükümlü ve tutuklularla aynı koğuşta yatacaktım. Hükümlü arkadaşlarımın tümü adam gibi adamdı. Kendilerine kader mahkumu diyorlar ve Askeri yönetimin af çıkaracağını umuyorlardı. Gündüzleri koğuşta yalnızdım, okumaktan, yazmaktan zaman zaman gözlerim kan çanağına dönüyordu. Şu anda önemli değil ancak ben hapiste iken maaşlarım ödenmemiş, emekli babam ve Kıbrıs’ta yaşayan ağabeyim bunu bana hiç hissettirmemişlerdi. Çıkınca çok üzüldüm ve tabii, dergiden, Şahin Mengü ve iki kişi hariç hiç kimse de arayıp sormamıştı. Kitabınızda Ecevit’in devlet adamlığındaki farkını adeta ayrı bir Ecevit güncesi şeklinde ortaya koyuyorsunuz. Ayrıca Rahşan Ecevit’le çalışma konusundaki, Bülent Ecevit’e de bizzat ilettiğiniz çekincelerinizi ve kendisinin buna yanıtını da okuyoruz. Bunu sorarak bitirelim söyleşimizi? Ecevit’in siyasetçiliğini ve devlet adamlığını tartışmam. Hem insancıl, hem kindar bir adam... Ancak gazeteciliği konusunda çok farklı bir Ecevit... Tam gazeteci; kuşkucu ve araştırıcı... O nedenle de kimden nasıl yardım isteneceği konusunda verici bir Ecevit... Rahşan Ecevit konusunda şunu rahatlıkla söyleyebilirim. O, Bülent Ecevit’e âşıktı ve ne yapıyorsa onun isteği ve iyiliği için yapıyordu. Son olarak şunu söylemeliyim birçok usta gazeteci ile çalışma olanağı buldum. Hepsinden çok şey öğrendim, ustalarımdan öğrenemediklerimi de Ecevit’ten... n gamzeakdemir@cumhuriyet.com.tr Arayış/ Nahit Duru/ İmge Kitabevi Yayınları/ 280 s. 1218 2 0 H A Z İ R A N 2 0 1 3 n S A Y F A 5