Katalog

Ş iir Atlası CEVAT ÇAPAN Plamen Doynov/ Şiirler/ Çeviren: Ahmet Emin ATASOY 969’da Razgrat’ta dünyaya geldi. Liseyi doğduğu kentte bitirdi (1977). “Kliment Ohridski” Sofya Üniversitesi’nin Tarih ve Kültür Bilimi bölümlerinden mezun oldu (1982). Halen haftalık Literaturen vestnik (Edebiyat Gazetesi)’te redaktör olarak çalışmakta ve Bulgar Yazarlar Derneği’nde başkan yardımcılığı yapmaktadır. Yazar ve şairlerin kendi yapıtlarını kendilerinin okuduğu Yazan Edebiyatçılar TiyatrosuALT’ın kurucusudur. Genç kuşak Bulgar şairlerinin yetenekli temsilcileri arasında yer alan Plamen Doynov’un şiiri günümüzün modern arayışları peşindedir hatta postmodern bir çizgi izlediği bile söylenebilir. Poetik söylem çerçevesinde gerçekleştirmeye çalıştığı oldukça cesur deneyler ve ulaştığı göz ardı edilemeyecek sonuçlar bunun en açık kanıtıdır. Birçok başarılı tiyatro, deneme ve araştırma türü yapıtlarıyla da tanınan şair; aralarında Pomoriye Yavorov Günleri Özel Ödülü (1995) ve “İvan Radoyev” Ulusal Tiyatro Ödülü (2001) olmak üzere birçok ödül kazandı. 2006 yılında ayrıca bir tiyatro yapıtından dolayı uluslararası “Askeer” dramaturji ödülüne değer görüldü (2006).Yapıtları İngilizce, Fransızca, Hırvatça, Macarca, Almanca, Sırpça, Finceye vb. dillere çevrilmiştir. Plamen Doynov’un yayımlanmış şiir kitapları şunlardır: Yıldırımların Çığlığı (1991), Post festum (Şölen Sonrası, 1992), Âşık ile Maestro (1993), Bulgaristan’ın Asma Bahçeleri (1997), Yutturtmacalar (1999), Gerçek Tarihler (2000), Kafepoemler (2003). ? ‘Sakın meçhul kadınım, dokunma bana, / sarhoş kurtlar ormanında kök salarız.’ 1 Sona kalan ninecikler çoktandır böyle ağlamıyorlar. Bellekler şarıldıyor ve gırtlağımın derinliklerinden berduş ve lal, kişiliksiz ve kilden, fışkıran bir şafak var. Haykırsam mı acaba? Aldatıcı eşitlik debeleniyor. Mezarlar çatlıyor – mezarcı gülme krizleri içinde: – Biz burada hepimiz öylesine ölmüşüz ki, diyor, bilmiyoruz artık kimlerin hayatta olduklarını bile. ORMAN Çilekleri emiyor kurt yavruları. Tatlı kan süzülüyor dişetlerinden. Bir yağmur sessizliği titriyor derin, üzerlerinde insan ökçelerinin. Körpe bedenler birleşiyorlar birden ve öpüş dansı oyalıyor onları. Çilek şarabı yol açıyor yangına tüylerin gizlediği yüreklerinde. Işıldayan buruncuklar ateşli ölümcül aşklardır bekleyen belli kuşlarla geyikleri. Şen gözlerinde kül izleri var, bir de damarlarında. Hüznün sivri ucu görünmektedir körpecik dişlerinde yavru kurtların. Uykuya uzanıyor en yalnız yavru yayılıyor uykusu ileri doğru ötekiler de uyuyor, şavkında ayın onlar ağlayan ateşböcekleridir. Artık bitişik sıcak bedenler cansız. kara bir melek girer rüyalarına… Ve çilek ölümüdür dört yana taşan yitip giden bir göğsün oluklarından – sakın, meçhul kadınım, dokunma bana, sarhoş kurtlar ormanında kök salarız. PİCASSO MEZARLAR ŞARKI OKUYOR… Şarkı okuyor mezarlar. Hem de – bininci kez belki. Melek korosuyla şeytan korosu – hep birlikte hem de. İnildiyor mezarlar. Tıpkı – genç kız memeleri örneği ve gökyüzü elenmiş toprağıyla vuruyor herkesi – yerde. Ölüler arasında bir veda yankısı kaynıyor – bozbulanık, dans ediyor toprak, dolduruyor geceyi ve ağır ağır emekliyor sanki şarkı ve savruluyor katran yelesi dağınık ve itiş kakış içinde sözcükler: Eşitlik tek ölümde vardır… En güzel aldanış bu, itici aldanış – ruhu ürperten! Kahve ile brandy’yi yalnız bir an için Kahverengi sıvı şeker birleştirmektedir sanki her şey klasik kahverengi dersin, ki ardından birden kaymak çığları gelir sonra birbirine karışan tüm fragmanlar ateşli tablolarda bütünlük içinde parlar. İHTİYAR Kaçırılan sözcükleri kırışıklar arasında ve kapalı bedenin tirşesinde yitiriyorum. Kalbinin durmasındadır biliyorum devinimsizliği. Uçurumlar açılmış ortasında savaş ve içki dolu anılarının, üstelik de birkaç kadınla veba illetinin orta yerinde birinciyle sonuncu bedeninin orta yerinde. Bilgi, bu tirşenin kıvrımlarında yatan bir giz. Bu tirşe ki, okunmaz ve biz onda yitmekteyiz. 9 AĞUSTOS 2012 ? SAYFA 19 CUMHURİYET KİTAP SAYI 1173