Katalog

Ceyat Çapan ŞHrAtlası^ E. J. SScovell/ Şiirler/ Çeviren: Sevcan Yılmaz Tenı o kadar hassas o kadar soluktu kı, Alacakaranlıktakı pervaneler gıbı ama ya rengındekı soıgıınluk Nt çocukluk ne solukkık nc dc yorgunluktu sadece Hepsının bırbırıne gırdığı bıı karı^ımdı ondan vansıvan Ya^amının ona kalan payında atısı gıbı çağıılmadan gelen bıı go/ıı kaıalık ve soluks,uz sıırcn ama kaybedılen bır sava^ vardı onu rahatlatan dalgaların çıplak bırakıp gıttıklerı kayalıgın gorııntusuyse scyııcılerıne kalmıştı 'Ölü bir kahraman turkudur, olu bır Erdeme Tutsak Bir Kadın Ak duştu saçlarına gelecck gunlerden ( amdan sumlen ışık nasıl duşerse aynasına, Baktı aynaya ve annesını gordu aynada 'Bu olsa olsa bır ışık oyunu dışarda kar Ama onun vuzuyle nasıl yaşavabılırım ben kendı hayatımı?" Duşuverdı saı,ına aklar gelecek gunlerden Bırbırıne benzeyen cskı bıldık scsler kulağında çınlarken Yarısı duyulmuş sozcukler zaman ve yerlerını bulsunlar dıye Baktı aynaya ve annesını gordu aynada Ama o evının kadınıydı, hanım hanımcık otururdu koltu^unda Bense tehlıkelı yarışlara bas, koyan delının bırı " Duşuverdı saçına aklar gelecek gunlerden, kış guneşı oylece, çırılçıplak uzanınta Yumnun kemıklerıne sakın ve kıbar bır dokunuşla Baktı aynaya ve annesını gordu aynada Duşundugumuzden daha a/ gezıyoruz aslında Dunyanın bır ucundan terk edılmış bıı başka ucuna Duşuverdı saçına aklar gelecek gunlerden Baktı aynaya ve annesını goıdu aynada çocuksa şarkı' Edith Joy Scovell (19071999) W. H. Auden ve Louis MacNeice'le aynı yılda dogmasma karşın şiirleri onlarınkiler gibi 1930'lu yıllarda değil, 1940lıyıllarınortalarındayayımlananbirİngiliz şairi.OğreniminiOxford üniversitesi'nde (Sommerville College) tamamlayan Scovell kocası Charles Elton'la Cüney Amerika'da Yağmur Ormanları nda çalıştı. Doğaya ilgisi şiirlerine de yansıyan şair deniz ve çiçek imgelerine ustalıkla yer vermesinin yanı sıra çocukluk, yaşlılık ve ölüm konularını da kendine özgü bir yalınlık ve içtenlikle dile getirdi. Burada okuyacağınız şiirlerinin alındığı Selected Poems adlı kitabı 1991 yılında yayımlandığında, Paul Bailey, Sunday Times gazetesindeki yazısında "Bu mükemmel kitap uzun ve başarılı bir yazı hayatının taçlandırılmasıdır. Yaşlılığında yazdıĞı şiirler altmış yıl öncekiler gibi canlı ve lirik," sözleriyle onu değerlendirdi. Bir Kadın Sevgılmı bır yıl geldı geçtı Su gıbı akıp gıttı zaman Ama bf n lıcnu/ bu cvın eşyalanna alışamadım kı Cj.arşaflaı lıala katlı bulutlar poıselenlcıınse hâlâ Ust ralta ılk kcz gorduğum yuzler gıbı bakıyorlar bana Ve bcn hâlâ bır vabancıyım burada Cn venısıvım scnın cvındekı heı şeym Burada venıdcn doğdum sankı Çouıklaı gıbı dokunarak ve czberleyerek oğıenıyorum her şeyı Ta kı senın vaşam oıgıın vc tum bu eşvaların Belle£ımın saklı anılarından ve belkı de beşığımden bıle Daha tanıdık olana dek ı<,ımde ta kı senın huyların C,ocuklu£umdan ve aılemden getırdığım sılınemezlerımden, genlerımden Daha derınlere kazınana dek Unutmusjuğunu ıçtım ben de tum otekı dunyaların bır bu kaldı bana Bır bebeğın gozlennı ılk açtığında gorduğu gıbı tuhaf Anu bcbeklerın ellerı dansedcrcesıne kıpırdar, Ayııca sakardıılaı kaşık tutmavı ayakkabı baglamayı ogrenırken Bır bebek gıbıyım derın uykuda, yan kendınde, yarı degıl Oğrenıyorum ışte senın varhğını ve ruhunun uzantılarını Tıpkı oğrenmek zorunda kaldığı gıbı kıyıların denızı Belkı de ayın bızım a\aklaıınıı/ degmcden oncekı h alıne, Pekı ya korlugun bı/dekı yarısı sadecc ktndı ^ bah(,Lsındekı (^Hjcklerının bovunıı IIOMIIHI sıınabılcn ısjigın gtrı,Lklığıne 1 1 vıudaninla ul.ı^m.n ı (, ılı^malarııııız'' l^tc bu vu/dcn lnanıyorum bcn bızımkındı.n ba^ka dtıınalaıın cla «lduğuna C!o7İerı değıl akılları oıttn pcKİLnın ho> bu man/arava aı,ılabılme Katı yureklcrde dc ışıkların vanabılıiK Limuduna tlgın», ı,ı<,eklerı Fuhaf gagalı kuşlarıyla tropık bır ormanda Cıoğun cn ust katındankı rcnklcrden du^melı Hepımıze armağan olan korluk ve gorunurluk Intihar Ne gun ışığı ne alacakaranlık Ne dışauda çoken akijam ne de çekılen sulaulı Bu kadını boyle umutsuz yapan Peşınden koştuğu kendı olumuydu boğuluşu ve durgunlu^u (?un ışığı guçlu bır kokuva dolanıyordu Acık bır kapı olmuştu kar ınlık So/cııklcr ve gozyaşlaııvla dolu\du akşam dorunenı soztuklerle (,arpıtı>oruz Sozcukler de havayı bozuyoı ruzgarla Nefesle ve bızım gorduğumu?le o unıutsuzluk Arasında çırpınan ınce kanatlarla dozyaşı acımayı doguruyor acıma ezgıyı, tzgı de bızdekı rahatlığı Ay yaşlı, ay ınce a\ vumuşak Yuzunu kaldırınca, kalın kaşları gorunuyordu Bır sağa bır sola valpalıyordu yol buyunca Bulutlar gıbıvdı crkekler Hcr şeyı goruyor, Cıorduğu her şey bıçılıp demet demet toplanıyordu Ama onun agzını bıçak açmıyordu, Belkı de bır bıçağın actığı yarık kadar Bır yer bulup oraya sığınıyordu 1 ler şeyı goruyor, gorduklerının otesıne bakıyordıı Nasıl da sabırsızdı umutsuzluğuna kavuşmak ıçın Ve hem korkuyla, hem arzuvla yakarıyordu Goster bana durgun havadakı kederı Aldatıldığımı soyledığımde, Merak ya da acı kafamı allak bullak ettığınde, Ya da bır yıldız kaydıgınd,) ve gozlerımı ça^ırdığında " Havada yaprak kımıldamıyordu Kendı odası açık kalmış bır bılınç, gıbıydı, Hıçbır ışık yanmıyordu orada Derın bır denız dışında Incı gıbı bır goruntu Suya baktı baktı ve orada Doğrunun hayalını uzuntunun ozunu gordu Ve koştu o aynada olume doğru C U M H U R İ Y E T K İ T A P Oluler Oluler muzıktır, şıırdır oluler Olu bır kahraman turkudur olu bır (,ouıksa ^arkı Yusyuvarlak bır su damlası duru bırkaı, dızclık tlk ve son dızelerı bırbırının aynı Defalarca soylenebılsın dıye Yaşayanlar eylemlerdc anlatılır olulerse sadecc bır ısımdır Yaşayanlar duzyazıdır vt du/ya7i\la nelcı neler vapılır1 Oysa oluler bır şıırdıı ve ^ıır de yalnuea bır ısım Körterin Elleri Farkmdayu az ço/c korlenn cücrmm Bı/ımkılerden farklı bır ustalık taşıdıgının Gortıyoiiız aklın ınce ışleyışlerı gıbı Nasıl gezındıgını o parmakların Ve nasıl tekvucut olabıldıklerını O ıpeksı dokunuşla okurlarken evrenı, Şaşınyoıu/ bazen dc bır korıın yuzııne () yuzden ge(,ıveren gulucuğe ku<,uk bır bebeğınkı gıbı Bır başına kendine O7gu, savunmasız bıı yuz Bambaşka bır dunyaya bakan, gumuş rengı bır dunyaya SAYFA 24 Kanserden ölmek Yuzu suzule suzule bebek yuzune donmuş, kasık kadar kalmıştı Demırden mı dovulmu^ descnı granuten mı bu yuz Ya da yıldırımın kokune dek yardığı Bır ağaçtan mı oyulmuş'' Bcdenı telaşla kucAiluyordu sankı ovle bırdenbıre Sabah uvanır uvanmaz unutuluveıcn duşkr gıbı, Onu boyle vorgana sarılmış ağlarken gorenleı Koca kadın olduğunu bllmcseler Erıyıp gıtmıyor da bebeklığıne donuyor derlerdı S AYI 7 52