Katalog

OabriH Ojrria Milrtpıo' ONlkl (.1/.!(! (lYKf Neden on iki, neden öykü ve neden gezici birlikte olmak için ölümün bana verdiği bu harikulâde fırsattan dolayı hepsinden fazla mutluydum, Törenin sonunda herkes gitmeye başladığında ben de onlarla birlikte gitmeye yeltendim, ama içlerinden biri, kesin bir ciddiyetle, benim için eğlencenin artık so naerdiğinianlattı."Biryeregidemeyecek olan tek kişi sensin" dedi bana. ölümün, bir daha asla dostlarla birlikte olmamak demek olduğunu ancak o zaman anlayabildim. Nedendir bilmem, bu örnek rüyayı, kendi kimliğimin bilincine varma biçiminde yorumladım ve bunun, Avrupa'daki Latin Amerikalıların başlarına gelen garip olaylar hakkında yazı yaz Gabriel Garcia Marquexin "On İki Gezici Öyku'sü yayımlandı Marquez, iki yıl boyunca aklına gelen konulan not eder ve bunları on sekiz yıllık bir süre içinde yazar. Elimizdeki kitap, işte bu süre içinde yazılan öykülerden oluşuyor. Marquez'in kitaba yazdığı, kitabın öyküsünü anlatan önsözünü sunuyoruz aşağıda. GABRİEL GARCİA MAR0UE2 u kitaptaki on iki öykü, şu geçtiğimiz on sekiz yıllık süre içinde yazıldı. Son biçiırderini almadan önce, içlerinden beş tanesi gazete haberi ve senaryo halindeydi, bir tanesi de bir televizyon serisiydi. Bir başkasını, bundan on beş yıl önce banda kaydedilen bir söyleşide anlatmışttm, anlattığım arkadaşım da onu yazıya döküp yayımladı; işte o yayından yola çıkarak bu kez yeniden yazdım bu öyküyü Büyüdükleri zaman yazar olmak isteyen çocukların, bu yazı yazma illetinin ne doymak bilmez bir ömür törpüsü olduğunu şimdiden anlamaları için bile olsa anlatmaya değer, garip bir yaratıcılık deneyimı oldubu. öyküyü yazma fikri, ilk olarak yetmişli yılların başında, Barselona'da beş yıl yaşadıktan sonra gorduğüm ilginç bir rüya yüzünden geldi aklıma. Rüyamda kendi cenazemde" olduğumu görmüştüm, koyıı renk matem kıyafetleri gıy miş, ama bir eğlence havası içinde bir grup dobtumun arasında yürüyordum. Bir arada olmaktan hepimiz mutlu görünüyorduk. Hele ben, uzun zamandan beri görme diğim o en eski, en sevdiğim Latin Amerıkalı dostlarımla B CabrıelCarcıa Maır, mak üzere iyi başlangıç olacağını düşündüm. Yüreklendirici bir buluş olmuştu bu, çünkü en çetin, en cüretli çalışmam olan Başkan Babamızın Sonbaharim daha yeni bitirmiştim ve yoluma nereden devam edecegimi bilemiyordum. iki yıl boyunca, aklıma gelen konulan, onlarla ne yapacağıma henüz karar vermeden not ettim. Bu işe başlamaya karar verdiğim gece evde bir not defteri bulamadığımdan, çocuklar okul defterlerinden birini Ödünç vermişlerdi bana. Sık sık yaptığımız yolculuklarda, kaybolmasın diye okul çantalarında kendileri taşıyorlardı defteri. Sonunda altmış dört konuyu öyle ayrıntılı biçimde not etmiştim ki, geriye yalnızca onları yazıya dökmek kalıyordu. 1974 yılında, Barselona dönüşü girtiğim Meksika'dayken, bu kitabın, başlangıçta dıişün düğüm gibi bir roman değil, şiirselliğin hünerleri sayesinde ölümlü niteliğinden kurtulmuş gazete haberlerine dayalı kısa öyküler olması gerektiğini anladım. O zamana kadar üç öykü kitabı yazmıştım. Ancak bunların hiçbiri, bir bütün olarak düşunülüp anlaşılmamış, her öykü tek başına bir olay olarak kabul edilmişti. Böylelikle, bu altmış dört öykünün yazılması, hepsini anahtarlarıyla tek bir plana göre ve okuyucunun belleğinde birbirlerinden ayrılmaz kılacak bir renk ve anlatım birliği içinde yazmayı başaracak olursam, harikulâde bir serüven olabilirdi. Bunlardan ilk ikisini Karda Kan hlertn ile Senora Forbes 'ın Mutlu Yazt'm1976'da yazdım, çeşitli ülkelerde çıkan edebiyat eklerinde de hemen yayımlandı. Arada bir gün bile dinlenmemiştim, ama kendi cenazemle ilgili olan üçüncü öykünün yarısında, roman ya zıyor olsaydım bu kadar yorulmayacağımı hissettim. Dördüncüde de aynı duyguya kapılmıştım. O kadar kı, oyC U M H U R İ Y E T K İ T A P S A Y I 1 9 0 SAYFA 12