Katalog

• KÜLTÜR • DOĞAN KUBAN Doğru soru sormayan doğru yanıt alamaz! Dünya tarihinin belki de en sıkıntılı dönemini yaşıyoruz. Amerika ve Avrupa sonu gelebilecek bir dünya egemenliğini ellerinden kaçırmamak ya da biraz daha uzatmak için savaş dahil, her şeyi deniyorlar. onları hırpalayanlar Batı uygarlığının temsilcileri olan büyük devletler. Batılılar gerçek sorunları masa ya da koltuk altına süpürüp sözde temiz bir dünyada, sahte gülücüklü söylemlerle cahil toplumları afyonluyorlar. Ne var ki el sıkışırken fotoğrafçıya bakan politikacıların ağızlarının köşesine takılan sahte gülücükler sadece politik yalanların simgesi değildir. Karmaşık bir savaşın maskeleridir. Televizyon da bu bağlamda bir şeytan oyuncağıdır. D ünyada olup bitenleri evrensel bir perspektiften göremeyen toplum çoğunluğu sorunların nedenini Ahmed’e ya da Mehmed’e kolaylıkla yükleyebiliyor. Kaldı ki cahil toplumu kolaylıkla yanıltan iç ve dış sayısız odak var. Ödevleri yalan ya da saptırma. Oysa enerji darlığının, iklimsel değişmelerin, kapitalizmin krizinin, Batı’nın dünya egemenliğini koruma savaşının, Arap sözde devriminin ilkbahardan önce gelen sonbaharının nedenleri bizden bağımsız gelişmeler. Yine de Türkiye sorunlarının büyük çoğunluğu evrensel sorunların uzantısıdır. Çoğunu emperyalist Batılılar yaratıyor ya da dayatıyorlar. Bizim demokrasi sorunumuz, Suriye ve Arap ülkelerinde ya da İran ve Rusya’daki değil, Çin’deki hiç değil. Toplum tarihinin bize özgü gelişmesinden ve toplumun ortalama cehaletinden kaynaklanıyor. Kaldı ki sorunun temeli demokrasi denilen bir şey değil. Demokrasi, temelinde kişi ve düşünce özgürlüğü olması gereken bir politik kavramdır. Dünyada hiçbir zaman tam gerçekleşmedi. Çünkü toplumlar yaygın bir eşitliğe ulaşamadılar. (A) toplumu (B)’den daha demokrat demek (B)’de demokrasi yok demektir. Eski Yunan kentlerinde demokrasi ile birlikte köleler vardı. Şimdi adı köle olmayan kölelerin durumu eski Yunanlıların kölelerinden beter. Bundan bir yıl önce (sıfır sorun aşamasında) Türk toplumu Çin’de, Rusya’da, İran’da, Suriye’de, petrolcü Araplarda, Mısır’da, Libya’da demokrasinin varlığını ya da niteliğini sorgulamıyordu. Ama, üç yıldır kendimizi sorguluyoruz. Cumhuriyet dönemini sorguluyoruz , ülkenin birkaç yıl sonraki geleceğini nedense sorgulamıyoruz. Türkiye’nin sorunu yok demek, kafayı kuma gömmektir. Dünyanın ağır sorunlarla karşı karşıya olduğunu görmek için sabah sekiz, gün on do GELECEK SORGULANMIYOR kuz felaket çanı çalan yerli, yabancı haber kaynaklarını izlemek yeter. Bu ülkede fazla yağan yağmur bile bir felaket çanıdır. Depremden sonra Van neredeyse boşaldı. Fakat bizim halk ağustos böcekleri gibi. Özel araba, inşaat ve tüketim toplumu. Arabasına benzin koyarken kendinden geçiyor. Otomobiller sarhoş, sürücüler sarhoş. Bu toplum yılda 510 bin kişinin araba kazalarında ölmesine karşın vurdumduymaz. Bu bir dengesizlik göstergesi değilse neyin göstergesi? Kadın katilleri sarhoş, sınavlarda sıfır çeken öğrenciler sarhoş, hocasız üniversite açanlar da öyle olmalı. Bu toplum tarihini televizyon dizisinden öğreniyor. Daha doğrusu uydurma hikâyeleri gerçeğe yeğliyor. Bizim toplum alışveriş merkezlerinde piknik yapıyor, ağaç yerine bina dikiyor, toprağı betonla kaplıyor. Ve bir şey okumuyor. Biz kendimizden yakınırken birisi çıkıp Nixon’u, Reagan’ı, Bush’u, Thatcher’i, Berlusconi’yi , Sarkozy’yi, Balkan canavarlarını, Orta Asya’nın komünist artığı diktatörlerini, Arap diktatörlerini, Çin despotizmini ve daha pek çok eğri büğrü ünlü politikacıları ve başka toplumların başına gelenleri anlatırsa, dünya krizinin bize özgü olmadığını düşünmek kolaylaşıyor. Yine de dünyadan habersiz okuyucuların, vurdumduymaz politikacıların bir türlü farkına varamadıkları büyük tarihsel olguyu vurgulamakta yarar var: Amerika ve Avrupa dünya egemenliğini kaybetmemek için savaşıyorlar. Asyalılar bu kargaşadan ne çıkacağını hesap edemeyen ve rakibi neresinden yakalayacağını bilemeyen pehlivanlara benziyorlar. Batılılar bir yandan beş yüz yıllık dünya egemenliği anılarıyla askeri, ekonomik, kültürel zafer marşları çalıyor ve üstünlükleriyle övünüyorlar. Çünkü diğer ülkeler onları taklit etmeye devam ediyorlar. Ne var ki zavallı fakir toplumların (başta Müslümanlar) orasını burasını çekiştiren, Dünyanın aptallık göstergesi milyarların Günümüzde Amerika ve seyrettiği televizyononun kuyruğu Avrupa’nın du r. Ekranın temel sahneler yönlendirilegemenlikleri sorgulanır miş politik yorumlar hale gelince, dünya şaşırve tüketim reklamı dı. Bütün kargaşa bundan yaygaralarıdır. Televizyonlarda her ciddi kaynaklanıyor. Bu, İkinci haberi alışveriş cenDünya Savaşı’ndan sonra netinin sırıtkanları izbaşlayan Amerikan Dünya ler. Sokaklardaki çöp İmparatorluğunun son birikintileri ve pisliği, çamaşır makinesi aşamasının hikâyesidir. reklamları, beş on kişinin öldüğü bir kazayı bir otomobil reklamı, bir hastalık salgını hikâyesini bir ilaç reklamı, bir yakıt zammını bir gezi reklamı izler. Kafasını yemiş bir dünya başka nasıl olabilir? Böyle bir zihin kargaşası insanın aklına, toptan intihar eden fare sürülerini getiriyor. Kapitalist dünyanın bir onulmaz hastalığı sürekli kazanç isteğidir. Fakat bunun ahlaksız bir alt koşulu var: Para kazanmanın başarının temel göstergesi olması. Yüz yıl önce bunu Amerikalılar keşfetti. Ve yine Amerikalı bilgeler tehlikelerini daha başından belirttiler. 1905’lerde bu eğilimin bir ahlaksızlık kapısı olabileceğini William James’in belirttiğini daha önce de yazmıştım. Olasılıkla insan biyolojisine de uygun bir eğilim olarak bütün dünyabaşarı=kazanç’ algoritması’nı günlük dile ya bulaşan bu ‘b Zenginsen başarılısın, öyleyse büyüksün ve güççevirirsek “Z lüsün” anlamı çıkar. Bütün politik yalanlar da bundan kaynaklanıyor. Ne var ki günümüzde Amerika ve onun kuyruğu Avrupa’nın egemenlikleri sorgulanır hale gelince, dünya şaşırdı. Bütün kargaşa bundan kaynaklanıyor. Bu, İkinci Dünya Savaşından sonra başlayan Amerikan Dünya İmparatorluğunun son aşamasının hikâyesidir. İnsan her zaman ne ise odur. Fakat dünya bu kadar kalabalık değildi ve bu kadar pis kokmuyordu. KAPİTALİZMİN ONULMAZ HASTALIĞI Tayfun Akgül 4. BİLİM AKADEMİSİ KONFERANSI 18 Mayıs 2012 Cuma günü saat 17:00’de Pera Müzesi Oditoryumunda Bilim Akademisi Konferanslarının dördüncüsü gerçekleştirilecek. Bilim Akademisi üyesi Prof. Dr. Şevket Pamuk “Osmanlı’da ve Avrupa’da Vergi, Savaş ve Merkezi Devletin Oluşumu” üzerine konuşacak. Konferansların beşincisi 16 Haziran 2012 Cumartesi 17:00’de Koç Üniversitesi Anadolu Medeniyetleri Araştırma Merkezi’nde gerçekleştirilecek. 3 Mart 2012’de Pera Müzesi’nde gerçekleştirilen “İstanbul Boğazı ve Eski Yerleşimlere Etkileri” isimli ilk konferansı Prof.Dr. Yücel Yılmaz, 20 Mart 2012’de gerçekleştirilen “10 Başlıkta Etik” isimli ikinci konferansı Prof.Dr.Hasan Yazıcı, 28 Nisan 2012’de gerçekleştirilen “Dünyayı Bilmek: Galileo, Darwin, Bilim ve İnanç” isimli konferansı ise Prof.Dr. Mehmet Ali Alpar sunmuştu. CBT 1313/ 5 18 Mayıs 2012