Katalog

Rektör seçimi Sayın meslektaşım ve hocam Dr. Hasan Yazıcı’nın 19 Eylül 2008 tarihli CBT’deki “Rektör Seçimi” başlıklı yazısındaki bir görüşüne katılmam olanaksız! Ceyhun Balcı , [email protected] “Esir Mühendisler”e katkı Sayın Cem Özkan’ın Esir Mühendisler adlı makalesinde dile getirilen konulara (5 Eylül 2008, sayı: 1120) açıklık getirmek istemekteyim. Seyit Çankaya, Elektronik Mühendisi Ü CBT 1125 / 22 10 Ekim 2008 lkemizdeki yüksek öğrenim otoritesi konumundaki YÖK’ün de rektör seçimi konusundaki yöntemlerin de eleştrilmesi ya da farklı öneriler sunulması kadar doğal bir durum olamaz. Bu nedenle bu konudaki farklı görüşlere hoşgörüsüzlük gibi bir niyetim yok! Ancak, Sayın Yazıcı’nın yazısındaki şu bölümü eleştirmeyi ve tutarsızlığı vurgulamayı kaçınılmaz bir görev olarak algılıyorum: “...Elimizi vicdanımıza koyup düşünelim. Sayın Sezer’in Gazi Üniversitesi’ne o zaman yaptığı atamayla Sayın Gül’ün aynı üniversiteye bugün yaptığı atama arasında ne fark var?” Yasal düzenlemeler gereği devlet düzeneğinin tepesinde yer alan kişiye tanınan haklar da eleştiri konusu olabilir. Ancak, bu durum, içinde bulunduğumuz duyarlı dönemi gözardı etme hakkı verir mi? Özellikle, göreve geldiği gün “kurumlara ve kurallara saygı” söylemi ile topluma önemli bir ileti veren ve çok büyük çoğunlukla bu iletiye uygun uygulama ve davranışlarıyla belleklerde yer edinen Sayın Sezer’in YÖK yasalarından ve rektör atama kurallarından kaynaklanan takdir haklarını zaman zaman sıradışı şekilde kullandığı da anımsanan bir gerçektir. Ancak, bu noktada bir şey daha anımsanmalı: Cumhurbaşkanlığı gö revine başlarken içilen ant da önemsenmelidir. Sayın Sezer’in rektör atamaları konusundaki kimi tercihleri içtiği andın gereğidir. Diğer yandan, rektör seçimleri sonucunda en çok oy alan adayların listeye bile konmaması üzerine dönemin YÖK Başkanı ile karşı karşıya gelişi, demokratik eğilimin kendisine sunulan listeye yansıtılması için ödünsüz bir tutum sergileme kararlılığı da unutulmamalıdır. Görev süresi boyunca bulunduğu orunun saygınlığını eriştirdiği düzey, yapılan kamuoyu yoklamaları ile belirli olan Sayın Sezer’in içtiği andın gereğini ödünsüz ve kararlı bir şekilde yerine getirmiş olmasının eleştiriye konu olması ve içilen andlara aykırı uygulamalarla aynı kefeye konmuş olması tutarsızlıktır. Şekilsel olarak doğru gibi görünen bu eleştirilerin, ayrıntılar ve ilkesellik göz önüne alındığında ne denli büyük haksızlık kaynağı olduğu kolaylıkla anlaşılabilecektir. M akalede ele alınan konu(lar) oldukça önemli ve ülkemizde de ciddi anlamda tartışılması gerekir. İleri sürülen görüşlerde doğrular olmakla birlikte, eksiklikler ve yanlışlıklar olduğu, yazı bütünselliği olmadığı hatta ilgisi olmayan konuları ilişkilendirmek için fazla zorlanıldığı gözlenmektedir. “Ülkemizde mühendis, meslek icrası yönünden yalnızdır (hatta esirdir!), mesleğin icrasının kaydı yoktur. Bu yönü ile tıp ve hukuk, mühendislikten kat kat ileridedir.” denmektedir. Mühendisler 1938 yılındaki yasa ile yetkili kılınmış, 1954 yılındaki TMMOB yasası ile Mühendislik mesleği denetim ve disiplin altına alınmıştır. Türk Tabipler Birliği, Türkiye Barolar Birliği de TMMOB gibi meslek örgütleridir. Tabip ve avukatların mesleğini icra edebilmeleri için TTB ve TBB’ye üye olmaları gerekir. Üye olmayanlar mesleğini yapamazlar. Oysa kamuda çalışan mühendis ve mimarların odaya üye olma zorunluluğu 19.4.1983 gün ve 66 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle ("meslek ve ihtisaslarıyla ilgili odaya girmeleri isteklerine bağlıdır. Odaya kayıtlı meslektaşlarının yetkileriyle haklarına sahip ve onların ödevleriyle yükümlüdürler.”) kaldırılmıştır. Ülkemizde yaklaşık 500.000 mühendis ve mimarın ancak 280.000’i TMMOB üyesidir. Meslek yapısı, yasal koşulları, icrası ve içeriği birbiri ile örtüşmeyen örgütleri aynı kefede değerlendirmek elma ile armudun eşit kabul edilmesi gibidir. Üstelik ilgili örgütlerin yaptıkları etkinlikler (elektronik sayfalarında görülebilir) kıyaslandığında iddianın geçersizliği ortaya çıkacaktır. Ülkemizdeki meslek (özelde Mühendis) odaları, diğer ülkelerdeki gibi, üyesi iş yaparken yanında olmayıp, mesleğe yönelik kural koymamakta sadece denetlemektedir. Mühendisler, özellikle de bireysel çalışanlar, doğal olarak ekonomik düzenin içerisinde güçsüz ve oldukça zayıftırlar. Mühendislerin günlük yaşamda sıkışması görüşü doğrudur. Mühendisler de bu toplumun bir parçasıdır. Serbest veya kamuda çalışan mühendislerin almış olduğu ücretle; (tek kişinin yoksulluk sınırının 1.340,34 YTL, 4 kişilik bir ailenin ise 2.664,51 YTL olarak hesaplandığı bir dönemde) yaşamını gereği gibi sürdürmeleri oldukça zordur. Mühendislerin büyük bölümü yoksullaşmış, bu nedenle de esirleşmiştir. EMO, üyelerine firmaların kendi ürün ve teknolojilerini dayatmalarını önlemek, Üniversite sonrası eğitim/ ya da yaşam boyu eğitimi geçerli kılmak amacıyla 2003 yılında MİSEM eğitim merkezini kurmuş ve üyelerinin mesleki bilgilerini güncelleyip uzmanlık gerektiren bilgileri vererek mesleki gelişimlerine katkı sağlamaktadır. EMO’nun IEEE ’de olduğu gibi, üyelerini belirleme, iş yapış şekline müdahale etme ve hatta, TSE gibi standart belirleme yetkisinin olmadığı herkesçe bilinmektedir. Bir ülkede yaşayan insanlara iş alanı oluşturmak hükümetlerin görevidir. Hükümetler ülkede ne yapılacağını belirlemekte, kamu ve özel yatırımcıların bu alanlara yatırım yapmaları için değişik teşvikler uygulamaktadır. Hükümet; ülkemizin bilim ve teknolojik hedeflerini belirleme ve AB fonlarının dağıtılması görevini TÜBİTAK’a vermiştir. Tübitak “Vizyon 2023: Bilim ve Teknoloji Stratejileri” adlı bir programı yürürlüğe koymuş, programa uyan kamu ve özel sektör projelerine gerekli her türlü desteği vermektedir. Hiçbir ülkede bu işler yalnızca mühendislere veya Mühendis Odalarına verilmemiştir. Sayın Özkan’ın içinde bulunduğu EMO Bursa Şubesi Mesleki Deneyimi Paylaşma Komisyonu çalışmaları üyelerden beklenen ilgiyi yeterince görmemiş olsa bile, EMO ve Bursa Şubesi gerekli desteği esirgememiştir. EEBM İş Alanları 1 adlı yayın, “.. Dört yıldır Bursa Şubesince sürdürülen Mesleki Deneyimin Paylaşılması çalışmaları da bu kapsamdadır. Değişik kaynakçalara atıfta bulunarak, Elektrik Mühendisliği Dergisi, şube bültenleri ve web sayfasındaki ekütüphane bölümünde çalışmalar yayınlanmaktadır. Çalışmalara üyelerin yeterli ilgi göstermemesinden EMO’yu doğrudan sorumlu tutmak gerçekçi değildir. Yönetimlerin isteksizliği, sıradan üyeninkinden farklı olamaz. Ben de ülkemizdeki Mühendis Odalarının çalışmalarını yeterli bulmuyorum. IEEE gibi kural koyması, tavsiye kararlar yayınlaması gerektiğini düşünüyorum. Yiğidi öldürelim ama hakkını da verelim. Hükümetlerin yapmadığı ya da izlenen kalkınma politikaları gibi ana unsurları ihmal ederek; mesleğin daha iyi yapılması gerekçesi ile mühendislerin içinde bulunduğu olumsuzlukların tek sorumlusunun mühendis odaları ve yöneticileridir gibi göstermek hayal sınırlarını gereğinden fazla zorlamaktır. Fen adamları ile mühendis arasındaki sorunları, mesleğin yapılış yetkileri vb konuları ayrı bir yazıda kamuoyu ile tartışmak gerekir. Mühendis odalarının görevinin mühendislerin haklarını korumak olduğu unutulmamalıdır. Haziran 1938 gün ve 3458 sayılı yasa 4 Şubat 1954 8625 sayılı yasa 3www.tmmob.org.tr/modules.php?op=modload&name=S ections&file=index&req=viewarticle&artid=52&page=1 4 IEEE: Institute of Electrical and Electronical Engineers" 5 Mühendislik ve Elektrik, Elektronik, Bilgisayar Mühendisler (EEBM) İş Alanları 1 s.112113,EMO, Nisan 2004, Ankara 6www.emo.org.tr/genel/bizdendetay.php?kod=50468&ti pi=35&sube=0 2 117 50. Dergi Burada daha önce duyurduğumuz SCIE’de taranan Türkiye’den dergiler arasına, Anadolu Psikiyatri Dergisi (Anatolian Journal of Psychiatry) de girdi ve 2008 başından başlayarak dizinde yer alıyor. ANADOLU PSİKİYATRİ DERGİSİANATOLIAN JOURNAL OF PSYCHIATRY; Quarterly ISSN: 13026631 CUMHURİYET ÜNİV. TIP FAK. PSİKİYATRİ ANABİLİM DALI